Polecam serdecznie tę książkę. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Treść i to w jaki sposób jest pisana ukazuje jak wrażliwą osobą jest Maria Kądzielska. Dzięki swojej wrażliwości dostrzega o wiele więcej niż przeciętna osoba. Książka niezwykle mnie poruszyła i pomimo, iż czytałam ją kilka lat temu w całości, wciąż co jakiś czas wracam do jej niektórych fragmentów. Naprawdę warto ją zakupić.
Serdecznie pozdrawiam

Polecam serdecznie tę książkę. Czyta się ją szybko i przyjemnie. Treść i to w jaki sposób jest pisana ukazuje jak wrażliwą osobą jest Maria Kądzielska. Dzięki swojej wrażliwości dostrzega o wiele więcej niż przeciętna osoba. Książka niezwykle mnie poruszyła i pomimo, iż czytałam ją kilka lat temu w całości, wciąż co jakiś czas wracam do jej niektórych fragmentów. Naprawdę...

Fatalny język. Lepiej by autorka nie pisała już nic więcej.

Ah, jeszcze z "recenzji poniżej": "Główny bohater nazywany jest A. i żyje w Mieście. Ten zabieg nadaje utworowi uniwersalności. Sprawia, że myślimy, iż wszystko to mogło się wydarzyć tak samo w Warszawie jak i w Nowym Jorku. " - to tak infantylne i głupie, że szkoda klawiatury na dłuższe wywody. Pozostaje pusty śmiech i współczucie dla zdolności autorki.

Fatalny język. Lepiej by autorka nie pisała już nic więcej.

Ah, jeszcze z "recenzji poniżej": "Główny bohater nazywany jest A. i żyje w Mieście. Ten zabieg nadaje utworowi uniwersalności. Sprawia, że myślimy, iż wszystko to mogło się wydarzyć tak samo w Warszawie jak i w Nowym Jorku. " - to tak infantylne i głupie, że szkoda klawiatury na dłuższe wywody. Pozostaje pusty...

Kilka dni temu, podczas dłuższej podróży koleją dane mi było wreszcie przeczytać Modela, debiutancką powieść młodej dziennikarki Marii Kądzielskiej. Książka mocno zaskoczyła mnie swoją formą. Umiejscowienie głównego bohatera w rzeczywistości abstrakcyjnego Miasta sprawia, że jego historia staję się wyjątkowo uniwersalna i dzięki temu może bez problemu przemówić zarówno do polskich, jak i (mam nadzieję wkrótce) zagranicznych czytelników.

Tytułowy Model jest dla mnie archetypem młodego człowieka przyjeżdżającego z małej miejscowości do wielkiego miasta. Książka opisuje motywacje, wrażenia i emocje, które w mojej ocenie, w mniejszym lub większym stopniu dotyczą każdego, kto opuszcza swoje małe, przesiąknięte tradycją miasteczko i wyrusza w poszukiwaniu szczęścia i przyszłości do dużego ośrodka, w którym na każdym rogu obecny jest współczesny kapitalizm, gdzie życie toczy się w zawrotnym tempie, a status mieszkańca coraz bardziej determinowany jest rodzajem wykonywanej pracy i wysokością osiąganego dochodu, niż innymi jego cechami.

Nie ma różnicy, czy jest to młody maturzysta z podkarpackiego miasteczka przyjeżdżający na studia do Warszawy, syn teksańskiego farmera poszukujący lepszego jutra w Nowym Jorku, czy młoda dziewczyna z dalekiej Syberii przeprowadzająca się do Moskwy. Każdy z nich bez wątpienia natychmiast po przyjeździe do wybranego przez siebie miasta zderzy się z wieloma dylematami, będzie poddawany presji pójścia na przeróżnego rodzaju kompromisy z samym sobą.

Model opisuje modelowy przykład takiej przeprowadzki. Tytułowy bohater w krótkim czasie odnosi oszałamiający sukces w branży modelingu, staje się rozpoznawalny, jest obiektem inspiracji, jednocześnie zazdrości i szacunku. Jednak z biegiem czasu styl życia, który wydawałby się spełnieniem wszelkich marzeń, zaczyna nieznośnie mu ciążyć. Szczególnie nasila się to po spotkaniu przez niego młodej baletnicy, do której po raz pierwszy zaczyna odczuwać silne uczucie.

Modela czyta się lekko i przyjemnie. Mimo tych cech, dzięki obecności filozoficznych i literackich nawiązań, lektura jest intelektualnie ciekawa i otwiera szerokie pole dla własnych przemyśleń oraz interpretacji. Autorce należy się zdecydowana pochwała za nieszablonowe i zajmujące ujęcie tematu, który w obecnych czasach jest na tyle powszechny, że dotyka już znaczną część społeczeństwa, szczególnie w tzw. rozwiniętych krajach kultury Zachodu.

Mimo bardzo pozytywnych odczuć które towarzyszyły mi podczas lektury Modela daje się zauważyć, że narracja czasami prowadzona jest w sposób nierównomierny i zdarza się, że momentami "traci impet". Obok fragmentów wybitnych zdarzają się i te słabsze, których to obecność nie wpływa jednak negatywnie na całościową ocenę powieści.

Biorąc pod uwagę, że Model jest debiutancką powieścią autorki, a już prezentuje konkretny literacki poziom pozostaje tylko z niecierpliwością czekać na kolejne dzieła.

