Jednak rozczarowanie. Największe chyba dlatego, że liczyłam na książkę o historii polskiej, a już na wstępie zaatakowana zostałam Ziemią Świętą i dalej niewiele było lepiej. Wiele jest tu wątków, które zasługiwałyby na osobne powieści, a wrzucone hurtem w jedną zostają ledwie liźnięte i nie pozwalają wczuć się w akcję. Zamiast rozmachu odczuwam chaos. Metafora kulinarna: za dużo składników ma ta zupa. A co za dużo, to niezdrowo. Podobne odczucie miałam przy poprzednich książkach Cherezińskiej ("Harda" i "Królowa"). Swego rodzaju wytłumaczenie znajduje się w posłowiu - tak wiele ciekawych historii wynajduje autorka przy researchu, że musi je przedstawić. Wolałabym jednak dostać powieść przemyślaną i skupioną na mniejszej liczbie wątków (wysmakowaną) niż masę scen poszarpanych (jak odskubane kąseczki). Pierwszy tom trylogii był dobry, drugi słabszy, ten zupełnie mnie nie wciągnął i męczyłam go prawie dwa tygodnie. Zauważam pewne podobieństwo do twórczości Katarzyny Bondy - potężne cegły wychwalane za rzetelną kwerendę, a w istocie rozdmuchanie i rozmyte wątki. Pisanie nie polega chyba tylko na researchu, a przede wszystkim na sensownym opowiedzeniu historii i tego mi zaczęło u Cherezińskiej brakować, jak brakuje od dawna u Bondy.

Jednak rozczarowanie. Największe chyba dlatego, że liczyłam na książkę o historii polskiej, a już na wstępie zaatakowana zostałam Ziemią Świętą i dalej niewiele było lepiej. Wiele jest tu wątków, które zasługiwałyby na osobne powieści, a wrzucone hurtem w jedną zostają ledwie liźnięte i nie pozwalają wczuć się w akcję. Zamiast rozmachu odczuwam chaos. Metafora kulinarna: za...