Właściwie nie wiem, co mam napisać. Przychodzi mi do głowy, że powieść ta była nierówna jeśli chodzi o ładunek emocjonalny oraz przeładowana filozofowaniem. A ja lubię konkrety. Czytając pierwszą część, myślałam sobie, w życiu tak nie ma. Małżeństwo się sypie, żona się włóczy z jakimś nieznajomym, zaprasza go domu, nie przejmując się, że mąż może ją nakryć. Potem okazuje się, że to był sen.
W drugiej części Natalia postanawia powalczyć o małżeństwo. Stara się też nawiązać dobre relacje z córką.
Niestety nie moja bajka, choć lubię powieści obyczajowe i to właśnie traktujące o miłości, problemach małżeńskich oraz wychowawczych z dziećmi. Nie wciągnęła mnie.

Właściwie nie wiem, co mam napisać. Przychodzi mi do głowy, że powieść ta była nierówna jeśli chodzi o ładunek emocjonalny oraz przeładowana filozofowaniem. A ja lubię konkrety. Czytając pierwszą część, myślałam sobie, w życiu tak nie ma. Małżeństwo się sypie, żona się włóczy z jakimś nieznajomym, zaprasza go domu, nie przejmując się, że mąż może ją nakryć. Potem okazuje...

Dosyć niebanalna książka, choć muszę przyznać, że jej początek - o Nieznajomym - trochę jednak mocno nagięty jest.
Chyba z jakieś 1/3 historii okazało się snem?!..

Potem było już może "normalniej", ale nie znaczy, że nudniej.
Wręcz przeciwnie, bardzo mnie ta książka wciągnęła, swoją normalnością właśnie.

Podziwiam Natalię, za to, co zrobiła. Ja bym tak nie mogła. Wiem, że nie miałabym sił pomóc tej kobiecie.

Dosyć niebanalna książka, choć muszę przyznać, że jej początek - o Nieznajomym - trochę jednak mocno nagięty jest.
Chyba z jakieś 1/3 historii okazało się snem?!..

Potem było już może "normalniej", ale nie znaczy, że nudniej.
Wręcz przeciwnie, bardzo mnie ta książka wciągnęła, swoją normalnością właśnie.

Podziwiam Natalię, za to, co zrobiła. Ja bym tak nie mogła....

Nie można powiedzieć, że to kiepska książka...to trudna książka, w której każdy odnajdzie skrawek siebie...
Czy każdy z nas potrafi wybaczyć....

Nie można powiedzieć, że to kiepska książka...to trudna książka, w której każdy odnajdzie skrawek siebie...
Czy każdy z nas potrafi wybaczyć....

Nie spodziewałam się tego po jednej z moich ulubionych autorek, ale rozczarowałam się tą powieścią. Historia nietuzinkowa, to fakt, ale ta cała filozoficzna otoczka, dialogi i przemyślenia bohaterek były tak nierealne, że jedyne, co mogę napisać o tej książce, to że jest nieco naciągana i nudnawa.

Nie spodziewałam się tego po jednej z moich ulubionych autorek, ale rozczarowałam się tą powieścią. Historia nietuzinkowa, to fakt, ale ta cała filozoficzna otoczka, dialogi i przemyślenia bohaterek były tak nierealne, że jedyne, co mogę napisać o tej książce, to że jest nieco naciągana i nudnawa.

