Na smutki małe i duże, dla rozrywki i dla relaksu. Dla tych co kochają się śmiać, ale i dla tych, którym brakuje uśmiechu w życiu. Jednym słowem "Boczne drogi" Joanny Chmielewskiej to pozycja, która wniesie trochę radości do życia każdego czytelnika, a przecież tak bardzo radości, nam potrzeba w zgiełku dnia codziennego.
Teresa przybywa z Ameryki do Polski, chce zwiedzić ojczyznę i odwiedzić stare kąty. Rodzina Teresy za wzór stawia sobie, ugościć Teresę tak, by nie odczuła, że socjalistyczna Polska w czymkolwiek odbiega, od kapitalistycznych luksusów zachodu. W tych przeświadczeniach bohaterowie, kierują swoje losy od pierwszych stron powieści, co w powiązaniu z zdarzeniami losowymi, jakie im się przytrafiają tworzy wspaniały komediowy klimat. Ponadto, kiedy Teresa wraz z rodziną, siostrami, siostrzenicą i szwagrem rusza w podróż po Polsce, szybko okazuje się, że przez przypadek rodzina wplątała się w kryminalne sprawy, z początku nieświadome tego panie, kontynuują swoją podróż, szybko jednak okazuje się, że sprawy te znacznie im ją komplikują i rodzina, chcąc nie chcąc zmuszona jest, się w nie zaangażować, co całkowicie odmienia ich wycieczkę.
Klimatyczne wybrzeże Bałtyku, oraz równie urocze góry Stołowe, w których głownie toczy się akcja, umilają czytelnikowi odbiór treści, wprowadzając go w lekki, wakacyjny nastrój. Równocześnie idealnie komponują się z zabawnymi rodzinnymi perypetiami, dostarczając jeszcze więcej komicznych wrażeń, oraz z kryminalnym charakterkiem powieści.
Książka jest bardzo wciągająca, można ją dosłownie połknąć jednym tchem, o ile zdołamy się nie udusić na tym tchu ze śmiechu. Scenariusz szybko się zmienia, nie pozwalając czytelnikowi, choćby na chwilę zadumy, czy tym bardziej na chwilę odpoczynku od śmiechu. Wartką akcje urozmaica prosty i lekki język autorki, w który dodatkowo wtrąca ona wymyślone przez siebie wesołe słowa i zwroty, takie jak min.: "świński trucht", "kurcgalopek", "wężów," wtrąca je oczywiście zawsze w doskonale dopasowanym do tego momencie, co sprawia, że w połączeniu z treścią, są one na prawdę przezabawne i urozmaicają już wystarczający komediowy charakter powieści.
"Boczne drogi", jak zarówno i inne powieści Joanny Chmielewskiej to dobry wybór, nie tylko dla tych, którzy kochają komedię. Humor jakim pała ta opowieść jest potrzebny w życiu każdego z nas, i ja osobiście każdemu życzę doznania takich radosnych i wesołych chwil, jakie spędziłam z powieścią, polecając ją przy tym serdecznie i oceniając najwyżej pod kątem kategorii współczesnych utworów komediowych.
Ps.: Uwaga, ostrzegam !! Przed przeczytaniem, zalecam skonsultować się z lekarzem, lub farmaceutą w celu zaopatrzenia się w środki na ból brzucha !! Czytanie bez owej konsultacji lekarskiej, może grozić pęknięciem ze śmiechu :D Jeśli bagatelizujesz te ostrzeżenia, pamiętaj, że czytasz na własną odpowiedzialność :D

Na smutki małe i duże, dla rozrywki i dla relaksu. Dla tych co kochają się śmiać, ale i dla tych, którym brakuje uśmiechu w życiu. Jednym słowem "Boczne drogi" Joanny Chmielewskiej to pozycja, która wniesie trochę radości do życia każdego czytelnika, a przecież tak bardzo radości, nam potrzeba w zgiełku dnia codziennego.
Teresa przybywa z Ameryki do Polski, chce zwiedzić...

Pierwsza powieść, którą Joanna Chmielewska napisała o swojej rodzinie. Mieszkająca w Kanadzie Teresa przyjeżdża do Polski i chce odwiedzić miejsca, których jeszcze nie widziała. Od początku szalonych uczestników podróży prześladują dziwne wypadki, zaskakujące sploty wydarzeń - a w końcu znika Teresa - porwana. I zaczyna się!
"Boczne drogi" to książka przezabawna, pełna absurdalnych sytuacji, rewelacyjnych dialogów, nieporozumień i niedopowiedzeń - jak to zwykle w rodzinie. Dopełnieniem są fantastycznie zbudowane portrety psychologiczne z kreską komizmu i satyry.
Książka przeczytana 2 razy, i pewnie jeszcze do niej wrócę.

