Primum non nocere (z łac. „po pierwsze nie szkodzić”)

Książkę Pawła Reszki można analizować z wielu perspektyw. W dużej mierze są to zebrane pretensje do systemu, rządu i kolegów z branży. Lekarze z małych miasteczek narzekają na tych z dużych, lekarze z SOR na tych z POZ, stażyści i rezydenci na etatowych pracowników, którzy od dawna pracują w danych ośrodkach, a ci starsi na młodszych, że są leniwi i pragną tylko pieniędzy. Swoje spostrzeżenia dokładają także członkowie władz Okręgowej Izby Lekarskiej i urzędnicy Ministerstwa Zdrowia.
Niezależnie od mroków każdej praktycznie branży, nie sposób jednak ze spokojem czytać tę książkę i nie przyznać w wielu miejscach autorowi racji. Kolejki do specjalistów (nie wiedziałam, że już zapisują na 2041 rok !! ha ha ha) to kompletna porażka NFZ.
Reszka momentami brutalnie obnaża luki i absurdy naszej służby zdrowia, bezlitośnie odziera ją z mitów i tabu. W sumie jest to bardzo smutna opowieść, daje wiele do myślenia, jednocześnie pokazuje, co zrobić by przeżyć w tej dżungli jaką jest nasz system opieki zdrowotnej.

Primum non nocere (z łac. „po pierwsze nie szkodzić”)

Książkę Pawła Reszki można analizować z wielu perspektyw. W dużej mierze są to zebrane pretensje do systemu, rządu i kolegów z branży. Lekarze z małych miasteczek narzekają na tych z dużych, lekarze z SOR na tych z POZ, stażyści i rezydenci na etatowych pracowników, którzy od dawna pracują w danych ośrodkach, a ci...