W sierpniu na naszym blogu pojawiła się recenzja pierwszej części z cyklu Siedem Sióstr. Dziś wracam do Was z recenzją Siostry Burzy drugiej w kolejności książki. Po przeczytaniu Siedmiu Sióstr (dla tych co nie mieli okazji zetknąć się z tą pozycją wyjaśniam, że pierwsza część nosi taki sam tytuł jak nazywa całego cyklu) z niecierpliwością czekałam na kolejną odsłonę sagi rodziny D’Aplièse.
Druga część opowiada o drugiej w kolejności siostrze imieniem Ally – Alkione - i zaczyna się w tym samym miejscu co poprzednia, czyli w momencie gdy nasza bohaterka dowiaduje się o śmierci Pa Salta. Dziewczyna jest zagubiona. Czuje, że nie jest w stanie do końca właściwie pożegnać ukochanego ojca, gdyż jest obecnie w najszczęśliwszym momencie swojego życia - przeżywa wielką miłość. I choć tak jak Maja (starsza siostra) otrzymuje kopertę ze wskazówkami, które mają jej pomóc w odnalezieniu swoich korzeni jednak Ally przygotowuje się właśnie do regat i eliminacji krajowych przed Olimpiadą, więc nie zamierza z nich korzystać. Dopiero kolejny wieki cios, jaki spada na nią jak grom z jasnego nieba, powoduje że dziewczyna chce uciec i zająć się czymś co nie będzie jej przypominać o wszystkich tragediach jakie ją spotkały w tak krótkim czasie. Rezygnuje z eliminacji i wyjeżdża do Norwegii, bo tam kierują ją współrzędne wyryte na strefie armilarnej. Zaczyna zgłębiać historię młodej śpiewaczki, Annie Landvik, która przeszło sto lat wcześniej trafia z małej wioski w górach do wielkiego muzycznego świata Christianii (obecnie Oslo), aby śpiewać na premierze poematu Henrika Ibsena „Peer Gynt”. Im bardziej Ally zgłębia się w życie artystki tym bardziej zaskakujące informacje wychodzą na światło dzienne.
Czy Ally jest spokrewniona z Annie? Po kim dziewczyna odziedziczyła swój muzyczny talent? Na te pytania znajdziecie odpowiedź w książce, która tak jak i pierwsza część, jest fikcją, ale zawiera wiele smaczków historycznych dotyczących wcześniej wspomnianego utworu. Autorka podzieliła powieść na kilka części, a każdą z nich poprzedza tytuł jednego z utworów napisanego przez Edwarda Griega na zamówienie Henrika Ibsena. Warto je sobie odsłuchać w trakcie czytania. Na pewno je znacie, gdyż są to dość popularne utwory. Mi osobiście pomogły one jeszcze bardziej wsiąknąć w historię, którą czytałam. Oczywiście przewija się też tajemniczy wątek pojawiającego się i znikającego Pa Salta. Nie wiem jak Was, ale mnie strasznie intryguje czy to celowy zabieg autorki, żeby potrzymać napięcie czy może jednak okaże się, że Pa wcale nie jest taki martwy?
Na zakończenie książki, jak i w pierwszej części, jest bardzo ciekawa sesja Q&A. Uważam, że jest to bardzo trafiony pomysł i zdążyłam się już do niego mocno przyzwyczaić, wręcz muszę się powstrzymywać, żeby nie zajrzeć do niego przed rozpoczęciem czytania ;). Serdecznie polecam tą pozycję i z niecierpliwością czekam na kolejną część cyklu.
Pozdrawiam
K.
http://ksiegozbiorczyta.blogspot.com/2017/10/siostra-burzy.html

W sierpniu na naszym blogu pojawiła się recenzja pierwszej części z cyklu Siedem Sióstr. Dziś wracam do Was z recenzją Siostry Burzy drugiej w kolejności książki. Po przeczytaniu Siedmiu Sióstr (dla tych co nie mieli okazji zetknąć się z tą pozycją wyjaśniam, że pierwsza część nosi taki sam tytuł jak nazywa całego cyklu) z niecierpliwością czekałam na kolejną odsłonę sagi...