Książkę polecam w szczególności wszystkim, którzy szukają krótkiej i lekkiej, ale jednocześnie niebanalnej i zmuszającej do refleksji powieści, idealnej na wakacyjne wyjazdy, albo długie jesienne wieczory przy gorącej herbacie.

Kilka dni temu, podczas dłuższej podróży koleją dane mi było wreszcie przeczytać Modela, debiutancką powieść młodej dziennikarki Marii Kądzielskiej. Książka mocno zaskoczyła mnie swoją formą. Umiejscowienie głównego bohatera w rzeczywistości abstrakcyjnego Miasta sprawia, że jego historia staję się wyjątkowo uniwersalna i dzięki temu może bez problemu przemówić zarówno do...

Trochę w ciemno wziąłem tę książkę do ręki, bo okładka jest całkiem intrygująca. Początek taki niewyraźny, ale potem naprawdę mnie wzięło. Rozmowy między A. a Henrym po prostu wyśmienite, trochę jak "Mistrz i Małgorzata". Dobre uwagi co do życia w mieście, tłumy, tłumy ludzi. Fragmenty pisane z perspektywy Jeanny chyba są najlepsze. Muszę przyznać, że goście na serio tak robią, jakbym słuchał niektórych moich znajomych. Wolałbym może więcej takiego wątku kryminalnego, jak był na samym końcu. Czasem jest za dużo filozofii za mało akcji, ale to też ma swój urok. Ogólnie fajna książka.

Trochę w ciemno wziąłem tę książkę do ręki, bo okładka jest całkiem intrygująca. Początek taki niewyraźny, ale potem naprawdę mnie wzięło. Rozmowy między A. a Henrym po prostu wyśmienite, trochę jak "Mistrz i Małgorzata". Dobre uwagi co do życia w mieście, tłumy, tłumy ludzi. Fragmenty pisane z perspektywy Jeanny chyba są najlepsze. Muszę przyznać, że goście na serio tak...

Nudna i przewidywalna książka napisana praktycznie dokładnie wg wzorca z amerykańskich filmów, jakie tam produkują w ilościach hurtowych. Do tego ciężki język autorki. Ta książka nic nie wnosi. Już lepiej sobie któryś z tych filmów obejrzeć, bo mniej czasu się zmarnuje.

Nudna i przewidywalna książka napisana praktycznie dokładnie wg wzorca z amerykańskich filmów, jakie tam produkują w ilościach hurtowych. Do tego ciężki język autorki. Ta książka nic nie wnosi. Już lepiej sobie któryś z tych filmów obejrzeć, bo mniej czasu się zmarnuje.

"Modela" czyta się dość szybko,powieść nie zawiera niepotrzebnych dłużyzn i nie jest przegadana. Wydawnictwo reklamuje ją jako współczesną wersję "Portretu Doriana Graya" ja jednak sądzę, że autorka tak samo czerpała z dzieł takich jak "Hamlet", "Adwokat Diabła", a nawet "Proces".

Główny bohater nazywany jest A. i żyje w Mieście. Ten zabieg nadaje utworowi uniwersalności. Sprawia, że myślimy, iż wszystko to mogło się wydarzyć tak samo w Warszawie jak i w Nowym Jorku.

Powieść porusza ważne i aktualne problemy takie jak zatracanie własnej tożsamości na rzecz kariery, narcyzm, pogoń za samorozwojem kosztem budowania relacji oraz stawiania siebie w roli produktu, który trzeba umiejętnie sprzedać zanim skończy się okres jego przydatności. Plagą naszych czasów jest postrzeganie siły w wyzbywaniu się prawdziwych ludzkich emocji oraz cech przydatnych i potrzebnych. Empatia i wrażliwość pozytywne są za słabość. Książka ta tłumaczy, że jest to kompletnym nieporozumieniem.

Kolejny aspekt, który podoba mi się w powieści to sposób przedstawienia kobiet. Nie są one bezwolnymi marionetkami, trzecioplanowymi postaciami bez głębszych przemyśleń i siły sprawczej. Wręcz przeciwnie. To Jeanny jest tą, która myśli, analizuje, działa i sama w sobie okazuje się lekarstwem na chorobę trawiacą miasto.

Na koniec cytat, który według mnie najlepiej oddaje ducha utworu "Świat tworzą ludzie, nie idee, nie przedmioty, nie pieniądze. Świat każdego człowieka tworzy nie on sam, lecz jego relacje z innymi ludźmi. Człowiek jest istotą społeczną, funkcjonuje w grupie i również żyje dla innych - nie tylko dla samego siebie i nie dla idei. KAŻDĄ IDEĘ MOŻNA BOWIEM WYPACZYĆ, ZAWSZE MOŻNA STWORZYĆ TAKI SYSTEM, KTÓRY USPRAWIEDLIWI ZŁE POSTĘPOWANIE".

"Modela" czyta się dość szybko,powieść nie zawiera niepotrzebnych dłużyzn i nie jest przegadana. Wydawnictwo reklamuje ją jako współczesną wersję "Portretu Doriana Graya" ja jednak sądzę, że autorka tak samo czerpała z dzieł takich jak "Hamlet", "Adwokat Diabła", a nawet "Proces".

Główny bohater nazywany jest A. i żyje w Mieście. Ten zabieg nadaje utworowi...