Niewielki objętościowo ale przepastny w treść zbiór esejów jest studnią bez dna dla literackich poszukiwań. Także dla oczytanego czytelnika. Lektura była niezwykłą podróżą poprzez literackie doświadczenia i skojarzenia autorki. To konkretne wydanie zostało opatrzone notami Jana Gondowicza co stanowi jego dodatkowy atut. Dzięki ,,dopowiedzeniom" krytyka literackiego polski czytelnik zyskuje dodatkową perspektywę. Szczególnie cenne były noty Gondowicza w zamykającym zbiór eseju ,,Lektury zalecane". Dzięki nim czytelnik może zapoznać się z uzupełnionym wyborem lektur o to co jest dostępne na polskim rynku wydawniczym.

Niewielki objętościowo ale przepastny w treść zbiór esejów jest studnią bez dna dla literackich poszukiwań. Także dla oczytanego czytelnika. Lektura była niezwykłą podróżą poprzez literackie doświadczenia i skojarzenia autorki. To konkretne wydanie zostało opatrzone notami Jana Gondowicza co stanowi jego dodatkowy atut. Dzięki ,,dopowiedzeniom" krytyka literackiego polski...

Pełne uroku eseje o książkach. Co mogło pójść nie tak? Nic, całe szczęście :)

Pełne uroku eseje o książkach. Co mogło pójść nie tak? Nic, całe szczęście :)

18 esejów amerykańskiej pisarki o zamiłowaniu do książek, czytania i obcowania z nimi, do ich gromadzenia i przekazywania tej pasji dzieciom.

Książka jest zaskakująco aktualna (zaskakująco, bo wydana została blisko dwie dekady temu). Autorka utrzymuje błyskotliwy humor, jednocześnie myślę, że trafi on w szczególności w serca bibliofilów.

Anne Fadiman pisze o rozbudzaniu pasji czytelniczej w dzieciach (i czemu czasem to zupełnie nie działa),o pożyczaniu książek, także ich wręczaniu w prezencie, ich traktowaniu (pisać po nich, nie pisać; zaginać rogi, nie zaginać),dziedziczeniu, kupowaniu.

Tematyka zbliżona do rozmów Aleksandry Rybki w jej książce „Pokaż mi swoją bibliotekę”, natomiast właśnie w tamtej pozycji kilkukrotnie rozmówcy nawiązywali do „Ex Libris” Anne Fadiman, co zmotywowało mnie do sięgnięcia po nią.

18 esejów amerykańskiej pisarki o zamiłowaniu do książek, czytania i obcowania z nimi, do ich gromadzenia i przekazywania tej pasji dzieciom.

Książka jest zaskakująco aktualna (zaskakująco, bo wydana została blisko dwie dekady temu). Autorka utrzymuje błyskotliwy humor, jednocześnie myślę, że trafi on w szczególności w serca bibliofilów.

Anne Fadiman pisze o rozbudzaniu...

Cudowne eseje dla tych nieuleczalnie zakochanych w książkach. Sama przyjemność z czytania!

Cudowne eseje dla tych nieuleczalnie zakochanych w książkach. Sama przyjemność z czytania!

Jednym z najciekawszych tematów książek mogą być, czy nawet po prostu są,…. inne książki.

Dowodzą tego wyborne eseje Fadiman o książkach, miłości do nich, czytaniu i pisaniu.

Prawdziwy Czytelnik (tak jak i ja mający wiele nawyków czytelniczych Autorki) odnajdzie tu wszystko, co lubi w literaturze i w ludziach od niej uzależnionych - ot, taka wspólnota narko-czytaczy.

Czy w ogóle jest ktoś, kto czyta ( jeszcze),a nie zna tego arcydziełka? Jedyną jego wadą książeczki jest wyłącznie fakt, że większość omawianych pozycji nigdy na polski nie przetłumaczono,, jak np. mistrza, czy też nawet jednego z twórców eseju – Brytyjczyka z początku 19. wieku Charlesa Lamba.

