Jest to najlepsza książka o wojnie na morzu, jaką czytałem. W parze z „Okrętem” Buchheima daje według mnie najpełniejszy dwustronny obraz tych zmagań, jaki istnieje. ”Okrutne morze” ma jednak dużą przewagę nad „Okrętem” z racji samej koncepcji – jest po prostu znacznie bardziej przekrojowe i przez to jest pełnym odzwierciedleniem całej sceny, a nie tylko portretem jednego aktora. Pozbawiona gloryfikacji taniej bohaterszczyzny - przedstawia ludzi niezwykłych, bo tylko tacy mogli przejść i przeprowadzić innych przez ten okrutny czas. Jednocześnie nie pacykuje pola wydarzeń, wypełnionego zarówno wspierającymi ich wysiłek towarzyszami, jak i zwykłymi w tych okolicznościach karierowiczami, złodziejami, głupcami, niewiernymi żonami; choć stanowią oni tylko tło, bo to nie o nich jest ta książka. Wypełniona jest mnóstwem emocji, w których szczęście i tragedia splatają się nierozerwalnie w bieg ludzkich losów.
Wypada jeszcze dodać, że Monsarrat jak mało kto wiedział o czym pisze, ponieważ, mimo że będąc pacyfistą początkowo służył w czasie wojny w pogotowiu ratunkowym, jako doświadczony żeglarz (czyżby pewne powiązania autobiograficzne z postacią oficera Lockharta?) ostatecznie wstąpił do marynarki. Tam służył początkowo na małych okrętach przydzielonych do eskortowania konwojów, a wojnę skończył jako dowódca fregaty.
Bardzo polecam.

Jest to najlepsza książka o wojnie na morzu, jaką czytałem. W parze z „Okrętem” Buchheima daje według mnie najpełniejszy dwustronny obraz tych zmagań, jaki istnieje. ”Okrutne morze” ma jednak dużą przewagę nad „Okrętem” z racji samej koncepcji – jest po prostu znacznie bardziej przekrojowe i przez to jest pełnym odzwierciedleniem całej sceny, a nie tylko portretem jednego...