Długo zwlekałam z kupnem piątego tomu Exitusa. Przez pewien czas zniechęcały mnie negatywne opinie czytelników odnośnie zakończenia. Przygodę z KattLett rozpoczęłam będąc w gimnazjum, i robiąc niedawno porządek na swojej półce zauważyłam, że brakuje mi jednego tomu, więc czym prędzej włączyłam laptopa i zamówiłam go, przypominając sobie wcześniejsze części, które czytałam z zapałem. Oceniając cały przebieg Exitusa, uważam, że trzy pierwsze tomy faktycznie były najlepsze, zaś czwarty najgorszy, a co do piątego to muszę przyznać, że nie zawiodłam się. Może niektórzy osądzą, że jest coś ze mną nie tak, ale nie wyobrażam sobie zakończyć tego w inny sposób. Jak Eva potrafiła mnie denerwować, tak w ostatnim tomie przeszła samą siebie, ale poniekąd jej zachowanie powoduje, że czytając Exitusa człowiekiem targają różne emocje. Cieszę się również, że autorka zamierza wydać sequel'a, ponieważ sytuacja z Raffą sprawiła, że poczułam lekki niedosyt. Nie byłam również fanką Matthiasa, aczkolwiek zrobiło mi się go szkoda, kiedy Eva potraktowała go w taki, a nie w inny sposób. Smutno mi, że moja przygoda z nieśmiertelnymi dobiegła końca. Co jak co, ale ciężko się nie zbratać z Oliverem, Ourellem, Gabriellem, Michaele, Raffą i Davidem, a raczej z jego trzema osobowościami. Dla nich warto sięgnąć po te serię. Kto wie, może i w najbliższym czasie skuszę się na inne opowiadania Katt :).

Długo zwlekałam z kupnem piątego tomu Exitusa. Przez pewien czas zniechęcały mnie negatywne opinie czytelników odnośnie zakończenia. Przygodę z KattLett rozpoczęłam będąc w gimnazjum, i robiąc niedawno porządek na swojej półce zauważyłam, że brakuje mi jednego tomu, więc czym prędzej włączyłam laptopa i zamówiłam go, przypominając sobie wcześniejsze części, które czytałam z...