Instytucja referendum cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem, zarówno ze strony nauki prawa konstytucyjnego, jak i politologii. Można wręcz powiedzieć, że obecnie zauważalna jest pewnego rodzaju moda na podejmowanie różnorodnych zagadnień oscylujących wokół referendum, jak i szerzej – demokracji bezpośredniej. [...] W efekcie mogłoby się wydawać, że literatura dotycząca rozmaitych procedur demokracji bezpośredniej czy – niuansując nieco problem – bezpośredniej i semi-bezpośredniej jest już kompletna, a sam temat wyczerpany. Praca dr. Łukasza Jakubiaka pokazuje jednak znakomicie, że tak nie jest, a obszarów do tej pory niezbadanych jest wciąż bardzo wiele. Takim jest właśnie instytucja referendum na gruncie francuskim, która, jeśli w ogóle była analizowana, to na marginesie innych problemów albo jedynie w charakterze opracowań przyczynkarskich. [...] Tymczasem zagadnienie to tym bardziej warte jest głębszej refleksji, prowadzonej zarówno z punktu widzenia teoretycznego, jak i praktycznego, że odegrało ono istotną rolę najpierw w powstaniu, a później modelowaniu instytucji V Republiki. Referendum, zwłaszcza po roku 1958, stało się bowiem instytucją szczególną, która w opinii twórców konstytucji spełniała wiele rozmaitych ról, a praktyka dodatkowo te role skorygowała. Uwzględniając powyższe, nie mam wątpliwości, że dokonany przez dr. Jakubiaka wybór tematu jest jak najbardziej trafny. Przygotowane przez Niego opracowanie uzupełnia istotną lukę w polskiej literaturze ustrojowej poświęconej Francji.

Z recenzji dr. hab. Jarosława Szymanka