Nie mogę uwierzyć, że Pani Gabriela Gargaś (jedna z moich ulubionych autorek) mogła napisać coś tak kiepskiego. Książka jest nudna, chaotyczna i przegadana. Bohaterowie nijacy i denerwujący. Fabuła została stworzona głównie przez zestawienie różnych przypadkowych sytuacji, które choć dają jakiś tam w miarę spójny obraz, to jednak potrafią być tak dołujące i tak mało realne, że aż się czytać człowiekowi odechciewa. W treści pełno jest też miłosnych przemyśleń i rozważań nad swoim albo cudzym życiem (zbyt długich i zbyt marudnych). Dialogi również nie umilają czytania, gdyż w zdecydowanej większości są irytująco sztuczne i filozoficzne. No i to by było na tyle. Nie ma w tej książce niczego, co by choć w minimalnym stopniu wzbudzało zainteresowanie. Dlatego też, po prawie dwóch tygodniach „walki” z nią, kapituluję. Zdołałam dobrnąć jedynie do połowy, i powiem Wam, że nie da się tego czytać. Do tego stopnia mnie wymęczyła i zniechęciła, że gdybym nie znała innych, po stokroć lepszych dzieł autorki to najprawdopodobniej na tym zakończyłabym poznawanie jej twórczości. Ale ponieważ wiem, że potrafi ona zaciekawić czytelnika, to z pewnością sięgnę po inne tytuły. A „Trudnej miłości” nie polecam, zwłaszcza osobom, które nie miały jeszcze okazji zaznajomić się z powieściami Pani Gabrysi.

Nie mogę uwierzyć, że Pani Gabriela Gargaś (jedna z moich ulubionych autorek) mogła napisać coś tak kiepskiego. Książka jest nudna, chaotyczna i przegadana. Bohaterowie nijacy i denerwujący. Fabuła została stworzona głównie przez zestawienie różnych przypadkowych sytuacji, które choć dają jakiś tam w miarę spójny obraz, to jednak potrafią być tak dołujące i tak mało realne,...

A mnie porwała ta historia.
Czytałam z zaciekawieniem.
Nienaciągana, przyziemna opowieść o miłości :)
Polecam.

A mnie porwała ta historia.
Czytałam z zaciekawieniem.
Nienaciągana, przyziemna opowieść o miłości :)
Polecam.

Książka bardzo mnie zmęczyła. Historia, którą podjęła autorka, ukazana została z perspektywy głównej bohaterki, zwyczajnej kobiety w średnim wieku. Niestety z powodu licznych opisów refleksji i przemyśleń , książka momentami staje się nudnawa.

Książka bardzo mnie zmęczyła. Historia, którą podjęła autorka, ukazana została z perspektywy głównej bohaterki, zwyczajnej kobiety w średnim wieku. Niestety z powodu licznych opisów refleksji i przemyśleń , książka momentami staje się nudnawa.

Nie lubię polskich romansów. Książka mnie zaintrygowała opisem. Niestety od połowy stała się inną powieścią, nieco feministyczną, wydealizowaną. Końcówka bardzo mnie zaskoczyła, ale jednocześnie zniechęciła ponownie do polskiej literatury, gdzie często przekaz ma być tak niejednoznaczny, że traci sens.

Nie lubię polskich romansów. Książka mnie zaintrygowała opisem. Niestety od połowy stała się inną powieścią, nieco feministyczną, wydealizowaną. Końcówka bardzo mnie zaskoczyła, ale jednocześnie zniechęciła ponownie do polskiej literatury, gdzie często przekaz ma być tak niejednoznaczny, że traci sens.

Wszystko w życiu jest w jakimś celu - taki jest przekaz tej książki. Czasami nam się wydaje że krzyż, który niesiemy jest stanowczo za ciężki wtedy dobrze jest zobaczyć krzyż drugiego człowieka. Polecam

Wszystko w życiu jest w jakimś celu - taki jest przekaz tej książki. Czasami nam się wydaje że krzyż, który niesiemy jest stanowczo za ciężki wtedy dobrze jest zobaczyć krzyż drugiego człowieka. Polecam

Na początku nie za bardzo mnie interesowała, czytało się bardzo ciężko. Gdzieś w połowie książki dopiero mnie wciągnęło.
Książka jest m.in o tym, że musimy doceniać to co mamy i się z tego cieszyć i że czasami spotyka nas ból z którym musimy sobie poradzić.

Na początku nie za bardzo mnie interesowała, czytało się bardzo ciężko. Gdzieś w połowie książki dopiero mnie wciągnęło.
Książka jest m.in o tym, że musimy doceniać to co mamy i się z tego cieszyć i że czasami spotyka nas ból z którym musimy sobie poradzić.