"Kości mojej siostry" to powieść, która zaskoczyła mnie. Dałam się zwieść. Czytałam o dziennikarce wojennej i jej traumie. Współczułam dramatycznego dzieciństwa i trudnych relacji z siostrą. Wszystko wydawało się przytłaczające. Byłam przekonana, że bohaterka jest już psychicznie i fizycznie załamana. Jedyną osobą, która dawała nadzieję na poprawę losu sióstr był szwagier. Pełen empatii i wyrozumiałości. Aż robiło się podejrzanie. Intuicja nie zawiodła. Głosy z oddali zwiastujące grozę i okrucieństwo. Nagły zwrot akcji i zmiana ról. Nieoczekiwany powrót dziennikarki jako wybawicielki. Pomyślałam sobie czy to dobry pomysł autorki. Czy może warto było pozostać przy losach rodziny i zakończyć o kilkanaście kartek wcześniej. A tak zaskoczenie. W jednej książce druga. Dla mnie trochę za dużo zamieszania. Opisy dramatów w kraju objętym wojną, alkoholizm i przemoc w rodzinie, śmierć brata, zawiedziona miłość, a na dokładkę psychopata i jego ofiary. Taki literacki miks, który zainteresował mnie jako czytelniczkę.

"Kości mojej siostry" to powieść, która zaskoczyła mnie. Dałam się zwieść. Czytałam o dziennikarce wojennej i jej traumie. Współczułam dramatycznego dzieciństwa i trudnych relacji z siostrą. Wszystko wydawało się przytłaczające. Byłam przekonana, że bohaterka jest już psychicznie i fizycznie załamana. Jedyną osobą, która dawała nadzieję na poprawę losu sióstr był szwagier....