Dobra książka musi mieć w sobie to "coś", co wciąga nas w opisywaną historię i wzbudza jakieś emocje.
Mnie niestety ta powieść ani nie wciągnęła ani nie wzbudziła żadnych emocji.Taka jak wiele powieść obyczajowa do tego taka nijaka i mdła, która nie wyzwala żadnych uczuć.
Miała być "baśniowa opowieść dla kobiet które potrafią marzyć"a jest bajka o kobiecie która wszystko otrzymuje bez żadnego wysiłku.
Nasza bohaterka znudzona życiem w wielkim mieście i niedoceniana w swojej pracy postanawia zmienić swoje życie tak jak jej przyjaciele i wyjeżdża na "koniec świata" do malutkiej osady Różane Doły aby podjąć pracę bibliotekarki. Tu już czeka na nią urządzone mieszkanie nad biblioteką a ona ma tylko urządzić i zaopatrzyć bibliotekę i o nic się nie martwić bo nawet posiłki ma dostarczane na miejsce przez jej nowego szefa. I właśnie o urządzaniu biblioteki, jedzeniu i piciu melasy jest tu najwięcej.
Autorka wprowadziła też trochę innych wątków, żeby trochę urozmaicić fabułę jest nawet trochę romansu, ale to wszystko tak pobieżnie opisane , takie sztuczne jakby to pisała niedoświadczona autorka.
Nie wciągnęła mnie ta powieść i czytałam bez większego zainteresowania, żeby ją wreszcie skończyć.

Dobra książka musi mieć w sobie to "coś", co wciąga nas w opisywaną historię i wzbudza jakieś emocje.
Mnie niestety ta powieść ani nie wciągnęła ani nie wzbudziła żadnych emocji.Taka jak wiele powieść obyczajowa do tego taka nijaka i mdła, która nie wyzwala żadnych uczuć.
Miała być "baśniowa opowieść dla kobiet które potrafią marzyć"a jest bajka o kobiecie która wszystko...