Czasy II wojny światowej w literaturze, to moje najlepsze, choć najtrudniejsze chwile spędzone z książką w ręku. Smutne, tragiczne, często powodujące, że płaczę, a jednak ulubione, bo takie prawdziwe, wywołujące chwilę zadumy i wielki szacunek dla ludzi, którzy przeżyli te ciężkie czasy.

„Słowik” to wiele wspomnień z życia sióstr, Vianne Mauriac i Isabelle Rossignol. Narratorem jest Vianne, wiekowa staruszka, chora na nowotwór, zamieszkującą wybrzeże Oregonu. Czując, że jej życie zbliża się ku końcowi przywołuje wspomnienia z lat wojennych.

Wielotorowa akcja, mnóstwo wątków wzbogacają powieść, nie wnoszą chaosu i nie powodowały, że czułam się zagubiona podczas czytania.
Postacie dwóch sióstr autorka przedstawiła z ogromną dokładnością. Każda z nich miała inny temperament, inny spojrzenie na czasy wojenne. Isabelle odważna, wręcz nierozważna w swych poczynaniach, balansująca na pograniczu życia i śmierci, podejmująca się niesamowicie trudnych
przedsięwzięć. Vianne, starsza, bardziej spokojna, mama, nauczycielka nie podchodziła do okupantów z ogromną wrogością, jak siostra. Rozumiała, że nie każdy Niemiec to barbarzyńca...
Autorka oprócz tego, że wspaniale nakreśla portrety psychologiczne sióstr, to jeszcze z wielką dokładnością opisuje czasy wojenne. Zdezorientowanie ludzi uciekających przed nadciągającym okupantem, spadające bomby, głód, przerażenie, zmęczenie, wrogość. Wszystko jest tak realistycznie zlustrowane, że czytając czułam się jakbym była naocznym świadkiem wszystkich wydarzeń. W dodatku wielkim plusem jest to, że niby akcja książki jest fikcją, ale jednak opartą na autentycznych wydarzeniach z życia Andrei de Jongh, belgijskiej bojowniczki ruchu oporu.
To ona pomagała aliantom przedostawać się z Francji do Belgii.
Początkowo bardzo ciężko czytało mi się tą książkę i zastanawiałam się skąd ta wysoka ocena wielu czytelników. Zrozumiałam to, po kilkudziesięciu stronach, kiedy akcja nabiera tempa, robi się niebezpiecznie, kiedy już na tyle znałam siostry i je polubiłam, że bałam się o ich życie.
Według mnie jest to powieść należąca do tych, o których szybko się nie zapomina.Szczerze polecam.

Czasy II wojny światowej w literaturze, to moje najlepsze, choć najtrudniejsze chwile spędzone z książką w ręku. Smutne, tragiczne, często powodujące, że płaczę, a jednak ulubione, bo takie prawdziwe, wywołujące chwilę zadumy i wielki szacunek dla ludzi, którzy przeżyli te ciężkie czasy.

„Słowik” to wiele wspomnień z życia sióstr, Vianne Mauriac i Isabelle Rossignol....