Niniejszy zbiór krótkich opowiadań kupiłem w cieszyńskiej Kawiarnio-księgarni "Kornel i Przyjaciele". Książka ta czekała pare miesięcy na to aż sięgnę po nią. Całość zawiera trzynaście opowiadań. Mniej lub bardziej ciekawych. Jedno opowiadanie było nawet trochę metafizyczne, opowiadało o bardzo dziwnym atelier fotograficznym.

Dzięki lekturze tej książki cofnąłem się w czasie do lat 70tych, dekady w której się urodziłem. I to wielki plus tej książki. W świetny sposób można wczuć się w realia PRLu lat, poznać sporo ciekawych smaków tamtych czasów.

W zbiorze mamy opowiadanie o dyrektorze który podczas libacji pod wpływem alkoholu negatywnie wypowiada się o reżimie, następnie ma z tego powodu wielkiego kaca moralnego, mocno obawia się negatywnych konsekwencji, a na koniec się okazuje ze wcale tak źle nie jest i ze wręcz dostaje awans.

Kolejne opowiadanie opowiada o człowieku, weteranie kampanii wrześniowej który na swojej działce buduje dziwną budowę, zwraca uwagę tą budową władzy ludowej, ale dzięki niesamowitej mądrości nie ponosi negatywnych konsekewncji ze względu na budowlaną samowolkę.w tym opowiadaniu o tej budowlanej samowolce są tez świetne opisy terenów wiejskich, przyrody.

W tej książce jest kilka takich perełek narracyjnych świadczących o dobrym warsztacie pisarskim Kornela Filipowicza.

Filipowicz był niesamowitym obserwatorem rzeczywistości PRLowskiej i w świetny sposób dokumentował to w swoich opowiadaniach. Myśle ze przy okazji znowu sięgnę po jego książkę.

Niniejszy zbiór krótkich opowiadań kupiłem w cieszyńskiej Kawiarnio-księgarni "Kornel i Przyjaciele". Książka ta czekała pare miesięcy na to aż sięgnę po nią. Całość zawiera trzynaście opowiadań. Mniej lub bardziej ciekawych. Jedno opowiadanie było nawet trochę metafizyczne, opowiadało o bardzo dziwnym atelier fotograficznym.

Dzięki lekturze tej książki cofnąłem się w...