Wreszcie dorwałam 3 i niestety ostatni tom MMA Fighter, którego po prostu nie mogłam się doczekać. Od razu zakochałam się w 1 części, potem 2 tom po prostu zwalił mnie z nóg, więc byłam przekonana, że ten to będzie jakieś mistrzostwo.

Na samym początku w ogóle nie mogłam się wciągnąć. Pierwsze kilkadziesiąt stron przeczytałam szybko, ale od około 40-50 strony do 100 strony już szło mi dość ciężko. Sama nie wiem dlaczego, ale po prostu ten moment mi się strasznie wlókł. Wtedy brakowało mi tez trochę nawiązań do poprzednich części, jak to miało miejsce np. w 2 tomie. Tutaj akcja dzieje się w innym mieście, a na dodatek Jax wcale nie chce zadawać się z bohaterami poprzednich części. To z początku trochę mi przeszkadzało, bo zaczęłam tęsknić za postaciami z „Walki” oraz „Szansy”.

Jednak potem było o wiele lepiej. Przede wszystkim pod koniec wreszcie pojawiają się bohaterowie z poprzednich tomów, co mi się naprawdę spodobało, bo w końcu dowiadujemy się, co się z nimi dzieje. Co więcej mniej więcej od połowy pojawia się tutaj podobny motyw co w „Hard” od Eve Jagger, czyli temat toksycznych związków. To również bardzo mi się podobało, bo wiedziałam, że Vi wprowadza do swoich książek poważne tematy, przez co stają się one ciekawsze. Tutaj się nie zawiodłam, bo autorka naprawdę dobrze poradziła sobie z motywem toksycznych związków.

Jak zwykle styl pisania Vi nie zawodzi. To już 3 tom tej trylogii, więc widać różnicę między nim a np. 1 częścią. Jednak o wszystkich jej książkach mogłabym powiedzieć, że są niesamowite, szybko się je czyta, a przede wszystkim są idealne na kaca książkowego.

Wreszcie dorwałam 3 i niestety ostatni tom MMA Fighter, którego po prostu nie mogłam się doczekać. Od razu zakochałam się w 1 części, potem 2 tom po prostu zwalił mnie z nóg, więc byłam przekonana, że ten to będzie jakieś mistrzostwo.

Na samym początku w ogóle nie mogłam się wciągnąć. Pierwsze kilkadziesiąt stron przeczytałam szybko, ale od około 40-50 strony do 100 strony...