Ponoć to jeden z największych polskich bestsellerów, globalnie patrząc, czyli licząc nakłady tłumaczeń na wiele języków. Dlaczego? Co tak uniwersalnego ma w sobie ta niewielka powieść, że trafia do ludzi z rożnych kultur?
Dalibóg, nie wiem. Wiem natomiast, że zastanawiałem się podczas lektury, w jaki sposób autor płci męskiej i już niemłody umiał oddać psychikę nastoletnich dziewcząt, i czy rzeczywiście umiał? Bo ja, czytając "Pannę Nikt", bałem się o swoje wczesnonastoletnie córki, bałem się, że ich udziałem może stać się nie tyle dorastanie i dojrzewanie, co pokrętna, szatańska gra zamiast niego, gra, w której wszyscy manipulują wszystkimi i wszystkim, i nikt niczego nie wygrywa.
Mawiają niektórzy, że ta książka opisuje przejście (np. naszego kraju) od siermiężnej komuny do kapitalistycznej wolności, że pokazuje wybór między wściekłą chciwością "chcę MIEĆ wszystko" a równie chciwą zachłannością ("chcę BYĆ KIMŚ za wszelką cenę"), przy jeszcze jednej możliwości wyboru - "żyję jak dotąd, bez świadomości, jakie jest moje życie". Zgadzam się, że taka interpretacja także ma sens. Tym niemniej ja po tej lekturze zapragnąłem uciekać z takiego świata jak najdalej, np. na bezludną wyspę. Z walizką pełną książek bardzo, bardzo innych niż ta.

Ponoć to jeden z największych polskich bestsellerów, globalnie patrząc, czyli licząc nakłady tłumaczeń na wiele języków. Dlaczego? Co tak uniwersalnego ma w sobie ta niewielka powieść, że trafia do ludzi z rożnych kultur?
Dalibóg, nie wiem. Wiem natomiast, że zastanawiałem się podczas lektury, w jaki sposób autor płci męskiej i już niemłody umiał oddać psychikę nastoletnich...