Czy ktoś nam obiecał przy narodzinach, że życie będzie łatwe, proste i tylko przyjemne ? Nie. Nikt niczego nam nie obiecywał. Musimy iść przez życie , które jest pełne przeszkód, częściej mamy powody do narzekania czy płaczu jak do śmiania i cieszenia się życiem. Mimo to, mimo wszystko szczęście żeby było docenione, zauważone jako coś wartościowego musi składać się tylko i wyłącznie z małych okruchów.
Książka Natalii Nowak- Lewandowskiej ,, Głód miłości ‘’ opowiada m.in. o poszukiwaniu właśnie okruchów , chorobliwym poszukiwaniu szczęścia. Kiedy nastąpi uświadomienie sobie co jest tym szczęściem to pragniemy za wszelką cenę to zdobyć. I utrzymać, zatrzymać przy sobie. Pragnę zatrzymać ciebie. Zatrzymać tak jak czas , który jest zaklęty magicznie w złocistej kropli bursztynu. Nie szkodujemy swoich sił, myśli, czasu. Nie żałujemy niczego, chcemy tylko…zatrzymać tą drugą osobę.
Opis dwóch związków. Pierwszy ten, który dopiero się zaczyna. Zaczął się dość nietypowo od wypadku samochodowego. Drugi wieloletni, dojrzewający cały czas. Dorosły. Trwały, ale z problemami z wichurami , które ten wieloletni dorosły związek mogą zniszczyć . Pierwszy i drugi przypadek pokazuje, że o związek należy i trzeba walczyć codziennie. Walka o miłość trwa minuta po minucie, godzina po godzinie, w każdej godzinie naszego życia trwa bój, walka o naszą miłość. Trzeba się starać codziennie. Codziennie wchodzimy na Mount Everest i codziennie stajemy naprzeciwko problemów, kłótni, waśni , osób nam nieżyczliwych i walczymy o nasz związek. O NAS.
Ona piękna , urocza, on inteligentny, wykształcony. Ona i on dla siebie zwariowali i to nie jest przenośnia. Ona skrywa tajemnicę zaburzenia osobowości z pogranicza typu bordeline. On niby wszystko ma , ale brakuje mu tak naprawdę kogoś z nim mógłby spędzić całe życie. Jego życie miga się między kancelarią, kolejnymi sprawami, a wódką z najlepszym przyjacielem. Życie spędza z kobietami od których nic nie chce, nigdy nie kochał, potrzebuje ich tylko do jednej czynności.
Ona skrywa też inną tajemnicą. Jej własna matka się jej wstydzi, nienawidzi jej i pragnie w chwilach złości żeby córka umarła. Ojciec typowy pantofel nie ma nic do powiedzenia. Czasem w chwilach przypływu ojcowskiej miłości chroni córkę przed atakami , przed zniszczeniem do końca córki przez matkę.
Choroba psychiczna, despotyczna matka taki świat nieciekawy rysuje się przed Martą naszą bohaterką. Jest samotna. Więc kiedy nadarza się okazja postanawia zatrzymać przy sobie ukochanego za wszelką cenę. Autorka bardzo dobrze opisała jednostkę chorobową. Ja od siebie dodam iż pani Śliwińska jest za to odpowiedzialna. Choroby psychiczne są dziedziczne. Ktoś z rodziny tej wyrachowanej paniusi musiał chorować , a jak dodatkowo ktoś z rodziny męża był chory to wystarczy dodać 2 do dwóch i mamy 4. Jeżeli w obu rodzinach były przypadki zachorowań do prawdopodobieństwo dziedziczenia przez dzieci choroby jest bardzo, bardzo wysokie.
Marta zamiast wsparcia od swoich rodziców otrzymywała tylko przelew na konto. Do tego niespełniona matka wiecznie niszczyła ją psychicznie. Zwalała winę na córkę za swoje nieudane, niespełnione życie. Czytając tą książkę dziękowałem w myślach Bogu, że pani Śliwińska nie została lekarzem. W tym zawodzie najpierw trzeba być dobrym człowiekiem, a dopiero potem lekarzem, dobrym specjalistą. Tak to się odbywa.
