Gdy skończyłam, całkiem poprawne "Zaginione" zechciałam przeczytać kolejną część przygód Nory Sand czyli właśnie "Urwany trop". W porównaniu z pierwszym tomem, widzę zmianę na lepsze w kilku kwestiach, po pierwsze: książka szybciej się rozkręca, nie mam tu wrażenia, że jej początek czytałam na siłę, po drugie autorka uczy się też uplastyczniać opisy, które nie są już tak toporne jak w pierwszej części, dzięki czemu czytało mi się znacznie lepiej. Postacie dalej uważam za zbyt "papierowe" choć już trochę mniej, mam wrażenie, że zwłaszcza te główne zaczynają nabierać cechy osób a nie fikcyjnych postaci. Plusem książki, dalej jest wielowątkowa fabuła oraz niezwykle wciągająca końcówka książki, dzięki której znowu nie mogłam się oderwać od czytania.
Specyficznym dla mnie jest to, że rozwiązania "zagadki" spodziewałam się już od połowy? książki - zresztą, jak i sama Nora, mimo to książkę czytało się z zaciekawieniem, choćby aby wyjaśnić kilka zawikłanych wątków w fabule.
W pewien sposób zawodzi mnie samo zakończenie, o ile w "zaginionych" było ono właściwe, o tyle w "urwanym tropie" mam wrażenie, że jest niedopowiedziane, co pozostawia u mnie pewien niedosyt.
Doceniam pozytywne zmiany w stylu pisania, i to że autorka jak mam wrażenie, uczy się swojego warsztatu pisarskiego. Po kolejną część -jeśli taka będzie- z pewnością sięgnę, a sam „urwany trop” polecam jako przyjemną rozrywkę ;)

Gdy skończyłam, całkiem poprawne "Zaginione" zechciałam przeczytać kolejną część przygód Nory Sand czyli właśnie "Urwany trop". W porównaniu z pierwszym tomem, widzę zmianę na lepsze w kilku kwestiach, po pierwsze: książka szybciej się rozkręca, nie mam tu wrażenia, że jej początek czytałam na siłę, po drugie autorka uczy się też uplastyczniać opisy, które nie są już tak ...