"Lepiej być niezadowolonym Sokratesem, niż zadowolonym głupcem", jak mawiał John S. MIll. Czy na pewno? Lepiej być nafaszerowanym tuzinem substancji chemicznych, które wprawią nas w anielski nastrój, dzięki którym świat wydaje się być Rajem, które niwelują smutki i cierpienia, a potęgują przyjemność i radość, czy może lepiej jest znać prawdę, mimo że jest ona smutna, przygnębiająca i pełna cierpień? Czy ważniejszy jest utylitaryzm, jak największa ilość szczęścia, dla jak największej liczby ludzi, czy może prawda i możliwość wyboru?

Lem w tym wielowarstwowym opowiadaniu, o skomplikowanej fabule udaje się w podróż do wyimaginowanej krainy powszechnego dobrobytu, a także w krainę marzeń i labirynty naszej psychiki. Konstrukcja opowiadania jest fascynująca i w pewnym momencie nie można oddzielić prawdy od fałszu, rzeczywistości od halucynacji. Stajemy się przez to podobni do bohaterów książki, tyle tylko, że nam nie potrzeba środków chemicznych, aby doznać innych stanów świadomości - wystarczy geniusz Lema.

Opowiadanie przypomina bardziej bajkę, powiastkę filozoficzną, a nie typowe dzieło Lema trzymające się ściśle faktów naukowych. Książka obfituje w absurdalne, groteskowe i zabawne idee i opisy.

"Lepiej być niezadowolonym Sokratesem, niż zadowolonym głupcem", jak mawiał John S. MIll. Czy na pewno? Lepiej być nafaszerowanym tuzinem substancji chemicznych, które wprawią nas w anielski nastrój, dzięki którym świat wydaje się być Rajem, które niwelują smutki i cierpienia, a potęgują przyjemność i radość, czy może lepiej jest znać prawdę, mimo że jest ona smutna,...