7/10 – BARDZO DOBRY

Dwudziestoletni Dan mieszka w małym nadmorskim miasteczku, a cały wolny czas wypełnia mu dojmująca nuda. Kiedy pewnego dnia poznaje trójkę rówieśników, dzieciaków pochodzących z bogatych rodzin, zaczyna się z nimi bujać po okolicy. Jedna z nowo poznanych dziewczyn wyjątkowo wpada mu w oko i chłopak nawiązuje z nią wakacyjny romans. Czwórka znudzonych młodych ludzi w poszukiwaniu coraz to nowych podniet, podejmuje się często lekkomyślnych, ryzykownych czynów. Pewnej nocy postanawiają włamać się do starego, opuszczonego domu, by pobawić się w nim w chowanego. Nie zdają sobie sprawy, że to prawdopodobnie najgorsza decyzja w ich dotychczasowym życiu.

W pierwszej połowie tej krótkiej powieści praktycznie niewiele się dzieje, autor poświęca ją na przedstawienie czytelnikom bohaterów tej historii. Trzeba podkreślić, że Ketchum bardzo mądrze wykorzystuje ten czas, skwapliwie budując rysy charakterologiczne postaci. W trakcie lektury tej części powieści byłem świadkiem systematycznego odzierania protagonistów z kolejnych warstw powierzchowności i odkrywałem, że mam do czynienia z nieco zagubionymi młodymi ludźmi wciąż poszukującym własnego „ja”. Co najważniejsze bohaterowie ewoluują niemal do samego końca tej historii, okazując się kimś więcej niż tylko rozwydrzonymi małolatami, z jakimi często miałem do czynienia w powieściach grozy.
Bo mimo, że długo nic na to nie wskazuje, to „Zabawa w chowanego” jest właśnie powieścią grozy. Ta objawia się dość późno, ale jest za to całkiem intensywna. Zacząłem ją odczuwać dopiero w momencie kiedy rozpoczyna się tytułowa gra. Ketchum bardzo sprawnie zbudował nastrój grozy, umiejętnie wodząc mnie za nos. Od początku wiedziałem, że coś się wydarzy, ale długo nie miałem pojęcia co to faktycznie będzie. Udzielało się mi poczucie niezidentyfikowanego, czającego się gdzieś w pobliżu niebezpieczeństwa, a niepokojące poczucie trwogi sadowiło się tuż za moimi plecami. I kiedy tak z duszą na ramieniu brnąłem ku zakończeniu, zastanawiając się co mnie tam spotka, okazało się, że będzie to jednak... rozczarowanie. Ostatecznie wyszło na jaw, że o wiele bardziej zajmujące było gonienie króliczka, niż samo złapanie go. Finał „Zabaw w chowanego” razi nijakością, jest nieprzekonujący i kompletnie nie zaspokaja oczekiwań wywołanych przez mistrzowsko stopniowane napięcie poprzedzających go wydarzeń.

„Zabawa w chowanego” ma w sobie jakiś drobny pierwiastek „Poza sezonem”, w końcu Ketchum ponownie zabrał mnie w okolice Dead River. Wydaje mi się jednak, że pod płaszczykiem powieści grozy, autor ukrył tragiczną historię miłosną dwojga młodych ludzi i to ona jest głównym tematem tej książki. Książki, która mimo dość przeciętnego finału była w stanie dostarczyć mi naprawdę sporo emocji. Polecam!

7/10 – BARDZO DOBRY

Dwudziestoletni Dan mieszka w małym nadmorskim miasteczku, a cały wolny czas wypełnia mu dojmująca nuda. Kiedy pewnego dnia poznaje trójkę rówieśników, dzieciaków pochodzących z bogatych rodzin, zaczyna się z nimi bujać po okolicy. Jedna z nowo poznanych dziewczyn wyjątkowo wpada mu w oko i chłopak nawiązuje z nią wakacyjny romans. Czwórka znudzonych...