PO PIERWSZE - WYDANIE. Jest to zdecydowanie jedna z najlepiej wydanych książek na mojej półce. Nie chodzi tylko o twardą oprawę, która tak szybko się nie zniszczy czy fajny papier. Chodzi o to, jak Illuminae wygląda w środku. Nie znajdziemy tu zwykłej, typowej narracji - zamiast tego raporty, e-maile, rozmowy, plany, schematy, fragmenty kodów. To wszystko działa na wyjątkowość tej lektury, nadaje jej dynamizmu. Czyta się szybko, równocześnie mając wrażenie, że z bliska obserwujemy wydarzenia, które dzieją się w książce. Taki zabieg jak dla mnie jest świetnym pomysłem.

PO DRUGIE - FABUŁA. To, co przygotowali dla nas autorzy, to czyste szaleństwo. Szaleństwo, w którym totalnie przepadłam. Poznając okrutne tajemnice wydarzeń dziejących się na statkach Alexander, Hypatia i Copernicus, czytając, jak bohaterów ogarnia okropny wirus, jak wzrasta liczba zgonów... miałam ciarki na całym ciele, ścisk w żołądku i łzy w oczach. Cały czas coś się działo, a wydarzenia te bardzo na mnie oddziaływały. Uwielbiam fantastykę oraz science fiction, zawsze bardzo przeżywam historie napisane w tych gatunkach i tak było również tym razem. Nie znajdziecie tu czasu na nudę - wczytując się w kolejne raporty, zapisy czy rozmowy będziecie aż drżeć z ciekawości, jak dalej potoczą się losy bohaterów.

PO TRZECIE - BOHATEROWIE. Jak ja dziękuję autorom za stworzenie bohaterów, z którymi mogłam się zżyć, którym mogłam kibicować lub nie, a nie takich, którzy irytowaliby mnie przez całą lekturę. Przez całą powieść przenika wiele nazwisk, jednak kilka z nich wiodą tu główny prym. I chociaż Kady czy Ezra to nastolatkowie, zostali wykreowani tak dobrze, że ich losy śledziłam z ogromną przyjemnością, a towarzyszyło mi przy tym wiele skrajnych emocji. Było zabawnie, przerażająco, smutno. Towarzyszyłam im podczas ich drogi przez piekło, przeżywając wszystko to, co przeżywali oni. Bardzo ich polubiłam i kibicowałam im do samego końca. Oczywiście były także postacie, które nie wzbudzały aż tak pozytywnych emocji, jak na przykład... AIDAN, który z jednej strony przerażał, ale z drugiej... był w pewien sposób fascynujący. Jest też organizacja BEITECH, o której jeszcze zbyt wiele nie wiemy, ale myślę, że to zmieni się w kolejnych tomach, czego bardzo nie mogę się doczekać.

PO CZWARTE - STYL. Tak jak wspominałam, narracja przedstawiona jest w formie różnych dokumentów. Znajdziemy tu trochę naukowego słownictwa, ale nie ma nic, czego nie bylibyśmy w stanie zrozumieć. Styl jest lekki, młodzieżowy, ale równocześnie nie infantylny. Wielkie brawa należą się również dla tłumacza, który idealnie oddał to, co chcieli przekazać nam autorzy. Ja osobiście jestem bardzo zadowolona.

PODSUMOWANIE. Illuminae to pozycja obowiązkowa dla każdego fana fantastyki czy science fiction, ale nie tylko, bo fabuła jest tak interesująca, że chyba każdy będzie zadowolony. Wciągająca i wywołująca ogrom emocji - myślę, że tyle wystarczy, by zachęcić do jej przeczytania tych, którzy jeszcze tego nie zrobili. Naprawdę, polecam Wam z całego serca.

PO PIERWSZE - WYDANIE. Jest to zdecydowanie jedna z najlepiej wydanych książek na mojej półce. Nie chodzi tylko o twardą oprawę, która tak szybko się nie zniszczy czy fajny papier. Chodzi o to, jak Illuminae wygląda w środku. Nie znajdziemy tu zwykłej, typowej narracji - zamiast tego raporty, e-maile, rozmowy, plany, schematy, fragmenty kodów. To wszystko działa na...