Pierwsza powieść, którą Joanna Chmielewska napisała o swojej rodzinie. Mieszkająca w Kanadzie Teresa przyjeżdża do Polski i chce odwiedzić miejsca, których jeszcze nie widziała. Od początku szalonych uczestników podróży prześladują dziwne wypadki, zaskakujące sploty wydarzeń - a w końcu znika Teresa - porwana. I zaczyna się!
"Boczne drogi" to książka przezabawna, pełna...

Ta powieść to piekło perfekcjonistów.

U Joanny Chmielewskiej w powieściach detektywistycznych zazwyczaj dzieje się sporo lub więcej niż sporo.

Jednak jak do tej pory nie spotkałam się jeszcze z takim nagromadzeniem bałaganu i chaosem.

Gapiostwo bohaterów napędza oczywiście akcję, prowadzi czytelnika od jednej katastrofy do drugiej i od jednej wpadki do kolejnej.

Gdyby nie ta głupota i nieporozumienia, nie byłoby historii, na tym to wszystko polega, mam tego świadomość.

Ale przyznaję, że bolało mnie samo czytanie.

Bocznymi drogami kluczymy w tej powieści po Polsce z Joanną i jej szaloną rodziną. Fotografujemy, wędkujemy, wspinamy się po górach i (nie)stety okazuje się, że po drodze uwikłaliśmy się w jakąś tajemniczą kryminalną awanturę.

Książka została mi polecona, ale niestety nie dodam tego tytułu do ulubionych.

Ta powieść to piekło perfekcjonistów.

U Joanny Chmielewskiej w powieściach detektywistycznych zazwyczaj dzieje się sporo lub więcej niż sporo.

Jednak jak do tej pory nie spotkałam się jeszcze z takim nagromadzeniem bałaganu i chaosem.

Gapiostwo bohaterów napędza oczywiście akcję, prowadzi czytelnika od jednej katastrofy do drugiej i od jednej wpadki do kolejnej....

Znakomita komedia okołokryminalna, którą czytałam z zachwytem jako 11, 12-latka. Dziś zachwytu mniej, ale choć powieść Joanny Chmielewskiej trąci nieco myszką to wciąż bawi.

Znakomita komedia okołokryminalna, którą czytałam z zachwytem jako 11, 12-latka. Dziś zachwytu mniej, ale choć powieść Joanny Chmielewskiej trąci nieco myszką to wciąż bawi.

Każda kolejna książka okazuje się ulubioną, jak przyjemnie zanurzyć się w absurdalny świat J. Chmielewskiej.

Każda kolejna książka okazuje się ulubioną, jak przyjemnie zanurzyć się w absurdalny świat J. Chmielewskiej.

Bardzo lubię tę książkę, to jedna z moich ulubionych pozycji Chmielewskiej, ale muszę przyznać, że 20-30 lat temu, w czasie mojej największej fascynacji autorką, zrobiła na mnie dużo większe wrażenie.

Bardzo lubię tę książkę, to jedna z moich ulubionych pozycji Chmielewskiej, ale muszę przyznać, że 20-30 lat temu, w czasie mojej największej fascynacji autorką, zrobiła na mnie dużo większe wrażenie.

