Powinniśmy wymagać jako Europejczycy więcej od naszych władz niż tylko niska inflacja. Nie wiem, czy recepty Pana Stiglitza by zadziałały, ale na pewno wiemy, że potrzeba zmian i doceniam próby sformułowania konkretnych postulatów.

Powinniśmy wymagać jako Europejczycy więcej od naszych władz niż tylko niska inflacja. Nie wiem, czy recepty Pana Stiglitza by zadziałały, ale na pewno wiemy, że potrzeba zmian i doceniam próby sformułowania konkretnych postulatów.

Joseph Stiglitz, amerykański entuzjasta integracji europejskiej uważa, że euro zagraża jedności EU zniechęcając do niej miliony Europejczyków. Skupia się na kryzysie, który dotknął przede wszystkim Grecję. Według Stiglitza, Grecja poradziłaby sobie z kryzysem 2008 roku lepiej, gdyby miała własną walutę, mogąc np. obniżyć jej wartość, co wsparłoby eksport. Może i prawda, ale przemyślenia autora wydają mi się bardzo nierówne. Nie za bardzo podoba mi się lekkość, z jaką przechodzi do porządku nad rozrzutnością greckich rządów, ale z drugiej ma rację pisząc, że kuracja zaordynowana przez Trojkę po prostu nie zadziałała, mimo że Grecy poddali się wszelkim narzuconym restrykcjom. Z drugiej strony, jego propozycja, żeby w strefie euro wprowadzić ścisłą kontrolę nad udzielaniem kredytów przez banki, zalatuje socjalizmem. Stiglitz nie ukrywa zresztą lewicowych poglądów, pisząc wielokrotnie o tym, że ideałem jest pełne zatrudnienia. OK, to jest ideał, ale nieprzyjemnie się robi, kiedy pisze, że rządy powinny ZAPEWNIĆ pełne zatrudnienie. Przerabialiśmy to za komuny, kiedy wszyscy mieli pracę, ale gorzej było z pracowaniem. Zgadzam się z jego opiniami, powiedzmy, w 50-60%, a w porywach do 62 , tym niemniej książkę polecam, ponieważ to klasyczny przypadek, że lepiej z mądrym zgubić, niż z głupim znaleźć.

Joseph Stiglitz, amerykański entuzjasta integracji europejskiej uważa, że euro zagraża jedności EU zniechęcając do niej miliony Europejczyków. Skupia się na kryzysie, który dotknął przede wszystkim Grecję. Według Stiglitza, Grecja poradziłaby sobie z kryzysem 2008 roku lepiej, gdyby miała własną walutę, mogąc np. obniżyć jej wartość, co wsparłoby eksport. Może i prawda, ale...

Ciekawa książka stosunkowo mało znanego nad Wisłą ekonomicznego noblisty z USA. Pozycja, którą należałoby podsunąć wszystkim ekspertom, którzy co jakiś czas nawołują do przyjęcia w Polsce euro. Tak, wiem, pewnie nawet by nie spojrzeli. Przecież oni dobrze wiedzą jakie są argumenty przeciwko odejściu od złotówki. :)

Najciekawszą rzeczą w "Euro" jest pokazanie roli Niemiec. Czytając analizy Stiglitza trudno oprzeć się wrażeniu, że nasi zachodni sąsiedzi, pod postacią wspólnej waluty, ukręcili kolejny pejcz, którym umacniają swoją pozycję lidera na kontynencie i smagają niepokornych.

Coś na minus? U autora zdecydowanie widać lewicowe "ukąszenie" (Wydawnictwo KryPola zobowiązuje),w związku z czym za wszelkie zło tego świata odpowiada (w 90%) prawica. :) Mimo tego jest to lektura poszerzająca horyzonty, która jednak zapewne zostanie przemilczana. W końcu nie tylko nad Wisłą nie lubimy jak ktoś z zewnątrz wytyka nam popełnione błędy. So ist das Leben.

Ciekawa książka stosunkowo mało znanego nad Wisłą ekonomicznego noblisty z USA. Pozycja, którą należałoby podsunąć wszystkim ekspertom, którzy co jakiś czas nawołują do przyjęcia w Polsce euro. Tak, wiem, pewnie nawet by nie spojrzeli. Przecież oni dobrze wiedzą jakie są argumenty przeciwko odejściu od złotówki. :)

Najciekawszą rzeczą w "Euro" jest pokazanie roli Niemiec....

Właśnie skończyłem lekturę książki Josepha Stiglitza „The Euro and its threat to the future of Europe”

Noblista na ponad 300 stronach opisuje historię powstania koncepcji wspólnej waluty, oraz przedstawia podstawowe wady jej funkcjonowania.

Euro wbrew pierwotnym założeniom nie przyniosło szybszego rozwoju, a według autora doprowadziło do sytuacji gdzie zamożne kraje stały się jeszcze bogatsze a gospodarki mające dogonić europejskich liderów stały się biedniejsze.

Jednym z powodów był błędny dobór kryteriów z Maastricht, gdzie położono nacisk na zadłużenie poszczególnych gospodarek, a zapomniano o zbilansowaniu obrotów na rachunku bieżącym.

Dlatego Europa podzieliła się na bogatą północ (z nadwyżkami na rachunku obrotów bieżących) i biedne południe (deficyt).

Autor podkreśla też wiele innych elementów, które przekładają się na słabość Strefy Euro. Brak spójnej polityki gospodarczej, brak mechanizmów które stabilizowałyby słabsze kraje, polityki wspólnego nadzoru nad rynkiem finansowym i funduszu który stabilizowałby gospodarki pogrążone w recesji.

EBC, którego głównym celem jest stabilizacja inflacji a nie zrównoważony rozwój gospodarczy i niskie bezrobocie to instytucja polityczna.
Autor nie zostawia suchej nitki na działaniach IMF i Troiki. Które podjęły wiele nieobiektywnych i politycznych decyzji, które zamiast pomagać rujnowały gospodarki poszczególnych krajów. Chociażby plan pomocy dla Grecji, który zakładał silne cięcia wydatków czy wymuszenia na Irlandii przejęcia zobowiązań sektora bankowego, podczas gdy większość ekonomistów uważała, że należy doprowadzić do redukcji długu.
W przypadku Grecji chodziło o ochronę sektora bankowego Niemiec i Francji, które były najbardziej wyeksponowane na ryzyko Grecji. Za ratowanie tych instytucji zapłacili Grecy, szczególnie ci najbiedniejsi....

Serdecznie polecam tę lekturę. Szczególnie dla rządzących elit bo to rewelacyjne źródło pomysłów jak uzdrowić naszą gospodarkę.

Właśnie skończyłem lekturę książki Josepha Stiglitza „The Euro and its threat to the future of Europe”

Noblista na ponad 300 stronach opisuje historię powstania koncepcji wspólnej waluty, oraz przedstawia podstawowe wady jej funkcjonowania.

Euro wbrew pierwotnym założeniom nie przyniosło szybszego rozwoju, a według autora doprowadziło do sytuacji gdzie zamożne kraje stały...