Lekka, przyjemna, odkrywcza, pozytywna - własnie taka powinna być książka, która ma obudzić w nas ciekawość i zachęcić do poznania przyrody. Johnson robi to wspaniale. Opowiada o florze i faunie w sposób prosty, wręcz anegdotyczny, przemycając od czasu do czasu wiedzę praktyczną i naukową. Poświęca swoją książkę organizmom prostym, które umykają naszej uwadze, ponieważ wydają się nudne. Udowadnia, że każde z nich jest nie tylko interesujące ale także niezbędne dla funkcjonowania ekosystemów i to, co wydaje nam się bezużyteczne (lub wręcz szkodliwe) ma swoje zadania w przyrodzie. To książka, dla tych którzy chcą się odprężyć i miło spędzić czas, a nie poszerzyć bazę wiedzy naukowej

Lekka, przyjemna, odkrywcza, pozytywna - własnie taka powinna być książka, która ma obudzić w nas ciekawość i zachęcić do poznania przyrody. Johnson robi to wspaniale. Opowiada o florze i faunie w sposób prosty, wręcz anegdotyczny, przemycając od czasu do czasu wiedzę praktyczną i naukową. Poświęca swoją książkę organizmom prostym, które umykają naszej uwadze, ponieważ...

Książka nie tylko dla biologów, a właściwie nie dla biologów. Dobrze się ją czyta. Napisana przystępnym językiem, pokazująca proste, ale niezwykłe elementy przyrody, które można dostrzec w miejskiej dżungli. Ciekawostki o roślinach i zwierzętach, które mija się na co dzień.

Książka nie tylko dla biologów, a właściwie nie dla biologów. Dobrze się ją czyta. Napisana przystępnym językiem, pokazująca proste, ale niezwykłe elementy przyrody, które można dostrzec w miejskiej dżungli. Ciekawostki o roślinach i zwierzętach, które mija się na co dzień.

Kolejna książka przyrodnicza, którą trudno zaliczyć do popularnonaukowych. Szczęśliwie autor spacery ze swoją małą córką traktuje jako inspirację do podglądania przyrody, tej bardzo bliskiej, często zupełnie miejskiej, a nie główny temat. I to wielki plus książki. Gdybym miał porównać (choć porównanie oczywiście nie najlepsze) to postawiłbym książkę obok wydawnictw Wajraka. Lekkie i ciepłe gawędy o przyrodzie, dobrze opowiedziane, przemycające całkiem sporo ciekawostek. Choć to książka dla laików, całkiem dobrze mi się ją czytało. Taki lekki przerywnik pomiędzy poważniejszymi lekturami.

Nie omieszkam jednak przygadać pani tłumaczce i pani redaktorce tomu. Na drobne błędy gramatyczne czy stylistyczne przymykam już oczy, bo to może każdemu się trafić i stało się (niestety) regułą w książkach byle jak, byle szybciej wydawanych. W tym tomie nie brakuje takich kwiatków. Ale są błędy, które świadczą po prostu o ignorancji. Naprawdę Kropotkin nie miał na imię Peter! Jego imię brzmiało zdecydowanie bardziej słowiańsko. Po prostu Piotr. Kiedy widzę takie kwiatki (a właściwie chwasty),opadają mi ręce. Gdybym miał oceniać książkę pod tym względem, zasłużyła by na maksimum 3 gwiazdki.

Kolejna książka przyrodnicza, którą trudno zaliczyć do popularnonaukowych. Szczęśliwie autor spacery ze swoją małą córką traktuje jako inspirację do podglądania przyrody, tej bardzo bliskiej, często zupełnie miejskiej, a nie główny temat. I to wielki plus książki. Gdybym miał porównać (choć porównanie oczywiście nie najlepsze) to postawiłbym książkę obok wydawnictw Wajraka....

Książka o gatunkach, którymi nikt specjalnie się nie zajmuje, przejmuje. Pasjonująco opisane trawki, mrówki żyjące pomiędzy płytami chodnikowymi. Drzewa, ptaki z miejskich skwerków, domowe ogródki, nawet te balkonowe. Rozejrzyjmy się - nawet w miejskiej dżungli można znaleźć "dziką" przyrodę.

