„Nauczyłeś mnie że zawsze trzeba szukać piękna. W ciemności, w ruinach potrafiłeś odnaleźć światło. Nie wiem, jakie piękno i jakie światło teraz odnajdę. Ale spróbuję. Zrobię to dla ciebie. Bo wiem, że ty zrobiłbyś dla mnie to samo.”

"Ukształtowałeś mnie. Wiesz o tym? Ty i jedenasty września"

Gabe i Lucy, to bohaterowie, których poznajemy w momencie strasznego wydarzenia w New Yorku, jakim jest zamach na budynek World Trade Center. To wydarzenie na stałe wryło się w życie ich obojga. Mimo paniki i chaosu jaki zapanował, ich dwoje właśnie w tamtej chwili połączyło niesamowite uczucie. 11 września 2001 roku stał się dniem, który na zawsze zapisał się w pamięci bohaterów.

Historia opisana w powieści jest przykładem życia zwykłych ludzi. Ich problemy, uczucia i wydarzenia które na nich spadają zapewne okażą się nam znajome. Jednym z problemów, który jest najważniejszy okazuje się dokonanie wyboru między karierą i pracą, a uczuciem i relacją z ukochaną osobą. Cała powieść jest zbiorem wyznań Lucy, które kieruje do Gabe’a. Opowiada nam ona o swoich przeżyciach i kolejnych etapach życia. Akcja toczy się przez kilka lat, a czytelnik towarzyszy bohaterce, w lepszych i gorszych chwilach.

Gabriel to bohater, którego ukształtowały różne doświadczenia życiowe. Jest zupełnie inny niż reszta jego ‘rówieśników’. Ma on silną osobowość, mimo to w pewnych momentach można zauważyć, że na jego drodze pojawiają się upadki. Lucy to kobieta, która realizuje się w swojej pracy – tworzy filmy dla młodych widzów. Poświęca temu całą siebie, jednak gdy w jej życiu pojawia się mężczyzna, udaje jej się znaleźć czas na miłość. Gabriel wywołuje u niej uczucia, których do tej pory nie doznała. Powstaje między nimi więź fizyczna, a w swych objęciach odnajdują siłę i nadzieję.

W pewnym momencie Gabriel po długich przemyśleniach dochodzi do wniosku, że chce rzucić pracę i poświęcić się fotografii. Po kilku kursach i wykonanych zleceniach dostaje on poważną propozycję współpracy z pewną firmą i wyjazdu za granicę. Kiedy Lucy odbiera nagrodę za swe osiągnięcia, Gabe ‘zrzuca’ na dziewczynę szokującą dla niej informację. Co zrobi bohaterka, gdy usłyszy prawdę? Jaką podejmie decyzję? Jak potoczą się dalsze losy Lucy i Gabriela? Co stanie się z ich potężnym uczuciem?

Książka „Światło, które utraciliśmy” należy do zbioru tych utworów, które na długo zostają w pamięci czytelnika, oraz skłaniają do refleksji. Autorka chciała przekazać, że ludzie powinni iść za głosem serca, nie zważając na przeciwności losu.

Wiele razy treść zadziwia i sprawia, że czytelnik się uśmiecha, a czasem czuje się lekko zażenowany. Podczas czytania w mojej głowie kłębiły się różne myśli. Mimo iż skończyłem czytać książkę kilka dni temu, do dziś towarzyszą mi niesamowite uczucia. Zastanawiałem się ‘co by było gdyby..” Do końca miałem nadzieje, że tak mocne uczucie istniejące między dwójką bohaterów, sprawi ,że znów będą razem. Nie mogę się pogodzić z końcówką. Sprawiła, że zrobiło mi się strasznie żal Lucy. Moim zdaniem ta historia mogła się skończyć inaczej, aczkolwiek rozumiem wybór autorki.

Podsumowując. Książka „Światło, które utraciliśmy” jest wyjątkową pozycją, wśród wielu z jej gatunku. Jest to pozycja, która trafiła do grupy najlepszych jakie dotąd przeczytałem. Moim zdaniem fabuła jest dość prosta, lecz uważam iż właśnie to sprawia, że dla wielu czytelników, książka stanie się bliska. Jeżeli wy szukacie książki, która was pochłonie, wzruszając i utrzymując was w napięciu, będzie to idealny wybór. Zapewniam, że się nie zawiedziecie. Premiera 4/5 lipca.

Za egzemplarz przedpremierowy dziękuję Wydawnictwu Otwartemu.

„Nauczyłeś mnie że zawsze trzeba szukać piękna. W ciemności, w ruinach potrafiłeś odnaleźć światło. Nie wiem, jakie piękno i jakie światło teraz odnajdę. Ale spróbuję. Zrobię to dla ciebie. Bo wiem, że ty zrobiłbyś dla mnie to samo.”

"Ukształtowałeś mnie. Wiesz o tym? Ty i jedenasty września"

Gabe i Lucy, to bohaterowie, których poznajemy w momencie strasznego wydarzenia...