Drogi, którymi prowadzi nas Bóg są szczególnie ważne dla ludzi wierzących. Przyjęcie, że moje życie jest darem, który otrzymałem z rąk Najwyższego za pośrednictwem moich rodziców to pokorne przyznanie się, że w otaczającym mnie świecie jestem tylko człowiekiem i nikim więcej. Czyniąc sobie ziemię poddaną musimy pamiętać, że czynimy to dla naszej przyszłości, bo to ta ziemia będzie rodziła wszelkie plony, które my zasiejemy, by z nich potem utrzymać nas i nasze rodziny. Dlatego też tej ziemi należy się również szacunek, troska i dbałość, bo naszym rządom została ona powierzona i od tego jak nią będziemy gospodarzyć, takie też i ona będzie przynosić owoce. A że jesteśmy kiepskimi gospodarzami pokazuje to, w jakim stanie ta nasza ziemia jest. Ile w niej zanieczyszczeń, brudu, jak koszmarnym problemem stają się śmieci i ich wszechobecność. A i sam człowiek nie szanuje drugiego człowieka. Ziemię niszczy, ale i niszczy bliźniego. Toczące się wojny, konflikty i między ludzka nienawiść napawają smutkiem i bólem. Bo oto ci, którzy zostali stworzeni na wzór i obraz Boży, zamiast stawać się przykładem dla wszelkiego stworzenia, wzajemnie doprowadzają ten świat do zagłady. Formuła modlitwy litanijnej ma to do siebie, że zawiera po jednej stronie wezwania, głośną prośbę, lub podziękowanie, a z drugiej jest to wspólna modlitwa o ich wysłuchanie. Taką refleksję proponuje nam również ksiądz Twardowski. Prowadzi nas przez wezwania, które zwracają uwagę na piękno otaczającego nas świata i jego bogactwo, tego daru w rękach człowieka. Kończą się one wezwaniem, byśmy o to dbali, troszczyli się, zabiegali, bo skarb mamy i nie możemy go stracić. A potem słuchamy tego, co nas, jako ludzi, dotyka najbardziej, byśmy ludźmi byli, byśmy się wzajemnie kochali, szanowali, otaczali życzliwością, byśmy na bok odrzucili waśnie, swary i gniew, wszelką złość i nienawiść, która zżera nasze serca i odciąga nas od siebie, a w ostateczności od Boga. Byśmy stawali się wrażliwymi na drugiego człowieka, bo jej brak to również potraktowanie świata jako rezerwuaru dóbr, które mamy i z którego korzystamy nie myśląc o tym, że może się skończyć, wyczerpać lub zniknąć, bo zostanie przez niewłaściwe eksploatowanie zniszczony. Zachowanie takiej równowagi gwarantuje lad i porządek na świecie, ale i w sercu człowieka. Do tego dochodzą nasze polskie historyczne zaszłości, a przecież mamy mieć serce otwarte, na dłoni i z nim iść do każdego, bo to jest wielki dar i ogromne wyróżnienie, że dane nam jest żyć w ty pięknym kraju, któremu na imię Polska. Takiego podejścia, bez ksenofobii i nacjonalizmu, a przecież głębokiego warto się również przy okazji wierszy księdza Jana uczyć, bo w tej prostocie jest zawarta wielka miłość do ojczyzny, choć bez patosu i niepotrzebnych słów, bo środek ciężkości leży na teologicznej wadze, która dla autora jest ważniejsza. Byśmy pokazali swoje człowieczeństwo i nim żyli.

Drogi, którymi prowadzi nas Bóg są szczególnie ważne dla ludzi wierzących. Przyjęcie, że moje życie jest darem, który otrzymałem z rąk Najwyższego za pośrednictwem moich rodziców to pokorne przyznanie się, że w otaczającym mnie świecie jestem tylko człowiekiem i nikim więcej. Czyniąc sobie ziemię poddaną musimy pamiętać, że czynimy to dla naszej przyszłości, bo to ta ziemia...