Na ponad 510 stronach i w 13 rozdziałach autor przedstawia czytelnikowi, jak zmieniało się ludzkie podejście do męskiego (i nie tylko!) zarostu. Omawia, jakie funkcje pełniła broda, kto mógł brodę nosić, a komu zupełnie nie wypadało. Wszystko to sowicie okraszone ilustracjami i dopełnione przypisami do tekstów źródłowych.

Przyznam, że tym, co najbardziej mnie zaskoczyło w lekturze tej pozycji, była mnogość funkcji, jaką mogła (może) pełnić broda. Myślałam, że to tylko element męskiego wyglądu, podobnie jak kobieca fryzura czy makijaż, ale teraz już wiem, że jest to tylko kropla w morzu.
Zarost ma świadczyć o męskości. I nie są to tylko puste słowa, ponieważ gęstość zarostu jest zależna od hormonów (m. in. testosteronu) – im więcej ich jest, tym broda jest bujniejsza. Gęsty zarost może też świadczyć o bogatym życiu seksualnym danego mężczyzny, o jego sile fizycznej i ogólnej kondycji zdrowotnej. Dawniej kobiety uważały, że mężczyzna, który ma zarost jest idealnym materiałem na męża, ponieważ jako osoba zdrowa i pełna sił witalnych będzie w stanie przyczynić się do spłodzenia silnych dzieci, a później zapewnić rodzinie byt na odpowiednim poziomie.
Broda mogła też świadczyć o inteligencji, sile, przebiegłości, a także być słabym punktem – tak jak włosy w przypadku biblijnego Samsona. Zapytasz, jak? Otóż w czasie walki przeciwnik mógł złapać Cię za brodę, przyciągnąć i w taki sposób zyskiwał element zaskoczenia. Ciekawe? No jasne!

Christopher Oldstone – Moore wskazuje postacie historyczne, które jako ogromne autorytety w dziedzinie religii, wojskowości czy obyczajowości, przyczyniły się do wypromowania noszenia zarostu przez mężczyzn.
Osobistości te są w książce wymienione chronologicznie, od czasów starożytnych, do współczesnych. Dzięki temu można też zaobserwować, jak na przestrzeni wieków zmieniały się autorytety: od wybitnych władców i wojskowych, przez Syna Bożego, po piłkarza i modela.

Drugą kwestią, która przyciągnęła moją uwagę i nad którą dosyć długo się zastanawiałam, analizując wiele przypadków jest fakt, że politycy z reguły nie noszą zarostu, ponieważ to sprawia, że nie są godni zaufania. Myślałam i myślałam, i jedynymi znanymi polskimi politykami, którzy noszą wąsy są Lech Wałęsa i Janusz Korwin – Mikke. Zapewne jeżeli się uprzeć, to znajdzie się jeszcze kilka nazwisk, ale teza z grubsza jest słuszna. Wszak wyjątki potwierdzają regułę, czyż nie?

Podsumowując?
Bardzo rzetelna pod względem faktograficznym pozycja, która omawia niezwykle interesujący wątek męskiego zarostu. Nie miałam pojęcia, że z posiadaniem brody wiąże się tak bogata historia i filozofia. Do tej pory, kiedy patrzyłam na mojego chłopaka, czy jakiegokolwiek mężczyznę, to zadawałam sobie pytanie, czy lepiej wygląda z zarostem, czy bez? Teraz będę się zastanawiać, co skłoniło go do tego, aby brodę posiadać i czy ewentualna odpowiedź (jeżeli ośmielę się zapytać) pokryje się z tezami autora książki.

„Historia brody” to pozycja, którą powinien przeczytać każdy, kto chociaż trochę interesuje się modą i fryzjerstwem. Spodoba się także osobom, które po prostu lubią wiedzieć więcej na każdy temat.

Na ponad 510 stronach i w 13 rozdziałach autor przedstawia czytelnikowi, jak zmieniało się ludzkie podejście do męskiego (i nie tylko!) zarostu. Omawia, jakie funkcje pełniła broda, kto mógł brodę nosić, a komu zupełnie nie wypadało. Wszystko to sowicie okraszone ilustracjami i dopełnione przypisami do tekstów źródłowych.

Przyznam, że tym, co najbardziej mnie zaskoczyło w...