http://oddam-ci-ksiazke.blogspot.com

Ostatnio zauważyłam sporo opinii na temat tej książki, co pewnie jest kwestią zbliżającej się premiery. Bardzo cieszę się, że tylu czytelników postanawia o niej wspomnieć, bo jest to zdecydowanie pozycja, o której powinno dowiedzieć się jak najwięcej osób i mam nadzieję, że tak będzie. W większości tych opinii, autorzy jednogłośnie stwierdzają, że jest na co czekać. Po lekturze Ogrodu małych kroków nie pozostaje mi nic innego, jak dołączyć się do tego wszechobecnego zachwytu.

Główną bohaterką tej historii jest Lily, która doświadczyła jednej z najgorszych tragedii, jaka mogła się komukolwiek przydarzyć. Jej mąż zginął w wypadku samochodowym, co odwróciło cały świat do góry nogami nie tylko dla niej. Mimo że to właśnie Lily jest narratorką całej tej historii to książka nie skupia się wyłącznie na niej. Pojawia się tu sporo innych bohaterów, którzy mimo że traktowani jako drugoplanowi, są wyjątkowo dobrze wykreowani. Nie jest to niewiadomo jak wielka liczba osób, ale każdą z nich, na stosunkowo niewielu kartach tej powieści, mogłam poznać w wyśmienity sposób. Nie wiem jak pani Waxman się to udało, ale każda z jej postaci jest wyjątkowa, a przy tym nad wyraz dobrze wykreowana. Nawet niewielkie wspomnienie, jak chociażby o rodzicach Dana, pozwalało na klarowne odtworzenie sobie ich wizerunku w głowie. I nie chodzi mi tutaj o styl ubierania czy fryzurę, ale o charakter i usposobienie, które wręcz otwarcie biło od każdej z postaci. Ta trójwymiarowość bohaterów sprawiła, że nie miałam najmniejszego problemu z przywiązaniem się do nich i od samego początku w pełni zaangażowałam się w ich losy. Kolejną zaletą postaci wykreowanych przez Waxman jest fakt, że każdą z nich darzyłam ogromną sympatią, co rzadko się zdarza, ale po prostu nie potrafiłam znaleźć w tej książce osoby, dla której miałabym nie wygospodarować miejsca w moim sercu, chodź jedna z nich dostał tego miejsca najwięcej. Tym szczęściarzem jest oczywiście pies Frank, ale ciii, bo Clare nie może się o tym dowiedzieć.

Jeśli planujecie sięgnąć po Ogród małych kroków to nie nastawiajcie się na multum zwrotów akcji i wydarzeń pędzących na łeb i szyję. Nie jest to tego typu książka, co według mnie jest jej zaletą, a nie wadą. Wszystkie wydarzenia rozgrywają się powoli, swoim tempem, które pozwala odczuć autentyczność historii. Cała książka to bowiem niepełne dwa miesiące, podczas których możemy zaobserwować zmiany, jakie zachodzą w bohaterach. Gdy poznajemy Lily jest ona kobietą poświęconą w pełni swoim dzieciom, jednak w głębi duszy wciąż niepogodzoną ze stratą. Stara się trzymać jak tylko może ze względu na Clare i Annabell, ale jak to w życiu bywa nie zawsze jest to łatwe. Podczas tych dwóch krótkich miesięcy rozwija się niczym roślinki, które sadzi w ogródku i zupełnie inaczej zaczyna patrzyć na swoją sytuację. Możliwość obserwacji jej przemiany była czymś fantastycznym i napełniającym nadzieją, bo z każdym uśmiechem Lily i mnie było cieplej na sercu. Poza tym jest ona bohaterką pełną sarkazmu i humoru, co uwielbiam, więc nie było innej możliwości i pokochałam Lilian od samego początku.

Mimo że wątek romantyczny pojawia się w tej historii to nie gra on tu dużej roli. Książka pełna jest różnego rodzaju relacji nie tylko tych na płaszczyźnie kobieta-mężczyzna. Duży nacisk został położony na więzy rodzinne i pomoc w sytuacji, jaka dotknęła główną bohaterkę. Oprócz swojej lekko zwariowanej siostry, która jest również jej najlepszą przyjaciółką, Lily ma zaufaną grupkę znajomych z kursu ogrodnictwa. Ta niecodzienna paczka składająca się z emerytowanego bankowca, dwóch nauczycielek lesbijek, niezależnego surfera, kolejnej mamy z uroczym synkiem oraz przystojnego instruktora towarzyszy jej przez całą powieść i jest oparciem w trudnych chwilach. Może się powtórzę, ale ta ich przyjaźń była tak przekochana i urocza, że nie mogłam przestać się zachwycać.

Ogród małych kroków to książka z której sporo można dowiedzieć się o ogrodnictwie, ponieważ między rozdziałami pojawiają się wstawki właśnie związane z tą dziedziną. Ogrodnik-amator może przy pomocy tej powieści poznać preferencje kilku podstawowych warzyw, które nie zawsze są tak banalne, jak mogło się wydawać. Bardzo podobał mi się sposób, w jaki zostały przedstawione te wskazówki. Nie były one jak zdania typowo wyjęte z nudnych, obszernych podręczników, których nikt nie chce czytać, lecz jako krótkie frazy pełne humoru, dzięki któremu o wiele więcej zapamiętałam i teraz mogę zakładać własny ogródek.

Nowa powieść od wydawnictwa Otwartego to coś, co musicie poznać. Idealna na ciepłe, letnie wieczory. Uśmiejecie się przy niej do łez, a przy okazji poszerzycie swoją wiedzę związaną z ogrodnictwem. Kto wie, może w kimś z was obudzi się nowa pasja i znajdziecie coś, co będzie was uszczęśliwiać.

http://oddam-ci-ksiazke.blogspot.com

Ostatnio zauważyłam sporo opinii na temat tej książki, co pewnie jest kwestią zbliżającej się premiery. Bardzo cieszę się, że tylu czytelników postanawia o niej wspomnieć, bo jest to zdecydowanie pozycja, o której powinno dowiedzieć się jak najwięcej osób i mam nadzieję, że tak będzie. W większości tych opinii, autorzy jednogłośnie...