Dawid wykształcony, inteligentny , dość majętny pan mecenas. Czy mogło być lepiej ? Dawid nie jest ideałem. Patrzą ludzie na niego przez pryzmat statusu społecznego. Owszem jest dobry w tym co robi, kocha prawo, ale tak naprawdę Dawid Paliszewski nie jest dobrym człowiekiem. Jest despotą. Jego pozycja społeczna przyzwyczaiła go do tego, że dostawał wszystko co chciał, traktował ludzi instrumentalnie. Bezuczuciowo . Czy sam coś czuł ? Nie. Pan mecenas Dawid Paliszewski przed spotkaniem Marty Śliwińskiej nic nie czuł. Jego serce biło tylko, żeby oddychać, jeść, pić i spać. Nie biło jego serce dla nikogo. Nie biło mocniej. Nie kochało. Ale to się zmienia…..
Drugi związek Alinka i Grzesiek. W tym związku oboje myśleli, że to on jest silniejszy , ale życie pokazało, że to Alinka jest mocarzem siłaczem. To ona walczyła o ich związek za oboje. Za siebie i za Grzesia. Książka ukazuje jak Wam napisałem na początku walkę. Mimo tego, że Alinka i Grzesiek Morawscy są szczęśliwi, to w życiu nie ma nic za darmo, muszą walczyć o miłość, walczyć o siebie. Żeby lepiej zobrazować kłopoty Morawskich pozwolę sobie w tym momencie zacytować innego prawnika. Joanna Chyłka ,, Gnój nigdy nie spada z wozu porcjami. Jak już na ciebie wali to całą falą ‘’. I trzeba założyć przyłbicę wziąć łopatę do ręki i wywalać ten gnój problemów za drzwi. Walka Morawskich o związek uświadomiła Grześkowi/ Alinka to wiedziała od razu , moim zdaniem jest najsympatyczniejszą z bohaterów tej książki/ , że pieniądze szczęścia nie dają. Uświadomiła mu, że pieniądze to tylko pieniądze, Jak ich nie ma to można pożyczyć/ od przyjaciela/ można zarobić, znaleźć inną pracę. Jeżeli nawet nie mamy forsy, a obok nas jest ktoś kto nas wspiera, szanuje i kocha to znak, że mamy wszystko. Owszem Alinka była zadowolona z nowego mieszkania, dobrego życia, ale jej szczęściem tym prawdziwym , jedynym był ON. Na nic to wszystko jakby coś się Grześkowi stało. Jej skarbem był mąż. On to po czasie zrozumiał. Zrozumiał, że największą wartość ma w domu. W kuchni z tym skarbem pije kawę i je śniadanie. Z tym skarbem wychodzi do kina, z tym skarbem się kocha czy nawet kłóci na zakupach, ale tak wygląda właśnie związek, tak wygląda życie, te prawdziwe.
Parę ładnych lat temu też bym się dziwił, tak jak niektórzy czytelnicy czytając książkę Natalii Nowak- Lewandowskiej ,, Głód miłości ‘’ , poddawał wątpliwościom zdrowie psychiczne mecenasa Paliszewskiego. Kiedyś tak, dzisiaj nie. Wiecie dlaczego ? Bo żeby w pełni zrozumieć to co nam pisarka chciał przekazać, w pełni docenić każdy moment trzeba to po prostu przeżyć. Ja coś takiego przeżyłem. Doświadczyłem czegoś takiego na własnej skórze. Czy jesteś gotowy na to, czy masz w sobie tyle odwagi i determinacji, żeby zejść do mroku i przedewszystkich chcieć, pragnąć kogoś wyciągnąć z tej ciemniej otchłani ? Wyciągnąć tą osobę za rękę. Czy twoje serce kocha , czy potrafi kochać na tyle, żeby schodzić coraz niżej, coraz głębiej w mrok w ciemność i być dla tego drugiego człowieka swoistą latarnią, robaczkiem świętojańskim który rozbłyśnie i przegoni ciemność. Wygoni mroki. Przegoni chmury i zatrzyma potoki łez. Czy twoje serce jest na tyle silne ,żeby walczyć za dwoje. W sumie w takich przypadkach to walczymy o nas oboje , o tą drugą osobę i walczymy często ze swoimi demonami. Walczymy z samym sobą, tym słabszym, tym, który chce odejść od niej. Który czasem już nie daje rady. Rozum mówi odejdź, serce krzyczy zostań i walcz. Niby nic, ale jednak. Po prostu bądź, po prostu zostań. Trwaj i walcz.
