Książkę przeczytałbym (bo bym przesłuchał) już dawno, gdyby nie fakt że... ech, może powiem tak: książka składa się ze wstępu autora oraz zeznań oskarżonych. I tyle. Ja rozumiem, że taka pewnie miała być koncepcja żeby przytoczyć ich głosy takimi, jakie były, i nic więcej, ale w tym przypadku uważam, że to zła koncepcja: nie da się pamiętać/znać ich wszystkich, w związku z czym musiałem każdego wygooglać przed przeczytaniem, żeby wiedzieć o co jest oskarżany i na co został skazany. To denerwujące. Dlatego lepiej by było gdyby jednak chociaż te oskarżenia do każdego opisanego przypadku na początku przytoczyć, najlepiej: krótką sylwetkę osoby i oskarżenia, a potem jej zeznania. Ponieważ tego brak, książkę rzeczywiście trzeba czytać z wyszukiwarką internetową, dlatego musiałem ją przeczytać zamiast przesłuchać. Tyle minusów (aczkolwiek są to bardzo upierdliwe minusy).
Z plusów no to jest interesująca i mnie bardzo ciekawiła. Oczywiście żaden z bohaterów nie czuł się winny, każdy jest niewinny, nic nie widział, nic nie zrobił itp. ;) Ale już najbardziej powaliły mnie zeznania jak: "Ja tylko wykonywałem rozkazy, jestem niewinny!" w zestawieniu z innymi zeznaniami: "Ja tylko wydawałem rozkazy, ale nikogo nie zabiłem!" - zabawne jak każdy próbuje znaleźć coś na swoje usprawiedliwienie, nawet zupełnie przeciwne argumenty ;)

(czytana: 20.09-20.10.2023)
4/5 [8/10]

Książkę przeczytałbym (bo bym przesłuchał) już dawno, gdyby nie fakt że... ech, może powiem tak: książka składa się ze wstępu autora oraz zeznań oskarżonych. I tyle. Ja rozumiem, że taka pewnie miała być koncepcja żeby przytoczyć ich głosy takimi, jakie były, i nic więcej, ale w tym przypadku uważam, że to zła koncepcja: nie da się pamiętać/znać ich wszystkich, w związku z...

Czuję pewien niedosyt. W książce zestawiono zeznania esesmanów z załogi KL Auschwitz poprzedzone wstępem autora zestawienia i jego wskazówką, aby widzieć w zeznaniach tych próbę autoprezentacji oskarżonych, którzy przede wszystkim próbują wybielić swój udział w zbrodni. I tak się oczywiście czyta te raporty tj. Z przymrużeniem oka dla ich wiarygodności. Jednak brakuje mi tutaj głosów świadków/ofiar. Setkiewicz ujął wprawdzie na końcu publikacji tabelę z wymiarem zasądzonych kar dla każdego z oskarżonych, jednak ze względu na to, że niemal wszyscy oni naprzemiennie kłamią lub twierdzą, że pewnych zdarzeń nie pamiętają (zeznania wypadają przez to bardzo podobnie, a w zasadzie tak samo niewyraźnie),książkę czytać należy z pomocą wyszukiwarki google, która podpowiada czym dany oskarżony faktycznie "zasłynął". Poza tym irytują niektóre drobne niedociągnięcia redakcyjne, jak np. podawanie w nawiasach niemieckich odpowiedników słów, które zostały użyte przez zeznającego, co ma sprawiać wrażenie pseudo-naukowości, gdy chodzi o wyrazy, które nie są lingwistycznie dwuznaczne i nie ma potrzeby wskazywać na słowo użyte w języku oryginalnym np. Wyjątek (Ausnahme). Innym razem używanie polskich nazw miejscowości, zamiast nazw przedwojennych i to też niekonsekwentne, bo gdy Breslau staje się Wrocławiem, którym przed wojną nie był, Chorzów pojawia się tu jako Królewska Huta, a więc w literalnym tłumaczeniu przedwojennej nazwy. Z przyczyn powyższych odnoszę wrażenie lekkiego niedopracowania tej publikacji przez autora, jednak z ciekawości sięgnę też pewnie w przyszłości po jego "Życie codzienne esesmanów w Auschwitz".

Czuję pewien niedosyt. W książce zestawiono zeznania esesmanów z załogi KL Auschwitz poprzedzone wstępem autora zestawienia i jego wskazówką, aby widzieć w zeznaniach tych próbę autoprezentacji oskarżonych, którzy przede wszystkim próbują wybielić swój udział w zbrodni. I tak się oczywiście czyta te raporty tj. Z przymrużeniem oka dla ich wiarygodności. Jednak brakuje mi...

Nigdy nie zrozumiem jak ci "ludzie" mogli tak "pracować" a potem stając przed lustrem potrzeć sobie w oczy.

Nigdy nie zrozumiem jak ci "ludzie" mogli tak "pracować" a potem stając przed lustrem potrzeć sobie w oczy.

Próbowałem ją przeczytać, jednak zatrzymałem się tak na 8 postaci. Strasznie ciężko przebrnąć przez nią.

Próbowałem ją przeczytać, jednak zatrzymałem się tak na 8 postaci. Strasznie ciężko przebrnąć przez nią.