Na Horście nigdy się jeszcze nie zawiodłem, i tak jest tym razem.
Facet pisze tak jak ja lubię. Nie jest to z pewnością nic wybitnego na miarę Nobla, ale z pewnością coś jednak jest takiego co mnie przyciąga, co mnie wciąga, i co nie pozwala się oderwać od czytania.
Bardzo polecam.

Na Horście nigdy się jeszcze nie zawiodłem, i tak jest tym razem.
Facet pisze tak jak ja lubię. Nie jest to z pewnością nic wybitnego na miarę Nobla, ale z pewnością coś jednak jest takiego co mnie przyciąga, co mnie wciąga, i co nie pozwala się oderwać od czytania.
Bardzo polecam.

Horst jest rzetelny, bezpretensjonalny, jako policjant zna się na rzeczy. Dobry kryminał i ciekawe tło obyczajowe. Norweska gmina Larvik na wyciągnięcie ręki, na pozór idylliczna prowincja kryje niejeden sekret. Komisarz Wisting jest wycofany, wrażliwy, dociekliwy - introwertyk w średnim wieku ze skłonnością do tycia, który nigdy nie robi niczego na pokaz. Jego kolega z komisariatu Hammer, przeciwnie - to bezczelny typ, niecierpliwy, skłonny do bufonady ekstrawertyk. Przekonajcie się jak panowie dobrze się w robocie uzupelniają.

Horst jest rzetelny, bezpretensjonalny, jako policjant zna się na rzeczy. Dobry kryminał i ciekawe tło obyczajowe. Norweska gmina Larvik na wyciągnięcie ręki, na pozór idylliczna prowincja kryje niejeden sekret. Komisarz Wisting jest wycofany, wrażliwy, dociekliwy - introwertyk w średnim wieku ze skłonnością do tycia, który nigdy nie robi niczego na pokaz. Jego kolega z...

Wkręcam się w serię... Dobry kryminał.

Wkręcam się w serię... Dobry kryminał.

Jakiś czas temu wyczytałam kilka całych serii skandynawskich kryminałów, Nesbo, Lackberg , Hewsona (mój ulubiony),więc z przyjemnością sięgnęłam po kolejną serię Jorna Liera Horsta. Niestety Wisting to nie Harry Hole, ani Sarah Lund. Rozumiem, że zamysł tego kryminału jest inny, przede wszystkim pisał go autor, który faktycznie był policjantem i natchnienie czerpał z doświadczeń z własnej pracy, ale dla mnie powieść zawiewa nudą. Co mi przeszkadza? Mamy wprawdzie fajną intrygę, początek z potencjałem, ale potem już nie jest tak interesująco. Mniej więcej w jednej trzeciej książki można przewidzieć zakończenie, a potem do końca zaczyna się dłużyć, ślimaczyć, wyczekiwałam zakończenia.

Bardzo brakowało mi pretekstów do zaprzyjaźnienia się z głównym bohaterem, za mało o nim wiem, bo wprawdzie autor coś tam o rodzinie - znajomych napomyka, ale niewiele
(tu: córka planuje się wyprowadzić, żona wyjechać służbowo =koniec o rodzinie). Chciałabym zobaczyć jakim facetem jest Wisting na codzień, żeby ten wątek był rozwinięty. Myślę, że skoro autor pisze na podstawie własnych doświadczeń, to utożsamia się z głównym bohaterem i nie chce za dużo pisać o prywatnych sprawach lub nie umie pofantazjować.

Ogólnie książka nie jest zła, ale mam niedosyt. Czytałam dużo bardzo dobrych opinii o kolejnych tomach. Daję autorowi jeszcze 2 szanse ( 2 kolejne tomy). Jeśli nie będa lepsze - poddaję się.

Jakiś czas temu wyczytałam kilka całych serii skandynawskich kryminałów, Nesbo, Lackberg , Hewsona (mój ulubiony),więc z przyjemnością sięgnęłam po kolejną serię Jorna Liera Horsta. Niestety Wisting to nie Harry Hole, ani Sarah Lund. Rozumiem, że zamysł tego kryminału jest inny, przede wszystkim pisał go autor, który faktycznie był policjantem i natchnienie czerpał z...

Myślę, że Jorn Lier Horst zostanie ze mną na dłużej. Podoba mi się jego literatura, więc z pewnością będę ją czytać. Historia pisana jest spójnie, tak samo rozwija się śledztwo. Jedyne zaskoczenie moje jest takie, że detektyw nie jest pijakiem, ma rodzinę, a w pracy wszyscy go lubią i słuchają. To dla mnie zupełnie coś nowego w literaturze kryminalnej ;)

Myślę, że Jorn Lier Horst zostanie ze mną na dłużej. Podoba mi się jego literatura, więc z pewnością będę ją czytać. Historia pisana jest spójnie, tak samo rozwija się śledztwo. Jedyne zaskoczenie moje jest takie, że detektyw nie jest pijakiem, ma rodzinę, a w pracy wszyscy go lubią i słuchają. To dla mnie zupełnie coś nowego w literaturze kryminalnej ;)

Kolejna książka Horsta, którą przeczytałam z przyjemnością. Typowy kryminał z ciekawą akcją, bez współczesnych udziwnień i tacy normalni policjanci, bez ekstremalnych zawirowań w życiu.

Kolejna książka Horsta, którą przeczytałam z przyjemnością. Typowy kryminał z ciekawą akcją, bez współczesnych udziwnień i tacy normalni policjanci, bez ekstremalnych zawirowań w życiu.

Nie ma o czym w zasadzie pisać. Rzetylność, wiarygodność, wszystko tak jak jest, tak jak wyglada prawdziwe śledztwo. Horst moim zdaniem najlepszy, właśnie przez to iż w jego książkach
1. nie ma żadnej ściemy,
2. opisuje pracę detektywa tak jak ona wygląda

Nie ma o czym w zasadzie pisać. Rzetylność, wiarygodność, wszystko tak jak jest, tak jak wyglada prawdziwe śledztwo. Horst moim zdaniem najlepszy, właśnie przez to iż w jego książkach
1. nie ma żadnej ściemy,
2. opisuje pracę detektywa tak jak ona wygląda

Mimo że fabuła jest przewidywalna książka wciąga ekstremalnie.

Mimo że fabuła jest przewidywalna książka wciąga ekstremalnie.

Felicia zaginęła i ta książka tez ginie wśród innych propozycji w tym gatunku. Mając ograniczony czas na czytanie tę pozycję można z czystym sumieniem pominąć. Choć ryzyko, że ręką sięgniemy po coś gorszego jednak istnieje. Ale kto nie ryzykuje, ten śmietanki nie spija.

Felicia zaginęła i ta książka tez ginie wśród innych propozycji w tym gatunku. Mając ograniczony czas na czytanie tę pozycję można z czystym sumieniem pominąć. Choć ryzyko, że ręką sięgniemy po coś gorszego jednak istnieje. Ale kto nie ryzykuje, ten śmietanki nie spija.

Niezła książka, chociaż można było szybko domyślić się osoby mordercy i w ogóle zakończenia.

Niezła książka, chociaż można było szybko domyślić się osoby mordercy i w ogóle zakończenia.