Książka z cyklu Tudorów.

Trzy kobiety na dworze Tudorów łączy silna rodzinna więź. Gdy jednak każda z nich włoży na głowę koronę, ich przyjaźń zamieni się w bezwzględną rywalizację.
Początek XVI wieku w Anglii. Król Henryk VII Tudor poprzez sojusze i małżeństwa dzieci próbuje umocnić swoją władzę. Jego starsza córka Małgorzata wkrótce zostanie królową Szkocji, młodsza z nich Maria poślubi króla Francji Ludwika XII, a następca tronu pojmie za żonę infantkę hiszpańską Katarzynę Aragońską. Trzy młode kobiety zaczynają konkurować i w końcu zwracają się przeciwko sobie. W miarę doświadczanych zdrad, niebezpieczeństw i namiętności odkrywają jednak, że w ich trudnym życiu jedyne oparcie może stanowić wyjątkowa więź między nimi, silniejsza od tej, która połączyła je z mężczyznami.

Małgorzatę opisano w formie powieściowej, używając pierwszoosobowej narracji w czasie teraźniejszym, ponieważ autorka chciała się skupić na psychologii jej postaci. Pragnęła przedstawić od podszewki wszystkie jej trzy małżeństwa, o których przetrwały tylko nieliczne zdawkowe relacje. Nie mamy pojęcia, co Małgorzata czuła, tracąc prawo do opieki nad córką, opuszczając z konieczności starszego syna i pogrążając się w żałobie po młodszym. Historykowi co najwyżej wolno spekulować o uczuciach swego bohatera, jednakże pisarz może, a wręcz powinien odtworzyć jego życie wewnętrzne.
Tudorówna pragnąca szczęścia w małżeństwie to istna rzadkość. Historycy obyczajowości zgadzają się co do tego, że w wyższych warstwach praktycznie wszystkie małżeństwa były aranżowane aż do XVIII wieku. A jednak dwu Tudorównom, dwu księżniczkom krwi, Małgorzacie i jej siostrze Marii przejawiającym romantyczne ambicje i niezależność, udalo się stawić czoło męskim opiekunom. Zwłaszcza Małgorzata jawi się jako niezwykle nowoczesna kobieta przez to, że pragnęła wyjść za mąż z miłości, dążyła do rozwodu z mężczyzną, który ją rozczarował i ponownego ślubu z wybrankiem serca, a przy tym cały czas miała nadzieję zachować władzę i prawo do opieki nad dziećmi. To, że zdołała dopiąć swego w świecie, w którym prawo i Kościół służyły mężczyznom, w kraju niespokojnym i niebezpiecznym w czasach, gdy ani w Szkocji, ani w Anglii nie mogło być mowy o panującej samoistnie królowej, świadczy nie o braku racjonalności, lecz o determinacji, zdolnościach i pasji.

Małgorzata Tudor ur. 28/29 listopada 1489 w Londynie, zm. 18 października 1541 w Perthshire. Królowa Szkocji w latach 1503–1513, później regentka w imieniu swego małoletniego syna. Małgorzata była drugim dzieckiem i najstarszą córką króla Anglii Henryka VII Tudora i Elżbiety York, córki króla Edwarda IV; młodszą siostrą Artura, księcia Walii i starszą króla Henryka VIII i Marii Tudor, królowej Francji.

Książka z cyklu Tudorów.

Trzy kobiety na dworze Tudorów łączy silna rodzinna więź. Gdy jednak każda z nich włoży na głowę koronę, ich przyjaźń zamieni się w bezwzględną rywalizację.
Początek XVI wieku w Anglii. Król Henryk VII Tudor poprzez sojusze i małżeństwa dzieci próbuje umocnić swoją władzę. Jego starsza córka Małgorzata wkrótce zostanie królową Szkocji, młodsza z...