Klimat tej powieści jest jak charaktery jej bohaterów – chwilami chłodny, wyciszony, chwilami ognisty, kipiący emocjami. Miłość i zazdrość pokazane są w wielu odsłonach. Przeplatają się
i w pewien sposób dopełniają. Dominują dobroć, życzliwość, spokój i mądrość, pozwalające budować zaufanie i poczucie bezpieczeństwa, nawet tak przepełnionej żalem osobie jak Holly. Akcja toczy się w Wielkiej Brytanii i na Zakyntos. Czytelnik towarzysząc głównej bohaterce, po cichu może zazdrościć jej niespodziewanego spadku, odkrywać kolejne tajemnice związane z jej rodziną. Dzięki wspaniałym opisom może budować swój apetyt na podróż na tą jedną
z najpiękniejszych greckich wysp, albo marzyć o zamieszkaniu tam. Jednak to, co najbardziej intryguje w tej powieści, to poszukiwanie własnej tożsamości, budowanie więzi i poczucia przynależności, opartych na wybaczeniu... I tak piękne zakończenie zobrazowane słowami:
„Przez długi czas siedzieli i patrzyli na fale – rybak i jego córka – ciesząc się, że są razem
w miejscu, które kochają”. „Droga Sandro i Jenny (…) Chciałam napisać do was list, żeby wam podziękować. Podziękować za to miejsce i za to, że się w nim zakochałyście, i za to, że mnie tu sprowadziłyście po tylu latach”. „Jesteśmy teraz wszystkie razem, tu, na tej wyspie. Tu, gdzie nasze miejsce”.
A zatem spokojna radość, którą zapowiadała okładka.

Klimat tej powieści jest jak charaktery jej bohaterów – chwilami chłodny, wyciszony, chwilami ognisty, kipiący emocjami. Miłość i zazdrość pokazane są w wielu odsłonach. Przeplatają się
i w pewien sposób dopełniają. Dominują dobroć, życzliwość, spokój i mądrość, pozwalające budować zaufanie i poczucie bezpieczeństwa, nawet tak przepełnionej żalem osobie jak Holly. Akcja...