Najpiękniejszy tytuł książki z jakim się spotkałem!

Wspaniała przemytnicza przygoda!
Książka ma swój niepowtarzalny klimat, pogranicze którego od dawna już nie ma, "tamci" ludzie, i ten prosty język za którym tęsknię, choć dopiero podczas lektury zdałem sobie z tego sprawę, może przypomina mi sposób wysławianie się dziadków i ich przyjaciół, ale mam wrażenie że za nim szedł także honor i prostolinijność, że ci ludzie nie musieli dużo mówić, a rozumieli się bez słów.

„ To wszystko zaczyna mnie nudzić. Zbrzydły mi i pijatyki, i kłamiący ludzie, i miasto, w którym prawdę się przemyca przez wiele kordonów – jak my towar! Tu wszystko sztuczne, lśniące i bardzo skomplikowane, lecz pod tym się kryją zwykle brudy i brak treści… Tam żyłem pełniej. Tam ludzie są szczerzy i pod lichą powłoką słów wyrażają złote myśli, a w piersiach mają żywe uczucia i gorące serca. Tu – ani jednej szczerej myśli, ani jednego szczerego słowa”

Sergiusz Piasecki znowu mnie zaskoczył, po fenomenalnej satyrze "Siedem Pigułek Lucyfera" wiedziałem że jeszcze się "spotkamy", ale nie mogę pojąć tego że jeszcze pół roku temu nie wiedziałem o istnieniu tegoż wspaniałego autora, bo dla mnie to Mistrz!
Człowiek który języka polskiego nauczył się dopiero w wieku 20 lat, na dodatek w więzieniu!
Piasecki ma niesamowity talent narratorski, on nie musi pisać o tym że np. Słychać szum wiatru w koronach drzew, skrzypi śnieg pod butami, gdzieś w oddali ujadają psy, to się wie, to się czuje!
Polecam dołączony do książki niewiarygodny życiorys pisarza, oraz dokument na YouTube, wystarczy wpisać Sergiusz Piasecki! Jego życiorys można opisać słowem NIEWIARYGODNE! ;)

Najpiękniejszy tytuł książki z jakim się spotkałem!

Wspaniała przemytnicza przygoda!
Książka ma swój niepowtarzalny klimat, pogranicze którego od dawna już nie ma, "tamci" ludzie, i ten prosty język za którym tęsknię, choć dopiero podczas lektury zdałem sobie z tego sprawę, może przypomina mi sposób wysławianie się dziadków i ich przyjaciół, ale mam wrażenie że za nim...