Lekki kryminał, tak dla odprężenia warto po niego sięgnąć.

Lekki kryminał, tak dla odprężenia warto po niego sięgnąć.

Dawno nie czytałam nic od tego autora. Był czas, że pochłaniałam jego książki dość namiętnie... Zapomniałam już o tym, że i niego króluje specyficzny styl. Taki sprawozdawczy, suchy. Chyba kiedyś odpowiadał mi bardziej, dzisiaj wolę więcej emocji i zaangażowania. Niemniej jednak takie prowadzenie narracji ma też swoje plusy. Jest staranne, pełne smaczków, drobiazgów dopieszczonych do cna.

Ciekawostka jest taka, że tutaj kradną rękopisy książek Fitzgeralda. W kolejce mam właśnie jedną z takich książek...

Dawno nie czytałam nic od tego autora. Był czas, że pochłaniałam jego książki dość namiętnie... Zapomniałam już o tym, że i niego króluje specyficzny styl. Taki sprawozdawczy, suchy. Chyba kiedyś odpowiadał mi bardziej, dzisiaj wolę więcej emocji i zaangażowania. Niemniej jednak takie prowadzenie narracji ma też swoje plusy. Jest staranne, pełne smaczków, drobiazgów...

Oryginalny temat kryminału, uwzględniający kradzież wartościowych rękopisów oraz ich nielegalny handel, od razu mnie zachęcił do sięgnięcia po książkę.

Akcja rozpoczyna się bardzo dynamicznie. W trakcie czytania trochę zwalnia i przechodzi momentami w powieść obyczajową. Niektóre fragmenty wydawały mi się przydługie, jednak całość przypadła mi do gustu i wypoczęłam podczas czytania. Z niecierpliwością czekałam na zakończenie powieści.

Oryginalny temat kryminału, uwzględniający kradzież wartościowych rękopisów oraz ich nielegalny handel, od razu mnie zachęcił do sięgnięcia po książkę.

Akcja rozpoczyna się bardzo dynamicznie. W trakcie czytania trochę zwalnia i przechodzi momentami w powieść obyczajową. Niektóre fragmenty wydawały mi się przydługie, jednak całość przypadła mi do gustu i wypoczęłam podczas...

Pisałem już, że John Gisham to jeden z moich ulubionych pisarzy. I pisałem już, że od jakiegoś czasu moja sympatia do niego jest wystawiana na próbę. Bo niestety od kilku już lat poziom książek J. Grishama rozczarowuje. Czasami więcej. Czasami mniej. Jest to o tyle smutne, że czytając opisy kolejnych powieści widać, iż pisarz ma na nie pomysł. Tylko nie zawsze udaje się stworzyć ciekawą fabułę.
W przypadku „Wyspy Camino” nie jest źle,. Choć do takich tytułów jak „Firma” czy też „Raport pelikana” nieco brakuje. Warto docenić, że na swój sposób książka jest nowatorska. Ponieważ J. Grisham opuścił miejsce, w którym czuje się najlepiej, czyli wymiar sprawiedliwości i zajął się rynkiem księgarskim. I przez to zamiast tzw. thrillera prawniczego otrzymaliśmy powieść obyczajowo-sensacyjną, której głównym bohaterami są księgarze, pisarze itp. Powieść momentami bardzo przyzwoitą. Choć wydaje mi się, że najbardziej jednak przypadnie do gustu miłośnikom pisarza.

Pisałem już, że John Gisham to jeden z moich ulubionych pisarzy. I pisałem już, że od jakiegoś czasu moja sympatia do niego jest wystawiana na próbę. Bo niestety od kilku już lat poziom książek J. Grishama rozczarowuje. Czasami więcej. Czasami mniej. Jest to o tyle smutne, że czytając opisy kolejnych powieści widać, iż pisarz ma na nie pomysł. Tylko nie zawsze udaje się...

Moje pierwsze podejście do tego autora okazało się nieudane. Intryga wydziwiona, co kilka rozdziałów następuje wymiana głównego bohatera. Kilka wątków niedomkniętych.
Rozczarowałem się.

