Muszę przyznać, że mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony lubię książki z uniwersum Warhammera a z drugiej w tej czegoś mi brakuje. Całość wygląda mi na przedłużanie historii naszych dwóch bohaterów. Jedno co muszę dodać na obronę tej książki to rozmach. Nasi bohaterowie po długich perypetiach trafiają wreszcie do miasta kislevskiego Praag. Tymczasem z Północy rusza wielka ofensywa czterech potęg Chaosu. Nasi bohaterowie zostają aby bronić miasta przed hordami barbarzyńców z Północy, wojowników Chaosu czy Zwierzoludzi. Stają oni do nierównej walki z pomiotem Zła. Dzięki nim wynik tego starcia nie jest przesądzony. A obrona tego miasta będzie decydowała o przyszłości Kisleva i Imperium. Czy uda się obronić te starożytne miasto?
Samo przedstawienie obrony Praag przez autora wypada według mnie całkiem dobrze. Odpieranie hord Chaosu i walka naszych bohaterów wspartych pozostałymi Zabójcami wypada całkiem nieźle. Gorzej natomiast w wplataniem wątków głównych bohaterów. Felix został wpleciony w miłosny trójkąt, który nie wiadomo do czego zmierza. Oczywiście na plus mamy tutaj kultystów w mieście i próbę zniszczenia obrony od środka. Historia obrony Praag jest przeplatana z działaniami naszego ulubionego Szarego Proroka Thanquola i jego zmutowanego na pustkowiach pomagiera Lurka. Książka jest na pewno ciekawa dla każdego fana uniwersum Warhammera.

Muszę przyznać, że mam mieszane uczucia co do tej książki. Z jednej strony lubię książki z uniwersum Warhammera a z drugiej w tej czegoś mi brakuje. Całość wygląda mi na przedłużanie historii naszych dwóch bohaterów. Jedno co muszę dodać na obronę tej książki to rozmach. Nasi bohaterowie po długich perypetiach trafiają wreszcie do miasta kislevskiego Praag. Tymczasem z...

Moja skala: 6,1

Jak już wspomniałem w ocenie poprzedniej części - najgorsza część sagi G&F. Widać, że William King zaczął się nieco wypalać i pisać ot tak, po prostu, kolejną przygodę. Przygoda miłosna z irytującą szlachcianką to jakieś kuriozum - damskie fochy (zarówno ze strony Ulriki jak i - o zgrozo! - Feliksa),nieśmieszne żarty, nieciekawe potyczki - no nic absolutnie nie broni tej części sagi. Nie wiem czym to było spowodowane, bo kolejna część po tej jest z kolei jedną z lepszych części sagi, ale niestety w mojej ocenie Zabójca Bestii to tylko tom do przeczytania dla fana serii. Jeśli ktoś będzie miał nieszczęście zacząć przygodę z sagą G&F od tej części, bardzo szybko się zniechęci i da sobie spokój.

Moja skala: 6,1

Jak już wspomniałem w ocenie poprzedniej części - najgorsza część sagi G&F. Widać, że William King zaczął się nieco wypalać i pisać ot tak, po prostu, kolejną przygodę. Przygoda miłosna z irytującą szlachcianką to jakieś kuriozum - damskie fochy (zarówno ze strony Ulriki jak i - o zgrozo! - Feliksa),nieśmieszne żarty, nieciekawe potyczki - no nic...

Przygoda w czystym wydaniu. Niby wiemy jak to się wszystko skończy ale i tak jest przyjemny pęd przez wielką bitwę z chaosem.

Przygoda w czystym wydaniu. Niby wiemy jak to się wszystko skończy ale i tak jest przyjemny pęd przez wielką bitwę z chaosem.

Spoiler było blisko i zabójca by dostał łomot i chwalebną śmierć. Polecam

Spoiler było blisko i zabójca by dostał łomot i chwalebną śmierć. Polecam

Zabójca bestii. Do tej pory nie rozumiem, dlaczego autor nie zdecydował się na tytuł zabójca Chaosu. Prawdę mówiąc większą ilość bestii bohaterowie zabijali w poprzednich tomach serii. Tak czy inaczej jest to kolejny tom, chyba już kultowej w śród fanów Warhammera serii o przygodach krasnoludzkiego zabójcy Gotreka Gurnissona i jego towarzysza Felixa Jaegera. Książka chyba przeciętna. Ciężko mi się odnieść do niej subiektywnie, ponieważ mam bardzo dobre wspomnienia z nią związane, ale chyba tylko i wyłącznie, że osłodziła trochę niesmak pozostawiony na tej serii po lekturze poprzedniego tomu. Na pewno nie jest tak dobra jak pierwsze tomy serii jednak o niebo lepsza od poprzedniego „Zabójcy smoków”. Pomysł autor miał bardzo dobry jednak nie podołał mu, moim zdaniem, fabularnie. Książką napisana poprawnie, właściwie można powiedzieć podręcznikowo, jeżeli chodzi o warsztat literacki jednak cały czas odczuwa się pewne mankamenty podczas lektury. Podobał mi się pomysł osadzenia akcji w Praag stolicy Kislevu, jednak za mało dla mnie było w niej smaczków przybliżających czytelnikowi tą mroźną krainę uniwersum. Gdyby nie to, że cały czas pojawia się słowo zima i Praag śmiało akcja mogła być w dowolnym innym mieście imperium. Wiele wątków w książce bardzo przewidywalnych. Na obronę można jednak powiedzieć, że autor nie przedłuża ich i są właściwie tylko pewnymi przerywnikami, dlatego świadomość tego, co się wydarzy nie sprawia, że lektura staje się nużąca i męcząca. Nie można tego już powiedzieć o historii miłosnej Felixa i Ulriki. Moim zdaniem autor kolejny raz chwyta pomysł, który spodobał się w poprzednich częściach i odgrzewa go aż do momentu, kiedy czytelnik nim się „zatruje”. Podobnie sprawa miała się w poprzednich częściach z postacią szarego proroka Thanquola, która była majstersztykiem w Zabójcy Skevenów, ale w kolejnych częściach stawała się coraz bardziej irytująca. Co prawda dużym plusem zabójcy Bestii jest to, że w tej części szary prorok nabiera nowego charakteru i staje się akceptowalny, a każdy wątek z nim związany w książce nie wywołuje ziewnięć, jak to miało miejsce w poprzedniej części. Cóż podsumowując książka powinna spodobać się fanom uniwersum Warhammera, jednak na pewno nie wywoła burzliwych całodniowych dyskusji nad fabułą. Na koniec pragnę jeszcze zauważyć, że w każdej części przygód Gotreka i Felixa znajduje się sporo błędów edytorskich. Na początku nie były one irytujące, jednak z ilością przeczytanych pozycji z serii, kiedy stają się standardem warto na nie zwrócić uwagę. Mam nadzieję, że w kolejnych wydaniach zostaną wyłapane i usunięte.

