Dziewcak – to inaczej dziewczyna w gwarze kurpiowskiej, mieszka na wsi wśród malowniczych kurpiowskich lasów, a z powodu choroby (łuszczycy) jest skrajnie osamotniona i niezrozumiana, choć wydawałoby się lata 80-te w Polsce to nie średniowiecze, a jednak… Rówieśnicy nazywają ją „Strup” Nasza bohaterka jest ambitna nastolatką i mimo, że zna swoje ograniczenia to chce dla siebie innego, lepszego życia niż to które zna. A że stare porzekadło mówi „uważaj czego sobie życzysz, bo się spełni” – to tak i tutaj zmiany na lepsze nie zawsze w konsekwencji są takie, jakich byśmy sobie życzyli…

Powieść jest niezwykle barwna, ciekawa, z szybkim tempem akcji, do tego świetni „okraszona” kurpiowska gwarą – przyznam dla mnie niemal zupełnie nie znaną (choć moje Podlasie z Kurpiami graniczy) naładowana emocjami aż „pod strych”. Jest dramatycznie ale i romantycznie, z przebłyskami nietuzinkowego poczucia humoru autorki.

Książka mądra, głęboka i ciekawa, świetnie napisana językowo (nie tylko o wspomnianą już gwarę chodzi), stanowi idealne połączenie powieści z literaturą tematyczną o regionie, nie zanudza. Trzymam kciuki za kolejne popełniane przez autorkę dzieła.

I na koniec kajam, się, bo Dziewcak czekał na mnie cierpliwie aż rok. Było to z mojej strony czystą głupotą, nie popełnijcie tego samego i nie czekajcie, tylko czytajcie, bo na prawdę warto.

P.S. Kolejne pt. Łatwo nie będzie już się czyta…

Dziewcak – to inaczej dziewczyna w gwarze kurpiowskiej, mieszka na wsi wśród malowniczych kurpiowskich lasów, a z powodu choroby (łuszczycy) jest skrajnie osamotniona i niezrozumiana, choć wydawałoby się lata 80-te w Polsce to nie średniowiecze, a jednak… Rówieśnicy nazywają ją „Strup” Nasza bohaterka jest ambitna nastolatką i mimo, że zna swoje ograniczenia to chce dla...