Książka o gatunkach, którymi nikt specjalnie się nie zajmuje, przejmuje. Pasjonująco opisane trawki, mrówki żyjące pomiędzy płytami chodnikowymi. Drzewa, ptaki z miejskich skwerków, domowe ogródki, nawet te balkonowe. Rozejrzyjmy się - nawet w miejskiej dżungli można znaleźć "dziką" przyrodę.

Wbrew temu co sugeruje tytuł, nie uważam, by można nazwać tą pozycję popularno-naukową. Jest to bardziej reportaż z próby zaszczepieniu w córce autora miłości i zachwytu wobec przyrody.
Widać, że autor włożył dużo wysiłku, żeby zebrać rzetelne informacje o gatunkach, o których pisał, aczkolwiek z ogólnymi konkluzjami, które prezentował (np. że gatunki inwazyjne zwiększają bioróżnorodność, albo że trujących roślin nie ma) można by polemizować.
Mogłabym polecić tą książkę komuś, komu brakuje kontaktu z przyrodą w codziennym życiu i chciałby złapać punkt wyjściowy do odkrywania natury w mieście.
Pasjonatom nie polecam, bo raczej się rozczarujecie.

Wbrew temu co sugeruje tytuł, nie uważam, by można nazwać tą pozycję popularno-naukową. Jest to bardziej reportaż z próby zaszczepieniu w córce autora miłości i zachwytu wobec przyrody.
Widać, że autor włożył dużo wysiłku, żeby zebrać rzetelne informacje o gatunkach, o których pisał, aczkolwiek z ogólnymi konkluzjami, które prezentował (np. że gatunki inwazyjne zwiększają...

Ciekawa książka, pokazująca dużą bioróżnorodność życia w mieście oraz wszędobylskość i zdolności przystosowawcze różnych gatunków roślin i zwierząt.

Ciekawa książka, pokazująca dużą bioróżnorodność życia w mieście oraz wszędobylskość i zdolności przystosowawcze różnych gatunków roślin i zwierząt.

Dzięki tej książce inaczej zaczęłam patrzeć na świat. Teraz gdy widzę gołębia staram się przypatrzeć kolorowi oczu, by odróżnić młode osobniki. Mimo, że wcześniej nie miałam nic przeciwko wronom, teraz przyglądam im się ze zdwojoną ciekawością. Gdy nadejdzie wiosna planuję zrobić eksperyment z mrówkami, by zidentyfikować ich gatunek. Po przeczytaniu tej książki dowiedziałam się, że nie muszę lecieć do Australii czy na Filipiny żeby coś odkryć. Wystarczy, że wyjdę na podwórko, zachowam cierpliwość i wezmę potrzebne rzeczy do eksperymentu np. orzechy włoskie i laskowe.

Dzięki tej książce inaczej zaczęłam patrzeć na świat. Teraz gdy widzę gołębia staram się przypatrzeć kolorowi oczu, by odróżnić młode osobniki. Mimo, że wcześniej nie miałam nic przeciwko wronom, teraz przyglądam im się ze zdwojoną ciekawością. Gdy nadejdzie wiosna planuję zrobić eksperyment z mrówkami, by zidentyfikować ich gatunek. Po przeczytaniu tej książki...

Słabe, mogłoby być lepsze, bo temat ciekawy i czuć, że autor ma pasję. Wstęp zniechęca. Tłumaczenie 1 do 1, jak zazwyczaj, nad polskimi zdaniami złożonymi tłumacz (lub redaktor) mógłby popracować.

Słabe, mogłoby być lepsze, bo temat ciekawy i czuć, że autor ma pasję. Wstęp zniechęca. Tłumaczenie 1 do 1, jak zazwyczaj, nad polskimi zdaniami złożonymi tłumacz (lub redaktor) mógłby popracować.

Momentami całkiem ciekawa.

Momentami całkiem ciekawa.

Książka nie porywa -liczyłam na bardziej wyszukane doniesienia, choć nie mogę powiedzieć, że wszystko wiedziałam ;) Parę ciekawostek było, ale tak niewiele jak dla mnie...

Książka nie porywa -liczyłam na bardziej wyszukane doniesienia, choć nie mogę powiedzieć, że wszystko wiedziałam ;) Parę ciekawostek było, ale tak niewiele jak dla mnie...