Cieszę się, że mam okazję i przyjemność znać tyle wspaniałych polskich autorek i cieszę się, że to grono ciągle się powiększa, bo ta pozycja zdecydowanie wpisuje się do mojego kolejnego czytelniczego odkrycia! Jestem pod wielkim wrażeniem, chłonęłam książkę od samego początku, z każdym wersem i czułam wszystkie emocje na swojej skórze. Nie będę również ukrywać swojej sympatii do Jagody, głównej bohaterki tej wspaniałej, życiowej powieści. To pierwsza część świetnie zapowiadającej się serii o odważnej, kruchej kobiecej wrażliwości oraz bohaterach drugoplanowych, którzy w życiu Jagody odegrali ważną rolę. To też powieść o sile prawdziwej przyjaźni, która potrafi przenosić góry, uskrzydlać, dodać pozytywnego kopniaka, bo przecież ona jest w naszym życiu bardzo ważna. I powieść o trochę skomplikowanej miłości, z wątkiem mongolskim w tle.


Wiem, że autorka ma na swoim koncie już pięć innych powieści i bardzo żałuję, że nie miałam wcześniej okazji ich poznać. Jeśli są równie znakomite, jak ta, to musi nadejść czas, bym je poznała. Ewa Cielesz urodzona w Piasecznie, absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego, Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych, a także krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (Filia Wrocław), Wydział Reżyserii. Zafascynowana teatrem i poezją pisze scenariusze, opowiadania, wiersze dla dzieci i dorosłych. Nauczyciel, instruktor teatralny. Na tym polu osiąga sukcesy.


Jagoda ma dwadzieścia kilka lat, jest malarką. Jej rodzice, od kiedy Jagoda sięga pamięcią byli raczej typem podróżników. Nigdzie, w żadnym miejscu nie mieszkali dłużej niż kilka lat. Tak jest i tym razem. Kiedy oboje informują córkę o planowanym wyjeździe do Gujany Francuskiej, Jagoda przyjmuję tę wiadomość dosyć spokojnie, tym bardziej, że jest on zaplanowany na dwa lata. Jagoda nie spodziewa się, że podróż rodziców przyniesie w jej życiu wiele zmian. Wiązać się one będą z tajemniczym Dymitrem, ulicznym muzykiem, któremu otworzy nie tylko drzwi swojego maleńkiego mieszkania oraz starszym panem Wiesiem, który zamieszka w jej dawnym domu. Pan Wiesio to ciepła postać, obok której nie sposób przejść obojętnie i wcale się nie dziwię, że Jagoda zaskarbiła sobie jego sympatię. Trochę nieufny, samotny, zepchnięty przez bliższą rodzinę nieprędko odkryje dziewczynie kawałek swojego życia. Sentymentalne podróże w przeszłość okażą się brzemienne w skutkach, a sama Jagoda przypadkowo wplątana zostanie w niefortunny wątek kryminalny. Dymitr zaś, to człowiek żywioł. Dwie artystyczne dusze pod jednym dachem są jak mieszanka wybuchowa, niczym zamknięte pudełko z emocjami, które przy lada okazji eksploduje.

Całość na:
http://nietypowerecenzje.blogspot.com/2017/06/sonce-umiera-i-tanczy-ewa-cielesz.html

Cieszę się, że mam okazję i przyjemność znać tyle wspaniałych polskich autorek i cieszę się, że to grono ciągle się powiększa, bo ta pozycja zdecydowanie wpisuje się do mojego kolejnego czytelniczego odkrycia! Jestem pod wielkim wrażeniem, chłonęłam książkę od samego początku, z każdym wersem i czułam wszystkie emocje na swojej skórze. Nie będę również ukrywać swojej...