Jednym z najciekawszych tematów książek mogą być, czy nawet po prostu są,…. inne książki.

Dowodzą tego wyborne eseje Fadiman o książkach, miłości do nich, czytaniu i pisaniu.

Prawdziwy Czytelnik (tak jak i ja mający wiele nawyków czytelniczych Autorki) odnajdzie tu wszystko, co lubi w literaturze i w ludziach od niej uzależnionych - ot, taka wspólnota narko-czytaczy....

EX LIBRIS [Wyznania czytelnika] czyli zbiór esejów na temat książek i czytania ogólnie. Bardzo przyjemna lektura dla książkoholika, choć wielokrotnie trudno było mi przez nią przebrnąć przez liczne nawiązania do kultury obcej. Często przedstawione były książki, które nie są przetłumaczone na język polski i o których polski czytelnik mógł nigdy nie słyszeć. Nawet gdy mowa o klasyce. Mimo to jest ogromną inspiracją do poznawania różnych gatunków literatury, zdobywania wiedzy i dzielenia się swoją pasją z drugim człowiekiem. W dodatku Anne Fadiman jest zabawną intelektualistką i wraz ze swoją rodziną moli książkowych niejednokrotnie zachwyca erudycją. Cały zbiór składa się z 18 felietonów, z czego moim ulubionym jest pierwszy, czyli ZAŚLUBINY KSIĘGOZBIORÓW (czy na pewno jesteś gotowa na połączenie swoich księgozbiorów z partnerem/ką),a najmniej podobał mi się ten o IMPERATYWIE KATALOGICZNYM (czy Ty także lubisz czytać wszelkie możliwe katalogi, które dostajesz?). Ogromnym plusem jest również opracowanie Jana Gondowicza i jego dopowiedzenia po każdym rozdziale, przez co łatwiej nam wejść w tę obcą kulturę i poznać postacie (w książce pojawia się mnóstwo nazwisk),które miały na nią i na autorkę wpływ.

EX LIBRIS [Wyznania czytelnika] czyli zbiór esejów na temat książek i czytania ogólnie. Bardzo przyjemna lektura dla książkoholika, choć wielokrotnie trudno było mi przez nią przebrnąć przez liczne nawiązania do kultury obcej. Często przedstawione były książki, które nie są przetłumaczone na język polski i o których polski czytelnik mógł nigdy nie słyszeć. Nawet gdy mowa o...

Wielokrotnie nagradzana dziennikarka i redaktorka Anne Fadiman pochodzi z "książkowej rodziny". O uroku zebranych, niezwykle osobistych esejów o książkach i miłości do książek decyduje sposób, w jaki autorka adhezyjnie, od niechcenia, żartobliwie opisuje swoją rodzinę poprzez książki i bibliomanię. Pierwszy esej - o kompulsywnej miłości oddanego czytelnika do korekty - otwiera się w sposób powieściowy, gdy rodzice Fadiman i ich dorosłe dzieci zasiadają do obiadu w restauracji i kontemplują pełną błędów kartę. W innym eseju Fadiman komentuje różnorodne sposoby posługiwania się książką: sposoby jej czytania, stosowania zakładek, zaginania rogów, notowania, opatrywania fiszkami itd. Niektóre z opisów przepełnia zdziwienie, oburzenia, kpina lub żartobliwa wyrozumiałość.

Esej Moja dziwna półka opisuje najbardziej zaskakującą - czasem intymną - część biblioteki każdego bibliomana, poświęconą żarliwemu hobby, jakim np. dla George'a Orwella były „czasopisma damskie z lat sześćdziesiątych XIX wieku, które lubił czytać w swojej wannie”. Na osobistej półce Fadiman znajdują się tomy o historii polarnych eksploracji, a ona sama przytacza opowieści zawarte w niektórych z nich w zadziwiająco żywym, pełnym zaangażowania tonie.

