Paulina Świst to nowe nazwisko na polskim rynku wydawniczym, a właściwie pseudonim prawniczki, która zadebiutowała powieścią „Prokurator”. Wydawca na okładce zapewnia, iż „jeszcze żadna nowa gwiazda nie eksplodowała z taką siłą na firmamencie polskiego kryminału” oraz kusi zapowiedziami „ostrego seksu, ostrego języka i ostrej akcji”. Nie da się ukryć, że reklama tej książki była wyjątkowo skuteczna, a jej premiera odbiła się szerokim echem nie tylko w środowisku śląskiej palestry, w ramach której osadzona została akcja powieści, ale także wśród pozostałych czytelników. Wielu zadaje sobie pytanie: kim tak naprawdę jest autorka? Niektórzy spekulują nawet, że może to być kolejne literackie oblicze Remigiusza Mroza.

Główna bohaterka, młoda wrocławska adwokat Kinga Błońska, przyjeżdża do Gliwic bronić groźnego szefa grupy przestępczej. Mariusz Przytuła pseudonim „Szary” to nie tylko najważniejszy klient pani mecenas, ale również jej przyrodni brat. Wbrew pozorom sprawa ta nie jest jednak dla bohaterki priorytetowa z powodu uczuć rodzinnych do dawno niewidzianego brata, ale na skutek gróźb i zastraszania, które należą do podstawowych metod działania bandyty. Na domiar złego prawniczka właśnie przyłapała męża na zdradzie, a cała fasada szczęśliwego życia, które zdawała się do niedawna wieść, runęła. Kiedy Kinga postanowiła odreagować wszystkie te problemy zabawą w jednym z gliwickich klubów, w towarzystwie wielu drinków i jednego przystojnego nieznajomego, nie mogła przewidzieć, że upojna noc zakończy się dla niej całą masą nowych komplikacji.

„Prokurator” to połączenie nafaszerowanego scenami seksu romansu i powieści sensacyjnej. O ile pierwsza połowa książki to głównie opisy walki pożądania z rozsądkiem i miłosnych perypetii głównych bohaterów, które śmiało mogłyby zostać opisane na kartach „harlequina”, tak jej druga część to już bardziej powieść sensacyjna. I to taka, w której tytułowy prokurator zamienia się niemalże w Jamesa Bonda, który samodzielnie rozprawia się z szajką groźnych przestępców i ratuje ukochaną z rąk bandziorów.

Wszystko w tej historii jest przerysowane i ciężko odnaleźć w niej choć trochę prawniczego realizmu. Nie sprawia to jednak, że książka jest zła. Wręcz przeciwnie! Kartki powieści przewracają się niemal same, a główni bohaterowie wzbudzają sympatię, czy nawet rozmarzenie – są bowiem absolutnie wyidealizowani. Fabuła książki jest interesująca, a dynamika akcji spora, autorka funduje nam bowiem kilka iście hollywoodzkich scen.

„Prokurator” to więc całkiem niezły romans z elementami sensacji. Sceny seksu w nim opisane nie rażą i nie przytłaczają ilością, a napięcie budowane pomiędzy postaciami sprawi, że serca co wrażliwszych czytelniczek mogą zadrżeć. Kto jednak skuszony okładkowymi zapewnieniami o nowej gwieździe polskiego kryminału i informacjami, że autorka faktycznie jest czynnym zawodowo adwokatem, liczy na thriller prawniczy, czy mocny kryminał – ten srogo się rozczaruje. Książce tej bowiem bliżej do „Pięćdziesięciu twarzy Greya” niż do „Firmy” czy „Czasu zabijania”, co samo w sobie nie stanowi wady książki. Czytelników romansów, czy erotyków jest przecież równie wielu co fanów kryminału. Mam jednak wrażenie, że wydawca świadomie stara się wprowadzić potencjalnych odbiorców w błąd, co do zawartości „Prokuratora”. A to jest już działanie na szkodę nie tylko czytelników, ale również autorki.

Ania Szterleja