Jak to jest wybrać się w długą podróż w Polskę, garbusem, z upiorną rodzinką na karku? Z trzema gderającymi, fanaberyjnymi cioteczkami?
W tym jedną, piskliwą ciocię Jadzię, wymienioną na Dolnym Śląsku na niedosłyszącego tatusia, którego przypadłość przysparza i kłopotliwych, i zabawnych zdarzeń? I do tego ma straszną manię wędkowania, nawet w najmniej odpowiednich po temu chwilach.
A, i jeszcze jest charakterna mamusia ze zbuntowaną wątrobą. Ta wątroba to prawie jak szósty pasażer.
Taką perspektywę urlopową ma główna bohaterka, Joanna. Wystąpić w roli szofera, zadowolić wszystkie, sprzeczne gusty pasażerów i nie zwariować przy tej okazji.
W dodatku jedna z cioteczek, Teresa, to gość przybyły z Kanady. To na jej właśnie cześć odbywa się cały ten objazd kraju, od wybrzeża, przez Góry Stołowe, Śląsk, Beskidy itp. Taka podróż sentymentalna dla stęsknionej za ojczyzną przedstawicielki Polonii zza oceanu.
Problem w tym, że Teresa w tej Kanadzie odwykła od siermiężnej rzeczywistości głębokiego PRL-u. Jest trochę rozbestwiona kapitalistycznym luksusem, a rodzinka postawiła sobie za punkt honoru udowodnienie krewnej, że i u nas żyje się nie najgorzej, a z zaopatrzeniem nie jest tragicznie (ech, to szukanie i gromadzenie zapasu szynek i kurczaków).
Już na lotnisku w Warszawie, po przylocie Teresy, uwagę zwraca wiśniowy Peugeot. Kierowca tego wozu, w sobie tylko znanym celu, uporczywie śledzi garbusa Joanny. Podąża za rodzinką nad morze, usiłuje wystraszyć ciotki odpoczywające w zrujnowanej baszcie, próbując wtargnąć do ich kontrastowo luksusowego apartamentu. Przyprawia nieszczęsną Teresę o utratę sztucznej szczęki. Przeszukuje ich bagaże, szczególnie interesuje się kliszami zawierającymi zdjęcia z wycieczki.
Ale popełnia też błędy- gubi portfel z ręcznie narysowaną mapką, na której rodzinka rozpoznaje oznaczenia wskazujące na tereny ich dawnej, przedwojennej posiadłości. Czyli prześladowca to ,,swojak".
Ale najgorsze dopiero przed nimi. Podczas wyprawy do masywu Szczelińca w Górach Stołowych, ktoś uprowadza Teresę...
Rodzinka szuka jej na własną rękę, zgłasza zaginięcie na milicję, a Joanna włącza do akcji swojego ukochanego, przepowiedzianego przez wróżkę, tajemniczego blondyna, Marka.
Tymczasem porwana Teresa jest przez postronne osoby widywana w różnych zaskakujących miejscach, nie wiadomo czemu w pstrokatej ściereczce kuchennej na głowie.
No i znowu pojawia się na horyzoncie piskliwa ciocia Jadzia.
Mnóstwo tu komizmu słownego i sytuacyjnego. Dialogi, kłótnie, inwektywy, przekomarzania rodzinne- doskonale się to czyta.
Scena z przyrządzaniem sznycelków z krowiego wymionka przez kuzynkę Lilkę dla agenta kontrwywiadu, podczas cieszyńskiego etapu rodzinnej wyprawy- nie do pobicia.
Dlaczego ktoś stalkuje rodzinkę Joanny? Kim jest tajemnicza ,,baba w zielone grochy"- jedna z ofiar ,,katastrofy spożywczej" na ryneczku w Ustroniu?
Kto i w jakim celu porwał ciotkę Teresę?
Czy na bojowo nastawione kobiety z rodziny Joanny znajdzie się w ogóle ktoś mocny?
Jaką tajemnicę kryje posiadłość rodzinna na zapadłej wsi?
Przeczytajcie sobie ,,Boczne drogi", świetna wakacyjna powieść z wątkiem kryminalnym. Może nie jeży włosów na głowie, ale rozbawia z pewnością.

Jak to jest wybrać się w długą podróż w Polskę, garbusem, z upiorną rodzinką na karku? Z trzema gderającymi, fanaberyjnymi cioteczkami?
W tym jedną, piskliwą ciocię Jadzię, wymienioną na Dolnym Śląsku na niedosłyszącego tatusia, którego przypadłość przysparza i kłopotliwych, i zabawnych zdarzeń? I do tego ma straszną manię wędkowania, nawet w najmniej odpowiednich po temu...

Uwielbiam wracać do Chmielewskiej. Jak zawsze dobrze się bawiłam :)

Uwielbiam wracać do Chmielewskiej. Jak zawsze dobrze się bawiłam :)

Przyjemna historia, opowiedziana z humorem i dużą dozą polskości...w bardzo wielu aspektach....Ciekawa i wciągająca.
Dużo zamieszania, niewiadomych i rodzinnych zawirowań...
Warto przeczytać i obciąć się od codzienności.

Przyjemna historia, opowiedziana z humorem i dużą dozą polskości...w bardzo wielu aspektach....Ciekawa i wciągająca.
Dużo zamieszania, niewiadomych i rodzinnych zawirowań...
Warto przeczytać i obciąć się od codzienności.

Fabuła książki oparta typowo na żartach, a mnie niestety poczucie humoru autorki nie bawi. Absurdalne zdarzenia i chaos to nie moja bajka. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że przez większość książki nie wiedziałam co się dzieje i jak do tego doszło. Pomieszanie z poplątaniem. Nie wiem czy jestem w stanie przekonać się do twórczości pani Chmielewskiej.

Fabuła książki oparta typowo na żartach, a mnie niestety poczucie humoru autorki nie bawi. Absurdalne zdarzenia i chaos to nie moja bajka. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że przez większość książki nie wiedziałam co się dzieje i jak do tego doszło. Pomieszanie z poplątaniem. Nie wiem czy jestem w stanie przekonać się do twórczości pani Chmielewskiej.