Już od dłuższego czasu obserwuje pewne zjawisko jeśli chodzi o książki z gatunku kryminał/thriller: autorzy powoli zaczynają tracić resztki zdrowego rozsądku i starając się zaskoczyć opowiadaną historią tak puszczają wodze fantazji że czytelnik zastanawia się czy to tak na poważnie czy jednak ktoś już stroi sobie z niego żarty.
Niezniszczalni bohaterowie o wielu talentach, mordercy których okrucieństwo przestało już robić wrażenie i ostatnio motyw który powtarza się w co drugiej książce: utrata pamięci co pozwala na tworzenie tak bzdurnych historii że czytanie ich sprawia coraz mniejszą przyjemność.

Niestety "Dom dla lalek" Lisy Gardner to kolejna książka z serii: nie wiem kim jestem ale czuję że za moimi plecami czai się wielkie zło.
Nicky Frank ma wypadek samochodowy. Jej luksusowe auto stacza się zbocza jednak udaje jej się wydostać z wraku i wezwać pomocy. Natychmiast o zdarzeniu zostaje zaalarmowana policja gdyż poszkodowana twierdzi że wraz z nią autem jechała mała dziewczynka Vero po której teraz nie ma śladu. Poszukiwania nie dają rezultatu. Każą za to bliżej przyjrzeć się Nicki i jej mężowi który twierdzi iż kobieta cierpi na zaniki pamięci co jest wynikiem trzech wstrząśnień mózgu których doznała w ostatnich kilku miesiącach.

Domniemana przemoc domowa, handel dziećmi, prostytucja, narkotyki i najbardziej irytująca główna bohaterka z jaką ostatnio się spotkałam sprawia że czytanie "Domu dla lalek" nie sprawiło mi przyjemności.
Pomieszanie z poplątaniem - tak można jednym zdaniem określić tę pozycję. Wieczny bełkot Nicky Frank, który jak rozumiem miał pokazać jaka bardzo stara się sobie wszystko przypomnieć przyprawiał mnie o zgrzytanie zębów.

Nie lubię takich książek: efekciarskich ale w takim tanim stylu. Bez logiki, bez wyrazistych bohaterów, bez sensu mówiąc krótko.
Ja może jestem starej daty ale w powieściach tego typu poszukuję: ofiary, zbrodniarza, motywu, śledztwa i kary. I zaręczam że kryminał w takim klasycznym ujęciu nie musi oznaczać nudy i grania wyświechtanymi schematami.

Tej książki nie polecam. Wymęczyła mnie.

Już od dłuższego czasu obserwuje pewne zjawisko jeśli chodzi o książki z gatunku kryminał/thriller: autorzy powoli zaczynają tracić resztki zdrowego rozsądku i starając się zaskoczyć opowiadaną historią tak puszczają wodze fantazji że czytelnik zastanawia się czy to tak na poważnie czy jednak ktoś już stroi sobie z niego żarty.
Niezniszczalni bohaterowie o wielu...