Na ten zeszyt składają się trzy historie. Pierwsza z nich to kolejny rozdział dzienników Bena Kenobiego, gdzie głównemu bohaterowi przyjdzie zmierzyć się ze złowrogim łowcą nagród. Z kolei druga to jedna z misji elitarnego oddziału szturmowców. Trzecia, najdłuższa opowieść, skupia się na głównych bohaterach starej trylogii, którym udało się przejąć imperialny gwiezdny niszczyciel.

Pierwszy rozdział to przede wszystkim walka. Miło tu zobaczyć jak Ben musi połączyć siły Owenem Larsem, żeby pokonać wspólne zagrożenie. Podobało mi się też, że w finale pojawia się dosyć nieoczekiwana pomoc. Plus też za pewne drobne wyjaśnienia dotyczące antagonisty. Za rysunki odpowiada Mike Mayhew znany z innych rozdziałów tej retrospekcji. Artysta posługuje się tu niemal fotorealistyczną kreską przypominającą trochę prace Alexa Rossa. Jego rysunki są na tyle dynamiczne, że nawet tak mała potyczka wygląda spektakularnie. Jest to chyba najlepsza część zeszytu.

Następnie czytelnik przenosi się prosto w wypełnioną akcją scenę pościgu szturmowców za rebeliantami. Równocześnie dostajemy narrację z punktu widzenia znanego już z jednego z wcześniejszych zeszytów szturmowca, która pozwala lepiej zrozumieć postać i jej motywację. Przywodzi to na myśl jedną z historii zawartych w tomie „Star Wars – Najlepsze opowieści”, gdzie poznawaliśmy przeszłość jednego z imperialnych żołnierzy. Pokazana jest tu doskonała organizacja tego oddziału, gdzie wszyscy członkowie uzupełniają się nawzajem. Szturmowcy nie są tu jedynie mięsem armatnim jak w filmach, ale poważnym przeciwnikiem mogącym dokonać niemożliwego. Tę część zeszytu ilustrują rysunki Jorge Moliny, który świetnie radzi sobie ze scenami akcji, ale niestety ma straszne problemy z proporcjami – część szturmowców ma bardzo małe głowy i duże torsy. Fajna opowieść popsuta przez niedopracowane rysunki.

Ostatnia historia to z kolei bardzo typowe starcie głównych bohaterów z Imperium. Powracają tu znani z poprzedniej historii szturmowcy, co dostarcza parę bardzo efektownych i wyrównanych walk. Nie zapomniano przy tym o odrobinie humoru, który rozluźnia atmosferę – komiczny wyścig Lei i Hana o dowództwo. Plus za powrót Sany, a także dosyć nieoczekiwane zakończenie. Niestety ta część komiksu wymaga od czytelnika bardzo dużego zawieszenia niewiary – rebeliantom zbyt łatwo udaje się przejąć gwiezdny niszczyciel, a także ciężko uwierzyć w to, że niewielki oddział jest w stanie sterować gigantycznym statkiem wymagającym wieloosobowej załogi. Rysuje tutaj znowu Jorge Molina, który cierpi tutaj na podobne bolączki jak przy poprzedniej historii. Tutaj na dodatek jeszcze strasznie partaczy mimikę postaci, które otrzymują nienaturalne i niezamierzenie śmieszne wyrazy twarzy. Dosyć nierówny komiks.

Podsumowując, początek jest rewelacyjny, później rysunki bardzo utrudniają lekturę, a pod koniec historii trzeba strasznie przymykać oko na pewne dziury fabularne. Jest to jednak w dalszym ciągu dobry zeszyt, z którym warto się zapoznać.

Na ten zeszyt składają się trzy historie. Pierwsza z nich to kolejny rozdział dzienników Bena Kenobiego, gdzie głównemu bohaterowi przyjdzie zmierzyć się ze złowrogim łowcą nagród. Z kolei druga to jedna z misji elitarnego oddziału szturmowców. Trzecia, najdłuższa opowieść, skupia się na głównych bohaterach starej trylogii, którym udało się przejąć imperialny gwiezdny...