Ciekawy zamysł ogólny – tytułowi mageoci jako ludzie przenoszący magię, obdarzeni nią bez własnego udziału, będący jej naczyniami, ale w żaden sposób tą mocą nie władający. Manifestuje się ona poza ich kontrolą, chociaż zazwyczaj dba o swoje „naczynia”. Nadto kilka oryginalnych pomysłów szczegółowych (np. niecodzienny przebieg egzekucji),zarys świata w klasycznym typie fantasy oraz poprawny język. Niestety, jako opowieść tekst rozłazi się w szwach. Fabuła rwana, pełna nielogiczności, niekonsekwencji, wydarzeń w stylu „Deus ex machina”, do tego nijakie, dalekie od usatysfakcjonowania czytelnika zakończenie. Zmarnowany pomysł na dobrą, oryginalną powieść fantasy.

Ciekawy zamysł ogólny – tytułowi mageoci jako ludzie przenoszący magię, obdarzeni nią bez własnego udziału, będący jej naczyniami, ale w żaden sposób tą mocą nie władający. Manifestuje się ona poza ich kontrolą, chociaż zazwyczaj dba o swoje „naczynia”. Nadto kilka oryginalnych pomysłów szczegółowych (np. niecodzienny przebieg egzekucji),zarys świata w klasycznym typie...

Niestety, książka pozostawia wiele do życzenia. Zamysł jest nawet ciekawy, jednak przedstawiony w sposób nudny. Tak naprawdę bardzo się męczyłem czytając, kończąc odetchnąłem wręcz z ulgą.

Niestety, książka pozostawia wiele do życzenia. Zamysł jest nawet ciekawy, jednak przedstawiony w sposób nudny. Tak naprawdę bardzo się męczyłem czytając, kończąc odetchnąłem wręcz z ulgą.

Ciekawie zbudowana historia, z przeplatającymi się (nie)chronologicznie wątkami. Czyta się dość szybko ale.... jakoś nie dla mnie.

Ani mnie ta książka nie porwała, ani niczym specjalnym nie zaciekawiła. Nie jest to też do końca typ fantasy, który będzie wszystkim odpowiadał, jest dosyć specyficznie i w moim odczuciu, jest to fantasy "starej daty". Niestety.

Sprzedam!

Ciekawie zbudowana historia, z przeplatającymi się (nie)chronologicznie wątkami. Czyta się dość szybko ale.... jakoś nie dla mnie.

Ani mnie ta książka nie porwała, ani niczym specjalnym nie zaciekawiła. Nie jest to też do końca typ fantasy, który będzie wszystkim odpowiadał, jest dosyć specyficznie i w moim odczuciu, jest to fantasy "starej daty"....

Książka która z opisu rozpalała nadzieję na coś nowego i oryginalnego. Niestety jest ona bardzo przeciętna nawet mimo kilku ciekawych etapów oraz interesujących elementów. Jednak zanim dotrzemy do rzeczy ciekawych nasza cierpliwość jest wystawiana na trudną próbę. Przez co w kilku momentach miałem ochotę zamknąć książkę i zabrać się za kolejną. A to przy niewielkiej objętości książeczki (mniej niż 300 stron),jest nie lada sztuką. Bardzo przykro mi to pisać, ale ta poycja to zmarnowany potencjał. Dodatkowo gdy zbliżaliśmy się do końca to coraz częściej miałem myśli w stylu WTF, a samo zakończenie było cholernie (przepraszam za słowo) niesatysfakcjonujące.

Książka która z opisu rozpalała nadzieję na coś nowego i oryginalnego. Niestety jest ona bardzo przeciętna nawet mimo kilku ciekawych etapów oraz interesujących elementów. Jednak zanim dotrzemy do rzeczy ciekawych nasza cierpliwość jest wystawiana na trudną próbę. Przez co w kilku momentach miałem ochotę zamknąć książkę i zabrać się za kolejną. A to przy niewielkiej...

