Możliwe spojlery (duh.)
Kupiłam sobie tę książkę na jakiejś wyprzedaży w dronce, bo tanio, ludzie cierpią, brzmi sympatycznie, lubię takie klimaty. Nie spodziewałam się rewelacji, więc nie miałam też zbyt wygórowanych oczekiwań, ale i tak się zawiodłam.
Moje podsumowanie tej książki można określić jednym słowem - meh. Całość była obiecująca i ludzie cierpieli, ale zakończenie zepsuło wszystko. W sensie póki było jeszcze psychopatycznie i dziwnie, to wszystkie grzeszki tej książki trochę niknęły, ale niestety, nie dało się ich zignorować.
Generalnie ja jestem fanką tego, jak ludzie w książkach i na filmach cierpią, bo katharsis i w ogóle mnie to odpręża, że jednak nie mam aż tak ciężko w życiu. Więc póki książka na tym się skupiała, to starałam się nie zwracać uwagi na to, że ta książka praktycznie zrzyna z Kolekcjonera, tylko zmienia częściowo perspektywę na ofiarę. Później jednak w powieści dochodzą jednak perspektywy innych osób, w tym i oprawcy, i no cóż, zdarzayło się, że nie wyszło aż tak spójnie jak mogłoby być.
Poza tym to bardzo stereotypowa książka, zwłaszcza jeśli chodzi o psychopatów. Ja rozumiem, że taki jest obraz popkulturowy, ale można by się wykazać jakąś inicjatywą twórczą, bo ten psychopata jest bardzo smutnym psychopatą, pewnie głównie dlatego, że jest stereotypowy. Pojawiają się tu: a) zła relacja z matką, b) nazywanie swoich ofiar cudownie, c) konieczność utrzymywania pedantycznego porządku, d) nazywanie Clovera vel Collina świrem w ramach buntu przeciwko temu, co zrobił, e) piwnica urządzona jak domek dla lalek, f) koleżanki-porwane, które zachowują się jak po praniu mózgu, g) identyczne ubranka, jak z horroru. Polecam jakieś zajęcia z oryginalności.
Generalnie nie dziwi mnie ten super poziom książki, bo była ona tworzona najpierw na wattpadzie, ma polecenie Bravo (chi chi), a na dodatek ten tytuł, który obiecywał naprawdę... No niezapomniane przeżycie. Chyba tylko "Byłam służącą w arabskich pałacach" ofiarowało lepsze doznania estetyczne... Jednak nie bawiłam się na niej jakoś tragicznie, dość miło wspominam mordy, jak przymruży się oczy, to nie boli aż tak bardzo po oczach brakiem polotu.
Generalnie jak ktoś chce książkę do przeczytania na raz, z takim lekkim dreszczykiem psychopatyzmu, to polecam. Trzeba karmić swoją mroczną stronę, prawda?

Możliwe spojlery (duh.)
Kupiłam sobie tę książkę na jakiejś wyprzedaży w dronce, bo tanio, ludzie cierpią, brzmi sympatycznie, lubię takie klimaty. Nie spodziewałam się rewelacji, więc nie miałam też zbyt wygórowanych oczekiwań, ale i tak się zawiodłam.
Moje podsumowanie tej książki można określić jednym słowem - meh. Całość była obiecująca i ludzie cierpieli, ale...