Wyczekiwany z niecierpliwością kolejny kryminał z komisarzem Montalbano spełnia oczekiwania. Znajdujemy Camilleri w dobrej formie: pełna dynamiki i napięcia jest akcja poszukiwania Fazio, świetnie opisano wielkie przejęcie Montalbano zniknięciem kolegi. Są też smaczki obyczajowe, niestety z kulinariami słabo, ale i tak lektura jest wielką przyjemnością dla miłośników sycylijskiego komisarza.

To wielka przyjemność spotkać się znów z załogą sycylijskiego komisariatu, cholerykiem Montabalano, kobieciarzem Mimi Augello, półgłówkiem Catarellą, służbistą Fazio... Stop! W tym tomie nie ma inspektora Fazio, a jego zniknięcie stanowi fabułę kryminalną ksiąvżki. Montalbano bardzo przeżywa brak Fazio, to wszak jego prawa ręka, ale wszystko kończy się dobrze.

Oczywiście w centrum jest Salvo Montalbano, 57-letni, ale wciąż w świetnej formie. Samotnie rozwiązuje skomplikowaną zagadkę kryminalną i od pewnego momentu zaczyna się zachowywać jak prywatny detektyw, jak Philip Marlowe czy Lew Archer, jedyny uczciwy wśród cynicznych policjantów, wpływowych i okrutnych mafiosów i bezkarnych polityków. I ten samotny rycerz wygrywa, jak w dobrym kryminale noir, no i bardzo dobrze.

Trochę różni się ta książka od ostatnich z serii z Montalbano, mamy tu mało smaczków obyczajowo-kulinarnych, za to dosyć dynamiczną akcję, trudno się oderwać od lektury. Niemniej parę smaczków się znajdzie. Oto Montalbano nie chce jechać z Livią do pewnej turystycznej miejscowości: obawia się, że trafi na ekipę kręcącą serial o... Montalbano, nasz komisarz nie lubi aktora, który go gra (Luca Zingaretti), bo ten jest łysy jak kolano. Serial rzeczywiście powstał, miałem przyjemność go oglądać, jest znakomity, i wielka szkoda, że u nas jest praktycznie nie do oglądnięcia czy zdobycia.

Bardzo się uśmiałem czytaąc o perypatiach komisarza w szpitalu, w którym się gubi i błąka, to prawie horror w stylu Kinga.

Jedna rzecz mi się nie podoba: wątek z Livią, sztampowy do bólu: ciągłe kłótnie, i oczywiście Montalbano po raz kolejny zapomina do niej zadzwonić, bo uczestniczy w pilnej akcji. Ile razy można?

Nie bez wzruszenia czytałem książkę pamiętając, że stareńki Camilleri jest już całkowicie niewidomy, a jedyne co go trzyma przy życiu to dyktowanie kolejnych książek z serii o komisarzu Montalbano.

Wyczekiwany z niecierpliwością kolejny kryminał z komisarzem Montalbano spełnia oczekiwania. Znajdujemy Camilleri w dobrej formie: pełna dynamiki i napięcia jest akcja poszukiwania Fazio, świetnie opisano wielkie przejęcie Montalbano zniknięciem kolegi. Są też smaczki obyczajowe, niestety z kulinariami słabo, ale i tak lektura jest wielką przyjemnością dla miłośników...