Strach ma wielkie oczy....
Każdego paraliżuje...
Na każdego patrzy inaczej...
Każdy jest jego niewolnikiem...
Każdy jest spętany innymi kajdanami...
Wszystkim odbiera zmysły...
Ogłupia, zabiera zdrowy rozsądek, paraliżuje...
Czyni nas wszystkich słabymi...
Pokazuje te słabości, gdy nas dotyka....
Jaki strach paraliżuje Ciebie? Czy jesteś w stanie go przezwyciężyć, zmierzyć się z nim, stanąć twarzą w twarz z obliczem własnych lęków...z PANEM STRACHEM
Czy gdyby od konfrontacji z własnym strachem zależało życie lub bezpieczeństwo bliskiej Ci osoby, to jakbyś postąpił? Ztchórzyłbyś...? A może podjąłbyś walkę, nawet w imię własnej śmierci?
PAN STRACH czyni z ludzi marionetki. To jak długo będziemy poddawać się jemu zależy wyłącznie od nas

Na drodze przeznaczenia Rolanda, Eddiego, Susannah, Jake i Eja staje pewne miasteczko. Mieszkańcy tego miasteczka od stuleci są nawiedzani przez śmiertelnie niebezpieczne istoty w wilczych, żelaznych maskach. Kto tak naprawdę kryje się za tymi maskami...?
...oto jest pytanie.
Co jakieś dwadzieścia lat, przybywają z daleka, by z każdej rodziny posiadającej bliźniaki zabrać jedno dziecko. Po jakimś czasie te dzieci wracały do swoich rodzin. Z tą różnicą jednak, że już nie były tymi samymi dziećmi. Zniekształcone psychicznie i fizycznie stawały się pokurami, olbrzymami niepełnosprawnymi umysłowo.
W przeszłości mieszkańcy próbowali bronić się przed wilkami, ale nie kończyło to się dla nich zbyt dobrze.
Za każdym razem przybywają, by wydrzeć z domowego ogniska jedno dziecko. Dotychczas mieszkańcy potulnie oddawali im swoje pociechy, obawiając się tego, że za stawianie oporu wyrżną miasteczko do ostatniego człowieka.
Na szczęście Roland ze swoją paczką przybyli im na ratunek. Czy był w tym przypadek, czy może przeznaczenie, niestety nie powiem. Przykryje to aurą tajemnicy.
Tego jak przyjmną ich mieszkańcy, również nie zdradzę..
Do tego wszystkiego wmieszał drużynę Rolanda pewien ksiądz, który gorąco nawołuje wszystkich dookoła, by stawić czoło wilkom, by walczyć o swoje dzieci, by nie pozostawać tchórzami, chowającymi się po kątach. Jak w każdej społeczności opinia będzie podzielona.
Roland jako dowódca swojego ka-tet postanawia im pomóc, by poraz kolejny dać świadectwo swojej odwagi. Żadne wilki nie są jemu groźne. Pozostali jego rewolwerowcy idą za swym dowódcą...

A kto z was podjął by walkę w takiej sytuacji? Te wszystkie pytania oddaję pod osąd rodziców. Czy bronilibyście swoich dzieci do ostatniej kropli krwi?
A może nie ryzykowalibyście utraty całej rodziny, na rzecz jednego dziecka? Na co gotowa byłaby wasza moralność? Na odwagę, męstwo, czy strach, tchórzostwo?
Ryzykowalibyście życiem całej waszej rodziny, swoim życiem. Czy podjelibyście takie ryzyko? A może ta straszna w konsekwencji metamorfoza waszego dziecko, nie byłaby dla was czymś wartym tak wielkiego poświęcenia?
Wiem, że dziecko dla rodzica jest wszystkim. Dlatego właśnie ciekawy jest dla mnie taka postawa, sposób reakcji na tak straszną sytuację. Fabuła powieści jest tylko pretekstem do postawienia takich właśnie pytań. Bowiem można mnożyć kombinacje i alternatywy wydarzeń o podobnym schemacie, biorąc pod uwagę inne książki, o podobnych dylematach...

Nie mogę nikogo namawiać, utwierdzać w przekonaniu czy warto przeczytać kolejną część Mrocznej Wieży "WILKI Z CALLA"...
Nie moge tego zrobić, ponieważ jeśli już doszedł ktoś z Rolandem i spółką, aż tak daleko, to nie odmówi sobie przyjemności, by kontynuować wędrówkę.
Rozmaitość przygód jakie towarzyszyły we wcześniejszych częściach nakręcają ciekawość i głód kolejnych przeżyć o podobnej skali intensywności. Apetyt rośnie w miarę jedzenia..., o tym to wie każdy. Już gdy skosztowałem sam początek "Wilków z Calla" wiedziałem, że to będzie piekielnie ostra dawka przygód ocierających się o coś, co wykracza poza ziemskie rozumienie rzeczywistości.

Ten nastrój napięcia przed przybyciem krwiożerczych wilków, to oczekiwanie na nich buduje nastrój, napięcie i klimat, który jest z czytelnikiem wszechobecny od samiutkiego początku do ostatnich słów, ostatniej strony powieści...

Wilki nadciągają na swoich siwym rumakach...
Strzeżcie się wszyscy...:)

Strach ma wielkie oczy....
Każdego paraliżuje...
Na każdego patrzy inaczej...
Każdy jest jego niewolnikiem...
Każdy jest spętany innymi kajdanami...
Wszystkim odbiera zmysły...
Ogłupia, zabiera zdrowy rozsądek, paraliżuje...
Czyni nas wszystkich słabymi...
Pokazuje te słabości, gdy nas dotyka....
Jaki strach paraliżuje Ciebie? Czy jesteś w stanie go przezwyciężyć, zmierzyć...