Wielcy magowie, czy więźniowie swojej mocy? Takie pytanie stawia przed nami Kochański w swojej powieści opowiadającej o tytułowych maegotach - przenoszących magię, potężnych i budzących strach osobach. Kim jednak są? Czego pragną i do czego zmierzają? I czy ludzka ręka jest w stanie ich pokonać? A może trzeba do tego czegoś więcej...?
Już na wstępie muszę się Wam przyznać, że z ledwością przebrnęłam przez tą książkę. Już okładka i drobniutki druczek wewnątrz odstrasza, a to, co można znaleźć wewnątrz wcale nie zmieniło moich pierwszych odczuć związanych z tą powieścią. Ale dlaczego? Za chwilę wyjaśnię.
Kochański wykreował stworzenia... czy raczej ludzi o dość ciekawej mocy. Nie są magami, nie władają nad magią, ale przenoszą ją, nie wiedząc, kiedy i jak zadziała. To główny motyw całej historii, który ciągnie się przez wszystkie strony. Niestety, choć moim zdaniem to świetny pomysł na ciekawą, wartką fabułę, z samą treścią powieści jest zdecydowanie gorzej.
Kartki książki zawierają treść napisaną bardzo zwyczajnym, ale przy tym niezbyt przystępnym językiem. Już wyjaśniam o co mi chodzi! Zwykle w przypadku lekkich historii styl autora jest niezbyt poważny, albo przynajmniej po prostu przyjemnie się go śledzi. Tu, mimo średniego w moim mniemaniu warsztatu, mamy dość toporny, niekoniecznie przyjemny język, przez który da się przebrnąć, ale nie jest to koniecznie przyjemne. Szczególnie, gdy pojawiają nam się powtórzenia co raz na jakiś czas w Maegocie da się wypatrzeć.
Styl, stylem, ale co z bohaterami i samą historią? Ech, trudno mi to cokolwiek więcej powiedzieć z dość prostej przyczyny - sama do końca nie wiem, co Kochański chciał nam swoją historią pokazać. Pierwsza połowa jest tak abstrakcyjna, że trudno połapać się o co w tym wszystkim chodzi, a gdy powoli coś niby zaczyna nabierać kształtów i się wyjaśniać, następuje dość szybki koniec. I by nie było, lubię książki z zaskakującym zakończeniem, mieszające czasy i różne inne takie. W tym przypadku jednak, gdy dostajemy książkę napisaną niekoniecznie przystępnym językiem, takie zabiegi są po prostu irytujące.
Bohaterowie zaś po prostu są i już. Sztampowi, niezbyt dobrze rozwinięci i za nic w świecie nie wpadający w pamięć.
Zdecydowanie nie polecam. Autor wprawdzie może i miał ciekawy pomysł, ale tej tekst, napisany surową polszczyzną pozostawia bardzo wiele do życzenia. Sięganie po niego może po prostu okazać się stratą czasu, nie ważne, czy lubicie fantasy, czy nie.

Wielcy magowie, czy więźniowie swojej mocy? Takie pytanie stawia przed nami Kochański w swojej powieści opowiadającej o tytułowych maegotach - przenoszących magię, potężnych i budzących strach osobach. Kim jednak są? Czego pragną i do czego zmierzają? I czy ludzka ręka jest w stanie ich pokonać? A może trzeba do tego czegoś więcej...?
Już na wstępie muszę się Wam przyznać,...

Książka dobra. Nie rzuca na kolana, ale jest ciekawa i wciąga. Może nie od razu, ale czyta się ją dość przyjemnie. Historia o zbroi, która może zawładnąć człowiekiem... Dość ciekawy pomysł, zwłaszcza, że noszenie zbroi daje konkretne korzyści... Ale nie ma nic za darmo, więc zbroja "troszeczkę" ingeruje w człowieka. Fajnie pokazane to, jak coś może wpłynąć na człowieka i przez to go zmieniać. To jak człowiek dąży do "władzy", chce coś posiadać, bo chce i już. Do tego dość ciekawa otoczka tła, świata, wydarzeń. Książka nie zapada na długo w pamięć, jednak jest fajną rozrywką.

Książka dobra. Nie rzuca na kolana, ale jest ciekawa i wciąga. Może nie od razu, ale czyta się ją dość przyjemnie. Historia o zbroi, która może zawładnąć człowiekiem... Dość ciekawy pomysł, zwłaszcza, że noszenie zbroi daje konkretne korzyści... Ale nie ma nic za darmo, więc zbroja "troszeczkę" ingeruje w człowieka. Fajnie pokazane to, jak coś może wpłynąć na człowieka i...

Książka, która potrafi odrzucić ze względu na początek, ale dalej jest ciekawiej.

Książka, która potrafi odrzucić ze względu na początek, ale dalej jest ciekawiej.