„Niepamięć” to książka z gatunku tych, które czytają się same. Jeśli do tego dodam, że autor nie stracił nic z atutów, którymi ujął mnie w poprzednich powieściach, to można tylko dobrze wróżyć nowemu cyklowi, który ta pozycja otwiera.
Spodobał mi się pomysł na fabułę, bo choć może nie całkiem nowatorski, to chyba w polskiej literaturze kryminalnej pojawił się po raz pierwszy, a na pewno odbiega od utartego schematu. Poza tym znów autorowi udało się stworzyć niebanalną postać, jaką niewątpliwie jest podinspektor Suder, zwłaszcza po tragicznych wydarzeniach, których stał się ofiarą.
Akcja, jak to u Stelara, toczy się spokojnie, ale bez dłużyzn i przynudzania. Uporządkowany i kontrolowany sposób narracji sprawia, że nie ma problemu z nadążaniem za kierunkiem myślenia Sudera, które sprawia wrażenie całkiem przewidywalnego. I kiedy wydaje się, że wszystko już zostało wyjaśnione, przychodzi finał, który kompletnie mnie zaskoczył.
Marek Stelar należy do tej nielicznej grupy ludzi piszącym w tym gatunku literackim, którzy jednocześnie mają pomysł i potrafią pisać. W moim prywatnym rankingu z każdą kolejną książką pnie się coraz wyżej i już dziś zaliczam go do ścisłej czołówki krajowej.
A „Niepamięć” zdecydowanie polecam.

„Niepamięć” to książka z gatunku tych, które czytają się same. Jeśli do tego dodam, że autor nie stracił nic z atutów, którymi ujął mnie w poprzednich powieściach, to można tylko dobrze wróżyć nowemu cyklowi, który ta pozycja otwiera.
Spodobał mi się pomysł na fabułę, bo choć może nie całkiem nowatorski, to chyba w polskiej literaturze kryminalnej pojawił się po raz...