Niektóre z esejów wydają się zbyt krótkie, zwięzłe, nawet nieśmiałe i pozbawione intelektualnych ozdobników. Fadiman inteligentnie bawi się książkami, flirtuje z czytelnikiem za ich pośrednictwem - i jest autentycznie zabawna. Styl tej książki przypomina nieco kapitalne eseje Wisławy Szymborskiej z tomu Lektury obowiązkowe albo szkice Tadeusza Nyczka. Potwierdza to trochę stara prawdę, że najlepszymi czytelnikami są... pisarze. Fadiman pisze jednak nie tylko o książkach, ale także opowieść o samym czytaniu: o tym, ile radości wnosi w nasze życie obcowanie z ukochaną książką, o wyczekiwaniu na określone wydanie i moment premiery wyczekiwanej książki, jej dotykanie, wąchanie, przeglądanie (jeden z moich ulubionych esejów: Tak nie wolno obchodzić się z książką). Nie sposób nie zgodzić się z autorką, że czytanie jest czynnością intymną, a bliski kontakt z książką czymś niepowtarzalnym, nie do podrobienia.

Kontekst kulturowy tego zbioru jest jednak wyraźnie amerykański, co z trudem pozwalają oswoić przypisy na końcu każdego eseju. Książka broni się jednak świetnym stylem pisarskim i oczywistą dla każdego bibliofila - pełna miłości fascynacją literaturą w jej najbardziej fizycznej postaci.

Wielokrotnie nagradzana dziennikarka i redaktorka Anne Fadiman pochodzi z "książkowej rodziny". O uroku zebranych, niezwykle osobistych esejów o książkach i miłości do książek decyduje sposób, w jaki autorka adhezyjnie, od niechcenia, żartobliwie opisuje swoją rodzinę poprzez książki i bibliomanię. Pierwszy esej - o kompulsywnej miłości oddanego czytelnika do korekty -...

https://slowemmalowane.blogspot.com/2011/01/anne-fadiman-ex-libris-wyznania.html

https://slowemmalowane.blogspot.com/2011/01/anne-fadiman-ex-libris-wyznania.html

Obowiązkowa dla wszystkich, którzy kochają książki. Szczególnie dla tych, którzy lubią je kartkować, wąchać, szeleścić przewracanymi kartkami. Autorka pochodzi z rodziny pisarzy, wyszła za mąż również za pisarza, a sama jest autorką wielu książek. A ten zbiór nie miał być książką, ale luźnymi notatkami/przemyśleniami na tematy związane z jej pasją. Dlatego są bardzo osobiste, bo wspomina i o mężu i o dzieciach i o rodzicach. Ale najciekawsze jest to, jak można zauważyć podobieństwa między ludźmi kochającymi książki. Więc jeśli ktoś się zastanawiał nad sposobem układania książek (dziedzinami, chronologicznie, lub nawet pochodzeniem (np. z biblioteczki danej osoby)),jeśli fascynowały go dedykacje w książkach i jeśli wciąż nie może rozstrzygnąć, czy lepsze są książki nowe czy używane - ta książka jest dla niego :).

Obowiązkowa dla wszystkich, którzy kochają książki. Szczególnie dla tych, którzy lubią je kartkować, wąchać, szeleścić przewracanymi kartkami. Autorka pochodzi z rodziny pisarzy, wyszła za mąż również za pisarza, a sama jest autorką wielu książek. A ten zbiór nie miał być książką, ale luźnymi notatkami/przemyśleniami na tematy związane z jej pasją. Dlatego są bardzo...

Zestaw wspaniałych felietonów autorki o książkach, o ich posiadaniu i pisaniu.
Doskonały język, humor, wyjątkowy dowcip i ogromna kultura autorki wyziera z kartek tej książki. Od pierwszego zdania chce się czytać.
Gorąco polecam.

Zestaw wspaniałych felietonów autorki o książkach, o ich posiadaniu i pisaniu.
Doskonały język, humor, wyjątkowy dowcip i ogromna kultura autorki wyziera z kartek tej książki. Od pierwszego zdania chce się czytać.
Gorąco polecam.