a więc w drugim tomie poznajemy kolejnych bohaterów, nowych Mariusza i Kozetę i to wszystko łączy się w różny sposób z bohaterami, których poznajemy na początku...
Drugi tom najbardziej jest właśnie skupiony na tych dwóch postaciach...cały czas wokół nich krąży...w tle w mniejszym już trochę znaczeniu są bohaterowie, którzy grają pierwsze skrzypce w I części powieści...
Jest trochę ciekawszy aniżeli I tom, bowiem jest więcej powieści, a mniej opisów historycznych...


Nędznicy to moim zdaniem gigant i diament literatury światowej jest to książka, która powinna być wyzwanie dla każdego czytelnika...jak najwięcej osób, powinno to wyzwanie podjąć...
Victor Hugo musiał być niezwykłym człowiekiem

Wybrałem kilka fragmentów, zdań, opisów, które w tracie lektury wyłapałem z treści, które zwróciły moją uwagę...

„Rozum nie karmiony nauką i mądrością słabnie. Współczujemy głodnym żołądkom, lecz współczujemy i duchom, którym brak strawy.”

„Tajemnice bogaczy to gąbka nasiąknięta złotem; trzeba umieć ją wycisnąć”

„Bieda szybko obnaża materialną stronę życia i wykazuje jej ohydę; stąd niewysłowione wzloty ku życiu idealnemu”

cztery stopnie pijaństwa:
-pierwszy rozwesela
-drugi rozdrażnia
-trzeci otępia
-a ostatni ogłupia

„Najlepszy nawet człowiek nie jest wolny od samolubnych myśli”

„Wejść wysoko nie znaczy zabezpieczyć się przed upadkiem”

A najlepszym podsumowaniem całej powieści jest następujący fragment:

„Książka, którą czytelnik ma w tej chwili przed oczyma, jest od początku do końca, w całości i w szczegółach – bez względu na przerwy, wyjątki czy potknięcia – marszem zła ku dobru, niesprawiedliwości ku sprawiedliwości, fałszu ku prawdzie, nocy ku światłu, żądzy ku sumieniu, zgnilizny ku życiu, bestialstwa ku obowiązkowi, piekła ku niebu, nicości ku Bogu. Punkt wyjścia: materia; punkt końcowy: dusza. Na początku hydra, na końcu – anioł.”

A na koniec moje słowa...nie wiem czy mądre, ale moje:)
Nędza tkwi w każdym człowiek, tylko niektórzy mają w sercach tak wiele dobroci, że potrafią tę nędze przysłonić, rozbić ją w pył...

a więc w drugim tomie poznajemy kolejnych bohaterów, nowych Mariusza i Kozetę i to wszystko łączy się w różny sposób z bohaterami, których poznajemy na początku...
Drugi tom najbardziej jest właśnie skupiony na tych dwóch postaciach...cały czas wokół nich krąży...w tle w mniejszym już trochę znaczeniu są bohaterowie, którzy grają pierwsze skrzypce w I części...