Moje pierwsze podejście do tego autora okazało się nieudane. Intryga wydziwiona, co kilka rozdziałów następuje wymiana głównego bohatera. Kilka wątków niedomkniętych.
Rozczarowałem się.

Jestem zawiedziony tą książką. Autor miał ciekawy pomysł, lecz nie zdołał przekuć go w interesującą historię. Niektóre wątki - jak chociażby perypetie rodzinne głównej bohaterki - prosiły się o rozwinięcie. Gdy dobrnąłem do końca nie mogłem uwierzyć w to, w jak bezbarwny sposób powieść została zakończona.

Jestem zawiedziony tą książką. Autor miał ciekawy pomysł, lecz nie zdołał przekuć go w interesującą historię. Niektóre wątki - jak chociażby perypetie rodzinne głównej bohaterki - prosiły się o rozwinięcie. Gdy dobrnąłem do końca nie mogłem uwierzyć w to, w jak bezbarwny sposób powieść została zakończona.

Początek zapowiada się na wartką akcję. Potem autor już nie zaskakuje i fabuła jest dość przewidywalna. W roli małe fatale niejaki złoczyńca Bruce Cable, który okręcił sobie wokół kobietę mająca go zdemaskować.

Początek zapowiada się na wartką akcję. Potem autor już nie zaskakuje i fabuła jest dość przewidywalna. W roli małe fatale niejaki złoczyńca Bruce Cable, który okręcił sobie wokół kobietę mająca go zdemaskować.

Tym razem wzięło mnie na autora współczesnego i zagranicznego. To taka mała przerwa od polskich autorów a szczególnie, którzy piszą o mafiach i wydaje mi się że aż tego za dużo jest. Choć niektóre książki są dobre tylko trzeba dobrze je na nie trafić ;)
Wracając do tej powieści bardzo mi się spodobała ,coś innego i interesującego na przykład o losach autorów i ich dziełach.
Polecam.

Tym razem wzięło mnie na autora współczesnego i zagranicznego. To taka mała przerwa od polskich autorów a szczególnie, którzy piszą o mafiach i wydaje mi się że aż tego za dużo jest. Choć niektóre książki są dobre tylko trzeba dobrze je na nie trafić ;)
Wracając do tej powieści bardzo mi się spodobała ,coś innego i interesującego na przykład o losach autorów i ich dziełach....

Początek dobry, wręcz wciągający. Niestety to za mało, a można było wycisnąć z tego tematu znacznie więcej i bardziej zaintrygować czytelnika. Tymczasem wyszła "poczytucha" lub czytadelko jak inni piszą, która rozwlekła i przynudnawa się dla mnie okazała. Troszkę mi
motyw i perypetie młodej pisarki znajdującej namiętność w ramionach gościa którego szpieguje trąciły, bez urazy, lekką literaturą "kobiecą" a nie kryminałem.

Początek dobry, wręcz wciągający. Niestety to za mało, a można było wycisnąć z tego tematu znacznie więcej i bardziej zaintrygować czytelnika. Tymczasem wyszła "poczytucha" lub czytadelko jak inni piszą, która rozwlekła i przynudnawa się dla mnie okazała. Troszkę mi
motyw i perypetie młodej pisarki znajdującej namiętność w ramionach gościa którego szpieguje trąciły, bez...

Grisham po prostu doskonale się bawił. Takie wrażenie odniosłam, odkładając powieść. Jakby na chwilę zapomniał o rzeszach fanów czekających na kolejne, ekscytujące prawnicze historie… I dla odmiany napisał o tym, co naprawdę kocha. To nie jest książka dla miłośników kryminałów. To książka dla miłośników literatury. A zatem: pisarze, wydawcy, księgarze i oczywiście Wy, czytelnicy – szykujcie się na prawdziwą ucztę!

