Opowieść podręcznej
- Kategoria:
- literatura piękna
- Cykl:
- Opowieść podręcznej (tom 1)
- Tytuł oryginału:
- The Handmaid's Tale
- Wydawnictwo:
- Wielka Litera
- Data wydania:
- 2017-04-28
- Data 1. wyd. pol.:
- 2017-04-28
- Liczba stron:
- 368
- Czas czytania
- 6 godz. 8 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788380321717
- Tłumacz:
- Zofia Uhrynowska-Hanasz
- Tagi:
- Zofia Uhrynowska-Hanasz antyutopia fanatyzm religijny kobieta literatura kanadyjska manipulacja niewolnictwo przemoc reżim strach terror
- Inne
Wstrząsająca antyutopia o piekle kobiet. Świat jak z najgorszego koszmaru, gdzie reżim i ortodoksja są jedynym prawem.
Freda jest Podręczną w Republice Gilead. Może opuszczać dom swojego Komendanta i jego Żony tylko raz dziennie, aby pójść na targ, gdzie wszystkie napisy zostały zastąpione przez obrazki, bo Podręcznym już nie wolno czytać. Co miesiąc musi pokornie leżeć i modlić się, aby jej zarządca ją zapłodnił, bo w czasach malejącego przyrostu naturalnego tylko ciężarne Podręczne mają jakąś wartość.
Ale Freda pamięta jeszcze, choć wydaje się to nierealne, że kiedyś miała kochającego męża, wychowywali córeczkę, miała pracę, własne pieniądze i mogła mówić. Ale tego świata już nie ma…
Na podstawie powieści powstał znakomity serial pod tym samym tytułem.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Nasz stary, wspaniały świat
Spore zamieszanie, które spowodowała tegoroczna premiera serialu opartego na „Opowieści podręcznej” może czytelników niezainteresowanych prozą Margaret Atwood czy literaturą północnoamerykańską w ogóle wprowadzać w błąd. Wydaje się, że skoro pojawiła się tak aktualna adaptacja powieści, to sama książka też nie może być szczególnie stara. Tymczasem od jej wydania minęło sporo czasu – na dowód tej tezy przytoczę fakt, że „Opowieść podręcznej” jest laureatką pierwszej Nagrody im. Arthura C. Clarke'a, która na przestrzeni lat stała się jednym z najważniejszych światowych wyróżnień dla prozy fantastycznej, a przyznawana była tak klasycznym tekstom jak choćby „Dworzec Perdido” Chiny Miéville'a czy „Głupcy” Pat Cadigan, nominowane do niej były natomiast „Hyperion” Dana Simmonsa, „Diamentowy wiek” Neala Stephensona czy „Samotnie” Johna Crowleya. Niestety, choć minęły ponad trzy dekady, „Opowieść podręcznej” z całą pewnością nie jest fantastyką, a myszką nie trąci ani trochę.
Zaraz, zaraz, przecież to, że powieść pozostaje aktualna powinno być najlepszą zachętą do lektury, prawda? Oczywiście; problem w tym, iż temat książki w drugim dziesięcioleciu XXI wieku powinien być już historią – niestety, przemoc wobec kobiet i łamanie ich praw pozostaje codziennością, a zeszłoroczny Czarny Protest jasno świadczy o kolejnym kryzysie. Margaret Atwood w znacznej większości swoich tekstów przejawia wyjątkowo mocne zaangażowanie społeczne, szczególną uwagę poświęcając ekologii i feminizmowi, ale wizji świata tak zepsutego, tak zdegenerowanego i tak mrocznego dla kobiet jak w „Opowieści podręcznej” nie pokazała nigdzie indziej.
Co w powieści najśmieszniejsze – o ile, oczywiście, ktoś zdoła wycisnąć z siebie uśmiech przez łzy – do tragedii doprowadzili ci, którzy najgłośniej krzyczeli o konieczności ochrony poszkodowanych. Nasilające się problemy społeczne wraz z kryzysem ekologicznym sprawiły, iż władzę w USA przejęli ekstremiści. Z ustami pełnymi populistycznych haseł ochoczo rzucili się do normowania codzienności, a w efekcie ich radosnej twórczości powstał opresyjny system, w którym każda kobieta musi pełnić ściśle przypisaną jej rolę. Nieliczne, najszczęśliwsze, zostają Żonami, inne – służbą domową. Niektóre jednak nie mają nawet tyle szczęścia. Stają się podręcznymi, seksualnymi niewolnicami, których jedynym zadaniem jest rodzenie zdrowych dzieci.
