Vader robi porządki na prowincji. Górnicza planeta Shu-Torun trafia pod władzę Imperium. Lord Vader przybywa osobiście, by dopilnować pokonania ewentualnych bojowników.

Zeszyt ten to w większości kolejne numery serii „Darth Vader”. Czytelnik może tu obserwować jak wyglądają relacje pomiędzy Imperium a podbitym światem. Pokonany władca ma tu nie tylko wiernie służyć nowemu zwierzchnikowi, ale również budzić posłuch u swoich podwładnych. Podobało mi się jak Vader w specyficzny sposób pomaga nowej władczyni z zyskaniem szacunku i pokonaniem przeciwników. Jest to szczególnie ciekawe, jeżeli weźmie się pod uwagę, w jak dramatycznych okolicznościach doszło do pierwszego spotkania tych postaci. Podobało mi się ukazanie, że ta bohaterka stopniowo staje się coraz bardziej bezwzględna i wyrachowana, a robi to wszystko ciągle mając na względzie dobro swojego ludu.

W tle pojawiają się również inne wątki. Pierwszy to rywalizacja z nowymi cyborgami-jedi – widać, że autor stara się zamieść pod dywan ten element fabuły i zapewne w następnych zeszytach serii dojdzie do ostatecznego rozwiązania. Dobrze jednak wypadło zaskakująco wzruszające pożegnanie się z jedną z postaci. Drugim wątkiem z kolei jest poszukiwanie doktor Aphry, której losy po „Rebelianckim więzieniu” ciągle są nieznane. Przy tej okazji trzeba wspomnieć o występie dwójki robocich towarzyszy pani doktor – tutaj odgrywają bardzo istotną rolę, zarówno w przejęciu władzy przez Imperium, jak i w tłumieniu buntu – jest to jeszcze na dodatek podlane dużą dawką czarnego humoru. Aż można wybaczyć scenarzyście pomysł rodem z parodii.

W części poświęconej lordowi Vaderowi mamy tym razem aż dwóch rysowników – znanego już z tej serii Salvadora Larrocę oraz Leinila Yu odpowiedzialnego za chociażby „Tajną Inwazję”. Larroca niestety popełnia te same błędy co zawsze – nienaturalne ludzkie sylwetki i wyrazy twarzy. Na dodatek tutaj zauważyłem problemy z perspektywą – wystarczy spojrzeć na scenę zebrania łowców nagród, gdzie bohaterowie wyglądają jak karły. Trochę lepiej radzi sobie pod tym względem drugi rysownik, ale jest on strasznie mało szczegółowy i stosuje miejscami zdecydowanie za grubą kreskę.

Pod koniec zeszytu znajduje się krótka historia wyjaśniająca skąd C-3PO miał czerwoną rękę w „Przebudzeniu mocy”. Fabuła jest bardzo dobrze opowiedziana i pod koniec można się autentyczne wzruszyć. Mam za to mieszane uczucia, co do warstwy graficznej za którą odpowiada Tony Harris w Polsce znany z „Obergeista”. Kreska jest bardzo mroczna trochę w stylu Mike’a Mignoli i czasami utrudnia odczytanie bardziej spokojnych scen, ale sekwencje ataku wyglądają naprawdę niesamowicie – szczególne wrażenie robi dwustronicowa walka robotów z czymś w rodzaju roju pająków.

Ogólnie, zeszyt fabularnie jest całkiem dobry – zarówno jeżeli chodzi o główną historię, jak i tę poboczną. Niestety warstwa graficzna trochę psuje odbiór.

Vader robi porządki na prowincji. Górnicza planeta Shu-Torun trafia pod władzę Imperium. Lord Vader przybywa osobiście, by dopilnować pokonania ewentualnych bojowników.

Zeszyt ten to w większości kolejne numery serii „Darth Vader”. Czytelnik może tu obserwować jak wyglądają relacje pomiędzy Imperium a podbitym światem. Pokonany władca ma tu nie tylko wiernie służyć nowemu...