Pięć bezcennych manuskryptów znika z biblioteki w Princetown. Policja szybko wpada na trop sprawców. Część z nich udaje się ująć, kolejny wkrótce ginie… Jednak pochopnie sprzedane rękopisy na dobre wsiąkają w dyskretny, elegancki światek handlarzy literaturą.

Marcer Mann zaczęła jako młoda, obiecująca pisarka. Jednak po pierwszej, nieudanej trasie promocyjnej musi w końcu przyznać, że jej życie zdecydowanie „nie układa się tak, jak to sobie zaplanowała”. W wieku trzydziestu lat ma przed sobą tylko obumierający początek nowej książki, niespłacony dług studencki i perspektywę rychłej utraty pracy. Tymczasem na jej drodze pojawia się tajemnicza Elaine. Pracowniczka firmy ubezpieczeniowej, która wie o Marcer niebezpiecznie dużo… i proponuje jej zawrotną sumę w zamian za zbliżenie się do Bruce’a Cable’a. Charyzmatycznego właściciela księgarni na wyspie Camino, który, jak wiadomo, ma szczególną słabość do cennych pierwodruków… oraz pięknych, młodych pisarek. Jak daleko posunie się Marcer? Czy niewprawionej w szpiegostwie dziewczynie uda się zmylić czujnego Bruce’a? I co stanie się, kiedy desperację i poczucie obowiązku osłabią osobiste uczucia?

To nie jest kryminał. Taka jest prawda, mimo że fakty zdają się wskazywać na coś innego. Jest kradzież? Jest. Są złoczyńcy? Są. Jest finalny zwrot akcji? Pewnie. A jednak wielbiciele gatunku będą pewnie nieco rozczarowani. Bo to nie intryga odgrywa w tej książce najważniejszą rolę.

Przede wszystkim – co pewnie nie zdziwi fanów Grishama – od samego początku doskonale wiadomo, kto stoi za całą sprawą. Kradzież manuskryptów jest opisana niemal co do sekundy, z uwzględnieniem każdego nazwiska, każdego szczegółu misternego planu. Co prawda nie ma pewności, czy ostatecznie rękopisy rzeczywiście trafiły w ręce Cable’a, ale wszystkie fakty zdają się na to wskazywać. Jedyne pytanie brzmi: jakim cudem książki zdeponowane w schowku z winem Oakmont miałyby się odnaleźć w prywatnym sejfie pod księgarnią na Camino? Jednak choć autor mógłby z łatwością dodatkowo udramatyzować fabułę – bądź co bądź rękopisy chce odzyskać zarówno FBI, jak i gotowi na wszystko przestępcy – nie robi tego.

Zamiast tego pozwala akcji zwolnić, a czytelnikowi – rozkoszować się atmosferą literackiego raju, jakim jest Camino. Gustowna, dobrze zorganizowana księgarnia, gdzie można wypić filiżankę kawy i wpaść na spotkanie autorskie. Prześliczny dom Bruce’a i Noelle, który zawsze stoi otworem dla miłośników książek. A przede wszystkim barwna społeczność pisarzy, którzy spotykają się przy lampce wina aby trochę sobie podogryzać i wymienić doświadczeniami. To właśnie te rozmowy nadają książce tak niezwykły klimat. Grisham nareszcie otwiera przed czytelnikiem drzwi do autorskiego światka, z pasją opowiadając o tym, czym zajmuje się na co dzień. Z doskonałym wyczuciem smaku temperuje swój entuzjazm szczyptą gorzkawej ironii. I puszcza nam oko, podśmiewując się lekko zarówno z...

Ciąg dalszy recenzji:
https://lekturymolinki.blogspot.com/2023/02/wyspa-camino-john-grisham.html

Grisham po prostu doskonale się bawił. Takie wrażenie odniosłam, odkładając powieść. Jakby na chwilę zapomniał o rzeszach fanów czekających na kolejne, ekscytujące prawnicze historie… I dla odmiany napisał o tym, co naprawdę kocha. To nie jest książka dla miłośników kryminałów. To książka dla miłośników literatury. A zatem: pisarze, wydawcy, księgarze i oczywiście Wy,...