Zabójca bestii. Do tej pory nie rozumiem, dlaczego autor nie zdecydował się na tytuł zabójca Chaosu. Prawdę mówiąc większą ilość bestii bohaterowie zabijali w poprzednich tomach serii. Tak czy inaczej jest to kolejny tom, chyba już kultowej w śród fanów Warhammera serii o przygodach krasnoludzkiego zabójcy Gotreka Gurnissona i jego towarzysza Felixa Jaegera. Książka chyba...

Ta część podoba mi się trochę mnie od poprzednich trzech naprawdę dobrych, tj. Zabójca Smoków, Demonów i Skavenów, gdyż akcja w mieście się ciągnie. W prawdzie to co Felix i Zabójcy tam robią oraz działania Areka i jego armii chaosu są dość interesujące, ale mało dynamiczne i to mnie znużyło sprawiając, iż nie doczytałam teraz do końca. Jestem pewna że to dokończę, ale dopiero gdy odzyskam apetyt na Warhammera.

Ta część podoba mi się trochę mnie od poprzednich trzech naprawdę dobrych, tj. Zabójca Smoków, Demonów i Skavenów, gdyż akcja w mieście się ciągnie. W prawdzie to co Felix i Zabójcy tam robią oraz działania Areka i jego armii chaosu są dość interesujące, ale mało dynamiczne i to mnie znużyło sprawiając, iż nie doczytałam teraz do końca. Jestem pewna że to dokończę, ale...

Już nie tak bardzo klimatyczna jak poprzedniczki ale miała swoje momenty, dodając: tempo narracji jest trochę za szybkie, brakuje oddechu oraz dobrej intrygi. Informacje o przeszłości zabójcy minimalnie wynagradzają te braki, choć można to porównać do otarcia łez. Fabuła jest szablonowa, a w niektórych momentach błyskotliwie wyskakuje z ramy ale nic poza tym. Finał jest zadowalający ale za szybki. Ciągle odnoszę wrażenie, że autor nie potrafił się zdecydować, zamiast przedstawić naprawdę epicką jatkę, balansował pomiędzy dwoma scenariuszami. Średnio zadowalającym oblężeniem, a przygodami podobnymi do tych w Nuln. Wyszło jak wyszło, mówiąc krótko: kolejna cześć nie odrzuca od dalszych przygód ale jest po prostu mierna.

Już nie tak bardzo klimatyczna jak poprzedniczki ale miała swoje momenty, dodając: tempo narracji jest trochę za szybkie, brakuje oddechu oraz dobrej intrygi. Informacje o przeszłości zabójcy minimalnie wynagradzają te braki, choć można to porównać do otarcia łez. Fabuła jest szablonowa, a w niektórych momentach błyskotliwie wyskakuje z ramy ale nic poza tym. Finał jest...

Prosta ksiazka typu: poszli, przezyli swoje i zwyciężyli. Mimo tak prostej budowy historia Gotreka i Felixa niezwykle wciąga. Gotrek spełnia moje wszelkie oczekiwania, jako krasnolud. Jego charakter fizjonomia i styl bycia jest naprawdę krasnoludzki, i to właśnie przyciąga mnie do serii przygód zabójcy. Ksiazka lekka i na prawdę przyjemna. Nie wywołuje żadnych nadzwyczajnych refleksji, bo nie po to została napisana. Jesli tylko chcesz przeżyć ciekawa przygodę, serdecznie polecam.

Prosta ksiazka typu: poszli, przezyli swoje i zwyciężyli. Mimo tak prostej budowy historia Gotreka i Felixa niezwykle wciąga. Gotrek spełnia moje wszelkie oczekiwania, jako krasnolud. Jego charakter fizjonomia i styl bycia jest naprawdę krasnoludzki, i to właśnie przyciąga mnie do serii przygód zabójcy. Ksiazka lekka i na prawdę przyjemna. Nie wywołuje żadnych...

Kolejna część przygód znanych i lubianych bohaterów. Pełna akcji jak zawsze. Czyta się bardzo dobrze, taj jak i poprzednie części.

Kolejna część przygód znanych i lubianych bohaterów. Pełna akcji jak zawsze. Czyta się bardzo dobrze, taj jak i poprzednie części.

- przeczytana drugie raz (2010)

- przeczytana drugie raz (2010)