Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/

POWRÓT DO DOMU
Niektórym powrót do domu kojarzy się z zapachem rodzinnych obiadów i ciepłymi wspomnieniami, zaś inni wracają tylko z konieczności, krzywiąc się na myśl o wszystkich złych chwilach. Kate Rafter nie miała łatwego dzieciństwa i pobyt w rodzinnym domu budzi w niej wszystkie głęboko zakopane w głowie przykrości, jakich była świadkiem. W dodatku jedyna osoba, jaka była jej naprawdę bliska - jej mama, teraz nie żyje, a w Herne Bay pozostała jedynie siostra alkoholiczka, z którą nigdy nie miała dobrych relacji. Czy powrót to dobry pomysł?

KATE WIDZIAŁA ZBYT WIELE
Kate doświadczyła przemocy już jako małe dziecko, jednak jej dorosłe życie także było nią przepełnione. Jako korespondentka wojenna widziała sceny, których nie życzy się nawet największym wrogom. Bombardowania, strzały, epicentrum wojny. Zawsze pozostawała bezstronna, bo tego wymagał jej zawód. Jednak pewne wydarzenia sprawiają, że wyprawa do Aleppo okazuje się niezwykle osobista i pozostawia ogromny ślad na jej psychice. Sprawy nie ułatwia śmierć matki i konieczność powrotu do rodzinnego miasteczka. Tam jej psychika zostanie wystawiona na kolejną próbę. Które krzyki są prawdziwe? Jaka tragedia wydarzyła się w domu po sąsiedztwie? Dlaczego nikt jej nie wierzy?

SALLY NIE CHCIAŁA WIDZIEĆ
Sally, młodsza siostra Kate, zawsze czuła się tą gorszą w oczach ich matki. Wydawała się trzymać stronę ojca alkoholika, później została młodą matką i sama zatonęła w alkoholu. Chociaż u jej boku trwał opiekuńczy mąż Paul, kobieta nie potrafiła opanować swoich demonów, co skutkowało ucieczką jedynej córki. Sally widziała w swoim życiu wiele, jednak tak naprawdę nie chciała widzieć niczego. Nie chciała dopuścić do swojej głowy problemów, z jakimi powinna się zmierzyć. Czy w obliczu śmierci matki pojedna się z Kate? Czy uda jej się odnowić kontakt z córką i naprawić małżeństwo? A może prawda, jaka stoi za tym wszystkim jest jeszcze trudniejsza, niż mogłoby się wydawać?

STRUKTURA
Autorka podzieliła powieść na trzy części, w ramach których mamy rozdziały prowadzone z perspektywy obu sióstr, dzięki czemu mamy okazję poznać punkt widzenia każdej z nich. Pierwsza część urozmaicona jest również retrospekcjami, które pozwalają nam lepiej zapoznać się z sytuacją Kate. Narracja jest pierwszoosobowa, co okazuje się trafnym wyborem, gdyż poznawanie biegu zdarzeń wraz z bohaterkami wywiera zdecydowanie mocniejsze wrażenie na czytelniku, niż gdyby oznajmił nam to wszechwiedzący narrator, pozwalający się wszystkiego domyślić jeszcze przed faktycznym rozwiązaniem akcji.

NIEPOKOJĄCA, TRUDNA, PRZERAŻAJĄCA
Nie będę ukrywała - Kości mojej siostry, to książka, którą trzeba sobie dawkować, gdyż nie należy do najłatwiejszych w odbiorze. Tematyka jest dosyć ciężka, bo autorka ukazuje brutalne oblicze wojny i jej ofiar, ale nie tylko. Nasza bohaterka nawet będąc już z dala od Syrii, nadal ma przed oczami okrucieństwo, głód i strach, jakim była otoczona w Aleppo. Ponadto, autorka przedstawia także tragedie, które dzieją się za zamkniętymi drzwiami, co jeszcze bardziej przeraża, gdyż rodzin, w których obecna jest przemoc i alkoholizm niestety jest wokół nas bardzo dużo. Cała historia jest utrzymana w bardzo niepokojącym klimacie, co w moim przypadku podsycało ciekawość dalszych wydarzeń. A jak będzie to w Twoim przypadku?

NIE SPODZIEWASZ SIĘ TAKIEGO ZAKOŃCZENIA
Tu muszę się przyznać, że zbyt szybko chciałam ocenić tę książkę. Po przeczytaniu pierwszych informacji, a także pierwszych rozdziałów, byłam przekonana, że to historia jedynie o zwalczaniu demonów i PTSD, czyli zespołu stresu pourazowego i byłam z tego powodu zadowolona, bo chociaż gdzieś już mignęły mi takie wątki w literaturze, to jednak chciałam się w to bardziej zagłębić. I faktycznie, ten wątek jest przedstawiony naprawdę ciekawie i realnie, za co autorce należy się wielki plus. Jednak jak się okazało, ta książka jest czymś więcej i zaskakuje pewnym zwrotem akcji, który przypomina czytelnikowi o pozostałych wątkach, które są równie ważne. I jak zdarza mi się pisać, że umiałam przewidzieć nawet mało popularne rozwiązania akcji, tak tutaj byłam totalnie zaszokowana, jak całe moje postrzeganie historii się zmieniło, gdy zyskałam pełen obraz sytuacji. Trzeba przyznać, że dopisek "thriller psychologiczny" na okładce nie kłamie - to pełnokrwisty przedstawiciel gatunku, zawierający podróż wgłąb ludzkiej psychiki i jej najczarniejszych zakamarków. Nasze bohaterki znajdą się na krawędzi jawy i wyobrażeń, a także będą musiały stoczyć wiele walk, głównie tych z samym sobą, ale nie tylko. A całość dopełni zwrot akcji, dodający jeszcze więcej emocji do całego procesu poznawania historii Kate i Sally.

PODSUMOWUJĄC
Kości mojej siostry to thriller psychologiczny, który owiany tajemniczym klimatem, początkowo trochę usypia naszą czujność podsuwając pewne podpowiedzi, by następnie ogromnie zaskoczyć. To historia mocna i brutalna, jednak niezwykle warta poznania. Zajrzymy do ludzkiej psychiki oraz za drzwi domu nieszczęśliwej rodziny, a także na front wojenny. Autorka pokaże nam przerażające obrazy, które wstrząsają oraz nie pozwalają o sobie zapomnieć. Nie jest to lektura lekka, jednak mimo wszystko warta poznania. Nie żałuję zapoznania się z debiutem Pani Ellwood i polecam go wszystkim tym, którzy cenią sobie powieści poruszające trudne i często przerażające tematy ludzkich tragedii. Za to odradzam osobom młodszym czy też wrażliwym, bo książka może się okazać zbyt mocna.

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/

POWRÓT DO DOMU
Niektórym powrót do domu kojarzy się z zapachem rodzinnych obiadów i ciepłymi wspomnieniami, zaś inni wracają tylko z konieczności, krzywiąc się na myśl o wszystkich złych chwilach. Kate Rafter nie miała łatwego dzieciństwa i pobyt w rodzinnym domu budzi w niej wszystkie głęboko zakopane w głowie...