Brzmi to strasznie, ale szczególną cechą „Opowieści podręcznej” jest jej spokojny, wyważony ton: Atwood bardzo rzadko sięga po brutalne sceny, nawet na chwilę nie staje się wulgarna. Obraz przemocy z jej powieści porusza szczególnie, bo przypomina o tym, że nie zawsze łączy się ona z krwią czy nawet osobistym kontaktem napastnika i ofiary – może być także częścią systemu, którego choroba nie tylko paczy ludzkie podzespoły, ale krzywi ich moralną perspektywę na tyle, że nie widzą w swoim postępowaniu nic złego. Zło tymczasem okazuje się rozproszone, ale wszechobecne: niszczona dzień po dniu kobieta nie ma gdzie szukać pomocy, a swoją sytuację poprawić może – hipotetycznie – jedynie poprzez odrzucenie ostatnich ideałów, które pozwalają jej wierzyć w to, iż w ogóle jest człowiekiem.
„Opowieść podręcznej” to straszna historia, choć nie ma w niej za grosz horroru. Premiera serialu oraz reedycja powieści są wydarzeniami wyjątkowo ważnymi w kontekście problemów z prawami człowieka, z jakimi boryka się zarówno nasz kraj, jak i cała Europa. Mam nadzieję, że twórczość Margaret Atwood nie okaże się głosem wołającego na puszczy.
Bartosz Szczyżański
Oceny
Książka na półkach
- 16 249
- 10 678
- 2 865
- 502
- 428
- 411
- 242
- 235
- 168
- 168
Opinia
Po lekturze chciałoby się powiedzieć, to ludzie ludziom zgotowali ten los. Lecz aby zniewolić, zniszczyć a w końcu zabić kogoś, trzeba go odhumanizować, uczynić z niego przedmiot, żeby oprawca nie czuł dyskomfortu psychicznego i mógł łatwo wytłumaczyć sobie swoje postępki. Tak działo się przy okazji każdej rewolucji, wojny czy przewrotu, którego przywódcy tłumaczyli swoje postępowanie jakąś ideologią, która przeważnie była tyko przykrywką dla ich prawdziwych motywów.
W książce oprawcami są mężczyźni a ofiarami kobiety sprowadzone do roli przedmiotu, którym właściciele - mężczyźni mogą dowolnie dysponować, a wszystko to tłumaczone jest troską o ich dobro, chociaż oczywiście nikt nigdy nie spytał ich o zdanie na ten temat. Po prostu grupa mężczyzn uznała, że w celu ochrony kobiet należy je ubezwłasnowolnić i wprowadziła ten pomysł w życie. Jak się później okazało, nie chodziło wcale o kobiety, lecz o powiększenie władzy mężczyzn, oczywiście tylko tych wybranych. Chodziło też o kartę przetargową o towar, walutę, którą można by się posługiwać. I tak obiektem powszechnego pożądania stały się nie pieniądze a seks. Bo gdy wszystko jest dostępne na wyciągnięcie ręki, nie doceniamy tego, rzeczy zaczynają nas nudzić, powszednieć, tak jak w tym przypadku było z seksem, dlatego fanatycy dokonali przewrotu i zdecydowali, że należy seks poddać reglamentacji, aby zwiększyć swoje doznania seksualne, a także zapanować nad społeczeństwem. Seks tak jak wcześniej pieniądz stał się kartą przetargową i elementem nacisku, pozwalał manipulować ludźmi, kupować ich lojalność, korumpować, karać i nagradzać.
I tak jak zawsze, pod płaszczykiem górnolotnych haseł, reżim zniewolił społeczeństwo, podzielił je na wrogie sobie i zwalczające się kasty. Jednak człowiek zawsze dąży do wolności i niezależności, dlatego każdy reżim wcześnie czy później upada, bo znajdują się ludzie, których nie można kupić ani złamać.
Ciekawa książka zarówno pod względem stylistycznym jak i fabularnym, zmusza do refleksji oraz do działania. Jest ostrzeżeniem dla nas pozostających w letargu wywołanym dobrobytem i pokojem, bo pozostając w tym przyjemnym marazmie możemy nie zauważyć lub pozostać biernymi wobec pierwszych oznak zniewolenia, a potem może przyjść dzień, kiedy opór nie będzie już możliwy. To niestety smutna prawda, bo historia lubi się powtarzać.
Po lekturze chciałoby się powiedzieć, to ludzie ludziom zgotowali ten los. Lecz aby zniewolić, zniszczyć a w końcu zabić kogoś, trzeba go odhumanizować, uczynić z niego przedmiot, żeby oprawca nie czuł dyskomfortu psychicznego i mógł łatwo wytłumaczyć sobie swoje postępki. Tak działo się przy okazji każdej rewolucji, wojny czy przewrotu, którego przywódcy tłumaczyli swoje...
więcej Pokaż mimo to