Zdajesz sobie sprawę z konsekwencji, wiesz, że nie będzie łatwo, wiesz, że będzie cholernie ciężko, płaczesz, ale mimo wszystko, mimo to wlaczyć o ten związek. Wiesz jakie będą problemy, kłopoty a mimo to świadomie decydujesz się trwać , walczyć i być obok. Pragniesz iść z tą drugą osobą przez świat za rękę, dobrze wiedząc, że będzie wiało. Będzie huragan. Będzie źle będzie ciężko. Ty to po prostu wiesz. Wiesz, że nie będzie tylko kolorowo, że życie z taką osobą to rollercoaster z dwoma promilami we krwi. Taka jazda bez trzymanki. Także nie osądzajcie , dopóki nie staniecie na tym samy miejscu, z tymi samymi problemami, wahaniami, pragnieniami. Dylematami.
Kobieca torebka ma wiele tajemnic w sobie. M.in. do dziś pozostaje zagadka na temat jej pojemności. Zmieści się tam dosłownie wszystko. Mężczyzna przeciera nieraz oczy ze zdziwienia ile tam kobieta może napakować różności i wszystko się jej przyda. Jak nie dziś, to jutro, jak nie jutro to w przyszłości. Są jednak przypadki, że nawet kobieca torebka nie pomieści jednej rzeczy. Każdy jej strach, każdy jej lęk nie ziemi się w jej torebce. Znów z jej oczu pada deszcz, łzy lecą coraz gęściej i gęściej. W twoich oczach jest czasem świat, którego żadne z nas nie chce. Pozwól tylko …ja wezmę twój lęk wiesz……..zmieści się w mojej ręce. Zamknę go w swojej dłoni.
Książka Natalii Nowak- Lewandowskiej jest opowieścią o kochankach w ciemnościach, którzy muszą znaleźć w sobie odwagę, chęć , tak muszą też chcieć , bardzo chcieć aby wyjść z mroku, z ciemności, smutku i rozjaśnić swój szary zwykły dzień. Taką lampką jest ludzkie serce. A jak jest już nas dwoje, dwoje obok siebie , nasze serca zaczynają rozganiać mrok niczym latarnia morska. Latarnia morska, która rozświetla drogę uczuciom, pragnieniom , marzeniom , niczym zagubionym statkom aby trafiły do portu przeznaczenia. Naszym portem przeznaczenia jest zawsze serce. Marzenia wypływają z głowy, serce oświetla morze obaw i lęków, statki muszą dopłynąć do Tego portu. Nie gdzieś obok czy do obcego. Muszą dopłynąć do swojego portu.

Polecam tym którzy czasem wątpią, nie chcą, nie wierzą w miłość, a mimo wszystko po cichu pragną przeżyć i trwać w miłość. Mieć kogoś z kim mogą jeść śniadanie czy nawet się kłócić. Bo i kłótnia czegoś uczy jak jest konstruktywna !  Opowieść o walce, opowieść o samotności, opowieść o ludzkich pragnieniach. Opowieść o miłości, która pomimo problemów miała szansę wykiełkować. Od nas samych zależy czy potrafimy i czy chcemy , czy pozwolimy aby ta miłość rozkwitła i trwała.
Nauczyłem się ciebie na pamięć. Jesteś moją najlepszą książką. Wiem o tobie chyba wszystko, a mimo to nie nudzisz mi się, codziennie odkrywam w Tobie coś nowego. Odkrywam codziennie coś ciekawego. Czytam ciebie codziennie od nowa, chociaż znam cię na pamięć………..

Czy ktoś nam obiecał przy narodzinach, że życie będzie łatwe, proste i tylko przyjemne ? Nie. Nikt niczego nam nie obiecywał. Musimy iść przez życie , które jest pełne przeszkód, częściej mamy powody do narzekania czy płaczu jak do śmiania i cieszenia się życiem. Mimo to, mimo wszystko szczęście żeby było docenione, zauważone jako coś wartościowego musi składać się tylko i...