Alkohol, milicjanci, alkohol, prostytutki, alkohol, złodzieje, alkohol, cwaniactwo - o tym opowiada właśnie nowa powieść Ryszarda Ćwirleja Milczenie jest srebrem - dobra, ciekawa pozycja na rynku wydawniczym niezawierająca jednak żadnego napięcia.

Milczenie jest srebrem to ósma część cyklu Ćwirleja o poznańskich milicjantach. Znajomość poprzednich części nie jest jednak wymagana przy czytaniu książki wydanej w czerwcu nakładem Wydawnictwa Muza. Owszem, bohaterami są te same postacie, co w poprzednich powieściach, ale akcja nie nawiązuje do wydarzeń z poprzednich części.

Najnowsza powieść o poznańskich milicjantach opowiada aż o trzech śledztwach. Jedno dotyczy morderstwa prostytutki, drugie kradzieży relikwii z katedry w Gnieźnie, a trzecie - zaginięcia klisz rentgenowskich. Trzy grzyby w tym barszczu, to nie jest akurat przesada, ponieważ powieść nie ma wyraźnie zarysowanego głównego bohatera. Każdą z tych spraw może zająć się inny milicjant, a czytelnik zdąży jeszcze śledzić perypetię najważniejszego cinkciarza w Poznaniu.

Ważną cechą powieści jest groteska. W Milczeniu... obśmiane jest peerelowskie cwaniactwo, wymigiwanie się od pracy i alkoholizm. Autor pokazuje, że bez wódki i znajomości nie da(ło) się załatwić żadnej sprawy, a nierzadko wokół alkoholu kręciło się całe życie. Owszem, Ćwirlej stosuje hiperbole, niektóre kwestie są przerysowane, ale z drugiej strony każą zastanowić się, czy aby aż tak bardzo odbiegają od rzeczywistości. Podobnie sprawa ma się z inteligencją milicjantów. Większość bohaterów Milczenia... nie potrafiłoby wyjaśnić budowy cepa, ale są sympatycznymi acz przaśnymi postaciami. Zwłaszcza kiedy żartują z "tępych ZOMO-wców", choć sami inteligencją nie grzeszą.

Jak na kryminał przystało, Ćwirlej stworzył ciekawą i trudną do rozwikłania intrygę. Jest tak skomplikowana, że aby chociaż zacząć podążanie w kierunku jej rozwiązania, milicjanci potrzebowali niezwykłego szczęścia. Miewali go nadspodziewanie dużo, ale nie było innego wyjścia, skoro nie mogli utknąć w martwym punkcie (powieść musi mieć przecież zakończenie), a byli zwyczajnie za głupi, żeby poradzić sobie bez korzystnych zbiegów okoliczności.

Ryszard Ćwirlej w Milczeniu... kilkukrotnie porozumiewawczo mruga do czytelnika. Jeden z bohaterów powieści pisze własną książkę i zastanawia się nad jej tytułem. W końcu postanawia, że będzie to "Milczenie jest srebrem". Marzy też, aby jego dzieła stworzyły nowy gatunek literacki - najlepiej gdyby nazwany był kryminałem neomilicyjnym. A właśnie z pisania w tym nurcie, jest znany Ćwirlej - twórca gatunku. Trzecioplanową postacią Milczenia... jest zresztą niejaki Ryszard Ćwikła. Nazywa się bardzo podobnie do autora, prawda? Nie powinno w takim razie zaskakiwać, że zarówno Ćwikła, jak i Ćwirlej byli dziennikarzami.

Wadą książki jest za to brak napięcia. Czy to poważny ubytek - zależy od oczekiwań. Akcja jest wprawdzie dość wartka, intryga skomplikowana, ale w momencie, gdy czarny bohater z zimną krwią zabija dwóch ludzi, czytelnik przechodzi nad tym do kolejnych stron - ot, element fabuły, nie ma potrzeby się nad nim zastanawiać, ani zbytnio go - nomen omen - przeżywać.

Milczenie jest srebrem to całkiem przyjemna lektura dla ludzi lubiących poczuć klimat peerelowskiego absurdu, smak "Luksusowej" lub zapach dymu z "Popularnych". Miłośnicy thrillerów mogą się za to nudzić, co nie zmienia faktu, iż Ryszard Ćwirlej po raz kolejny napisał wartą uwagi książkę.

http://www.mechaniczna-kulturacja.pl/2017/07/ryszard-cwirlej-milczenie-jest-srebrem.html

Alkohol, milicjanci, alkohol, prostytutki, alkohol, złodzieje, alkohol, cwaniactwo - o tym opowiada właśnie nowa powieść Ryszarda Ćwirleja Milczenie jest srebrem - dobra, ciekawa pozycja na rynku wydawniczym niezawierająca jednak żadnego napięcia.

Milczenie jest srebrem to ósma część cyklu Ćwirleja o poznańskich milicjantach. Znajomość poprzednich części nie jest jednak...