„ … Wiatr od jezior zawsze niósł coś nowego, co zmieniało bieg dotychczasowych spraw …”

Ta książka niesie wiele pozytywnych myśli. Według mnie to jedna z najlepszych książek tego sezonu. Opowieść przeniesie Was do Zełwąg w pobliżu Mikołajek, tworzących bardzo zżytą społeczność.

To nie jest pierwsza i na pewno nieostatnia książka pisarki, którą mam okazję przeczytać. Katarzyna Enerlich, to wyjątkowo ciepła i spontaniczna osoba. Nazywana jest „ czarodziejką jezior”. Na swoim koncie ma cykl książek, które pokazują piękno prowincji. W swoich publikacjach wplata elementy zdrowej kuchni, a także jogi, którą pragnie zarazić wszystkich zainteresowanych zmianą stylu życia.

Miałam okazję przekonać się o tym, na spotkaniu w Opocznie. Wtedy to, pani Kasia opowiadała o pisaniu z dużym zaangażowaniem. Przecież wszystkie legendy są reliktami przeszłości i kulturowym dziedzictwem każdego regionu. Zrodziły się zapewne z wierzeń mazurskiego ludu. Postrzeganie przyrody, było bowiem powiązane z demonami, siłami nadprzyrodzonymi, ale i z ludzkimi marzeniami.

Powieść „ Wiatr od jezior” niesie ze sobą historię i elementy starych tradycji mormonów. Dzięki temu i ja, sięgnęłam do innych źródeł informacji. To nie tylko źródła encyklopedyczne, ale i archiwalne artykuły prasowe.

Nazwa „mormoni” pochodzi od Mormona, proroka i kronikarza, który według wyznawców streścił obszerne zapisy ludów, zamieszkujących w dawnych czasach kontynenty amerykańskie. Księga Mormona została, według wiernych tej religii, przetłumaczona drogą objawienia przez Józefa Smitha.

Co ciekawe w książce poruszone zostało zagadnienie kamieni ofiarnych i to nie tylko zwykła wyobraźnia. Składanie ofiar ze zwierząt było swoistym rytuałem. Tym zagadnieniem w książce postanawia zająć się Anna Sołowiecka, dociekliwa dziennikarka „Głosu Mrągowa”, która pragnie dowiedzieć się kim jest sprawca. Anna ma specyficzny typ urody. Trudno o niej powiedzieć, że jest piękna. Twarz lekko piegowata, szczupła o prostych włosach. Ruchliwa i wiecznie zajęta. Posiada zdolność pisania i samodzielnego myślenia. Jej teksty są dopracowane.

Próbuje także rozwiązać zagadkę tajemniczej śmierci swojej przyjaciółki z podstawówki - Marty, pomimo, że służby przyjęły już wersję rzekomego samobójstwa. Kobieta nie wierzy w to, że wychowanka Domu Dziecka targnęła się na swoje życie. A może wszystko wygląda zupełnie inaczej? Ciekawość świata i ludzi jest bardzo potrzebna, jak mawiał jeden z moich wykładowców.

Selbongen to wieś – wyspa rozpięta pomiędzy trzema jeziorami. Podobno mieszały się tu takie języki jak: niemiecki, polski i litewski. Widać, że dziennikarka korzysta z wielu źródeł informacji: książek, bezpośrednich opowieści, oraz angielskiej kopii pamiętnika Ezry Bensona.

Poznacie Agatę Bajohr, która prowadzi zwykłe i proste życie. Cały czas zajęta jest pracą i wychowaniem dzieci. Mąż zaś jeździ na targ, a jej wystarcza domowe zacisze. Jedynie w niedzielę idzie do kaplicy na nabożeństwo. Życie posiada swój określony rytm w zgodzie z naturą, podobnie jak w pozytywizmie.

W mieście pojawia się jeszcze czarnoskóry Bernard Mulunda Maingo Bajohr. Spotkanie go prowadzi do odtworzenia przedwojennej historii Zełwąg. Powieść nie nudzi, a to bardzo ważne. Jedynie co mi przeszkadzało w książce, to mała czcionka, bo moja wada wzroku wcale się nie zmniejsza …

Gorąco polecam i serdecznie dziękuję autorce za dedykację. Mam nadzieję, że wszystko się spełni. ;-)

Katarzyna Żarska
(www.redaktor21.bloog.pl)

Wydawnictwo MG
Oprawa: miękka
Liczba stron: 308
Projekt okładki: Zuzanna Malinowska

„ … Wiatr od jezior zawsze niósł coś nowego, co zmieniało bieg dotychczasowych spraw …”

Ta książka niesie wiele pozytywnych myśli. Według mnie to jedna z najlepszych książek tego sezonu. Opowieść przeniesie Was do Zełwąg w pobliżu Mikołajek, tworzących bardzo zżytą społeczność.

To nie jest pierwsza i na pewno nieostatnia książka pisarki, którą mam okazję przeczytać....